Najnowsze artykuły
- ArtykułyLiteracki kanon i niezmienny stres na egzaminie dojrzałości – o czym warto pamiętać przed maturą?Marcin Waincetel15
- ArtykułyTrendy kwietnia 2024: młodzieżowy film, fantastyczny serial, „Chłopki” i Remigiusz MrózEwa Cieślik2
- ArtykułyKsiążka za ile chcesz? Czy to się może opłacić? Rozmowa z Jakubem ĆwiekiemLubimyCzytać1
- Artykuły„Fabryka szpiegów” – rosyjscy agenci i demony wojny. Polityczny thriller Piotra GajdzińskiegoMarcin Waincetel2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Andrzej Dubicki
10
6,9/10
Pisze książki: historia, nauki społeczne (psychologia, socjologia, itd.)
Urodzony: 1978 (data przybliżona)
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
6,9/10średnia ocena książek autora
43 przeczytało książki autora
55 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Polska i Rumunia w Europie Środkowej w XX i XXI wieku. Polonia și România în Europa Centrală în secolele XX și XXI
Cykl: Societas (tom 98)
0,0 z ocen
7 czytelników 0 opinii
2017
Barbari superiores et inferiores. Archeologia barbarzyńców 2014
7,7 z 3 ocen
8 czytelników 0 opinii
2016
Dzieje polskiej placówki dyplomatycznej w Bukareszcie (1919-1940)
Andrzej Dubicki
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
2015
Res Militaris. Studia nad wojskowością antyczną, t. II
Andrzej Dubicki, Michał Norbert Faszcza
6,1 z 8 ocen
9 czytelników 1 opinia
2015
Celtica. Studia z dziejów Celtów tom II
Andrzej Dubicki, Leszek Ziąbka
5,7 z 12 ocen
23 czytelników 1 opinia
2014
System partyjny Królestwa Rumunii. Uwarunkowania i funkcjonowanie
Andrzej Dubicki
7,0 z 1 ocen
3 czytelników 0 opinii
2013
Kampania letnia na froncie rumuńskim w 1917 roku
Andrzej Dubicki
8,3 z 7 ocen
16 czytelników 0 opinii
2010
Najnowsze opinie o książkach autora
Sport i polityka Andrzej Dubicki
7,0
Bardzo się cieszę, że powstają takie książki. Czyli książki o sporcie, ale jednocześnie nie będące jedynie biografiami albo poradnikami treningowymi. Nie jest to także nudne opracowanie naukowe, choć za wydaniem tej publikacji stoją przedstawiciele najlepszych polskich uczelni humanistycznych.
Lektura wszystkich 160 stron mija szybko w dużej mierze dzięki różnorodności poruszanych tematów. Wraz z kolejnymi autorami "odwiedzamy" więc kolejno Węgry za czasów faszystowskiego i komunistycznego reżimu, rywalizujące ze sobą Niemcy po obu stronach Muru Berlińskiego oraz Rumunię, gdzie Steaua Bukareszt i Dynamo Bukareszt walczyły ze sobą nie tylko na boisku, ale i w gabinetach ministerialnych dostojników.
Później sportowo-polityczna "wycieczka" dociera do Polski i pozwala czytelnikowi obalić mity w badaniach dokumentujących rozgrywki ligowe, a także przyjrzeć się militaryzacji sportu nad Wisłą w powojennej dekadzie. Zupełnie innym okiem niż dotychczas spoglądamy też na wymiar uczestnictwa polskich piłkarzy podczas "złotych" igrzysk olimpijskich w Monachium oraz na kwestię manifestowania lokalnej tożsamości na przykładzie klubów sportowych w Szczecinie i Wrocławiu.
Mało? No to autorzy zwracają jeszcze naszą uwagę na zagadnienia związane z normami moralnymi w sporcie (fair play),a ponadto pokazują aktywność fizyczną jako narzędzie integracyjne w Szwecji oraz dyplomację sportową jako narzędzie kształtowania stosunków międzynarodowych na świecie. I niech jeszcze ktoś powie po takiej dawce różnorodnych ciekawostek, że miejsce sportu jest tylko na łamach gazet stricte sportowych...
Stosunki polsko-rumuńskie w XX wieku Robert Majzner
8,0
Rozdział "Polsko-rumuńskie konwencje wojskowe 1921-1931", autorstwa Henryka Walczaka stanowi kompleksowy zapis nie tylko powstawania kolejnych traktatów, lecz także procesu nawiązywania współpracy zarówno wojskowej, jak i dyplomatycznej. Praca ta oprócz licznych dat i zapisów prawnych poszczególnych umów sojuszniczych, zawiera też opinie (i odczucia) przedstawicieli strony polskiej na temat prowadzenia rokowań z przedstawicielami Królestwa Rumunii. Duża ilość przypisów.
Część zatytułowana "Królewskie peregrynacje po Polsce. Prasa o wizytach Ferdynanda I i Karola II w Rzeczpospolitej Polskiej" autorstwa Mariusza Patelskiego stanowi rodzaj ciekawostki pozwalającej czytelnikowi na zrozumienie funkcjonowania protokołu dyplomatycznego w 20-leciu międzywojennym.
Interesująco na tle pozostałych części tej pracy zbiorowej przedstawia się zbiór not dyplomatycznych pt. "Stosunki polsko-rumuńskie w oczach dyplomacji łotewskiej w latach 1931-1939" (opracowany przez Eriks'a Jekabsonsa). Stanowią one okazję do spojrzenia na współpracę polsko-rumuńską oczami strony trzeciej, niezaangażowanej bezpośrednio w kwestie bałkańskie. Za najciekawsze uważam sprawozdanie posła Łotwy, M. Valters'a do MSZ-tu dotyczące rozmowy z posłem Rumunii, K. Visoianu, z dn. 21 lutego 1936r., w którym poseł Valters opisuje problem braku jednolitego kierunku działań polskiej dyplomacji i związanego z tym braku zaufania dla polskiego rządu ze strony przedstawicieli misji dyplomatycznych. Zaś raporty datowane na okres po inwazji radzieckiej (17. września 1939) ukazują dokładnie nastroje dekadenckie panujące wśród członków internowanego w Rumunii rządu polskiego.