Ulf Nilsson

Już pierwsza część przygód komisarza Gordona bardzo mi się spodobała. Teraz, wraz z córką przeczytałyśmy drugą część, która jest jeszcze lepsza niż pierwsza, a na pewno porusza problemy dużo bliższe małemu czytelnikowi. Otóż w lesie komisarza i jego asystentki Paddy ktoś dokucza zwierzętom. Leśni mieszkańcy chodzą smutni i najwyraźniej coś ich trapi. Tak poważną sprawą musiała zająć się leśna policja! Wraz z Gordonem i Paddy nie tylko tropimy złoczyńcę, ale zastanawiamy się również nad tym, co jest dobre, a co złe i jak odróżnić, kiedy postępujemy niewłaściwie. Myślę, że to bardzo dobry pomysł, aby dzieci same dochodziły do pewnych wniosków, a nie czekały na to, aż ktoś z dorosłych im powie jak należy się zachować. Warto, aby jak najwcześniej wyrobiły w sobie nawyk analizy własnego postępowania i starały się nie krzywdzić innych. Przy czym opowieść o komisarzu Gordonie uświadamia kilkulatkom, że bólu drugiej osobie możemy przysporzyć nie tylko przemocą fizyczną, ale również słowem. Dzieci często tego nie rozumieją i fajnie jest przy okazji ciekawej lektury poruszyć ten temat.