Najnowsze artykuły
- ArtykułyLicho nadal nie śpi, czyli książki z motywami słowiańskimiSonia Miniewicz40
- ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj egzemplarz książki „Dziewczyna o mocnym głosie“LubimyCzytać1
- ArtykułyCzytamy w weekend. 6 września 2024LubimyCzytać307
- Artykuły„U schyłku czasów“ . Weź udział w konkursie, aby wygrać książki!LubimyCzytać8
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Alejandro Jodorowsky
Źródło: De Lionel Allorge - Trabajo propio, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=17397816
Znany jako: Alexandro JodorowskyZnany jako: Alexandro Jodorowsky, Alexandro Jodorowsky
14
6,8/10
Alejandro Jodorowsky Prullansky - awangardowy artysta, surrealista, głównie reżyser filmowy i teatralny, pisarz i autor komiksów.
Urodził się w rodzinie żydowskich emigrantów z Ukrainy, która uciekła stamtąd, goniona koszmarem pogromów nacjonalistów i bolszewickich prześladowań. Ojcem był Jakub (Jaime) Chodorowski, matką Sara (Felicidad) Prullansky.
Jodorowsky rozpoczął swoją działalność artystyczną w bardzo młodym wieku, inspirowany przede wszystkim filmem i literaturą. Pierwsze wiersze opublikował w Chile w wieku 16 lat, rok później zadebiutował jako aktor, a w kolejnym stworzył trupę pantomimiczną Teatro Mimico. W 1953 napisał swoją pierwszą sztukę El minotauro (Minotaur).
W tym samym roku wyjechał do Paryża, by pobierać nauki pantomimy u Etienne Decroux, nauczyciela słynnego francuskiego mima Marcela Marceau. W 1954 rozpoczął współpracę z samym Marceau, do którego grupy teatralnej dołączył i dla którego napisał sztukę Klatka.
W 1957 tworzy swój pierwszy film La Cravate, będący adaptacją opowiadania Tomasza Manna z 1940 Die vertauschten Köpfe - Eine indische Legende (ang. The Transposed Heads).
W lutym 1962 Jodorowsky inicjuje razem z Fernando Arrabalem i Rolandem Toporem tzw. Mouvement panique (Ruch Paniczny),który opierał się na trzech podstawowych elementach: terrorze, humorze i spontaniczności. Patronem ruchu był grecki Pan, a inspiracją twóczość Luis Buñuela i Teatr Okrucieństwa Antonina Artauda. Jedną z form działalności był Teatr paniczny. Występy miały charakter eksperymentalny.
W latach 60. i 70. Jodorowsky pracował w Paryżu i Meksyku, wystawiając ponad sto przedstawień. Reżyserował zarówno własne sztuki, jak i sztuki napisane przez Becketta, Ionesco, Strindberga, czy Leonorę Carrington. Od 1966 zaczyna tworzyć komiksy w duchu Ruchu Panicznego, zarówno samodzielnie, jak i we współpracy z rysownikiem Jeanem "Moebiusem" Giraudem.
W tym samym czasie wraca do twóczosci filmowej, kręcąc pierwszy, pełnometrażowy film - Fando i Lis, a dwa lata później surrealistyczny western Kret (El Topo). W 1973 powstaje Święta góra (La montaña sagrada).
W 1975 Jodorowsky rozpoczyna pracę nad adaptacją Diuny Franka Herberta, jednakże prace nad filmem zostają przerwane. Kolejne projekty filmowe, mimo że zrealizowane, nie były udane.https://www.facebook.com/alejandrojodorowsky
Urodził się w rodzinie żydowskich emigrantów z Ukrainy, która uciekła stamtąd, goniona koszmarem pogromów nacjonalistów i bolszewickich prześladowań. Ojcem był Jakub (Jaime) Chodorowski, matką Sara (Felicidad) Prullansky.
Jodorowsky rozpoczął swoją działalność artystyczną w bardzo młodym wieku, inspirowany przede wszystkim filmem i literaturą. Pierwsze wiersze opublikował w Chile w wieku 16 lat, rok później zadebiutował jako aktor, a w kolejnym stworzył trupę pantomimiczną Teatro Mimico. W 1953 napisał swoją pierwszą sztukę El minotauro (Minotaur).
W tym samym roku wyjechał do Paryża, by pobierać nauki pantomimy u Etienne Decroux, nauczyciela słynnego francuskiego mima Marcela Marceau. W 1954 rozpoczął współpracę z samym Marceau, do którego grupy teatralnej dołączył i dla którego napisał sztukę Klatka.
W 1957 tworzy swój pierwszy film La Cravate, będący adaptacją opowiadania Tomasza Manna z 1940 Die vertauschten Köpfe - Eine indische Legende (ang. The Transposed Heads).
W lutym 1962 Jodorowsky inicjuje razem z Fernando Arrabalem i Rolandem Toporem tzw. Mouvement panique (Ruch Paniczny),który opierał się na trzech podstawowych elementach: terrorze, humorze i spontaniczności. Patronem ruchu był grecki Pan, a inspiracją twóczość Luis Buñuela i Teatr Okrucieństwa Antonina Artauda. Jedną z form działalności był Teatr paniczny. Występy miały charakter eksperymentalny.
W latach 60. i 70. Jodorowsky pracował w Paryżu i Meksyku, wystawiając ponad sto przedstawień. Reżyserował zarówno własne sztuki, jak i sztuki napisane przez Becketta, Ionesco, Strindberga, czy Leonorę Carrington. Od 1966 zaczyna tworzyć komiksy w duchu Ruchu Panicznego, zarówno samodzielnie, jak i we współpracy z rysownikiem Jeanem "Moebiusem" Giraudem.
W tym samym czasie wraca do twóczosci filmowej, kręcąc pierwszy, pełnometrażowy film - Fando i Lis, a dwa lata później surrealistyczny western Kret (El Topo). W 1973 powstaje Święta góra (La montaña sagrada).
W 1975 Jodorowsky rozpoczyna pracę nad adaptacją Diuny Franka Herberta, jednakże prace nad filmem zostają przerwane. Kolejne projekty filmowe, mimo że zrealizowane, nie były udane.https://www.facebook.com/alejandrojodorowsky
6,8/10średnia ocena książek autora
143 przeczytało książki autora
158 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Rycerze Heliopolis - 3 - Rubedo, faza czerwienienia
Alejandro Jodorowsky, Jérémy Petiqueux
6,4 z 11 ocen
20 czytelników 3 opinie
2022
Anielskie szpony
Jean Giraud (Moebius), Alejandro Jodorowsky
4,8 z 16 ocen
24 czytelników 2 opinie
2020
Rycerze Heliopolis - 2 - Albedo, Faza Bielenia
Alejandro Jodorowsky, Jérémy Petiqueux
6,6 z 17 ocen
28 czytelników 4 opinie
2019
The Way of Tarot: The Spiritual Teacher in the Cards
Alejandro Jodorowsky, Costa Marianne
10,0 z 1 ocen
9 czytelników 0 opinii
2009
L'Incal noir
Jean Giraud (Moebius), Alejandro Jodorowsky
Cykl: Incal (tom 1)
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
2001
Najnowsze opinie o książkach autora
Anielskie szpony Jean Giraud (Moebius)
4,8
Anielskie Szpony nie są ani najlepszym scenariuszem jaki wyszedł spod długopisa Jodorowskiego ani najlepszym albumem prac jakie w swoim życiu narysował Moebius. Celowo użyłem tutaj słowa album ponieważ nie jest to klasyczny komiks, nie znajdziemy w nim ani jednego dymku zawierającego tekst. Anielskie Szpony konstrukcją przypominają bardziej album z rysunkami. Na co drugiej stronie tomu znajdziemy duży, na całą stronę rysunek natomiast na każdej poprzedzającej rysunek stronie jest kolejny mniejszy obrazek z tekstem, które celem jest przedstawienie fabuły czytelnikowi (chyba).
Sama koncepcja jest dosyć oryginalna, niestety problemy zaczynają się kiedy zapoznajemy się z treścią. Kartkując album miałem wrażenie jakby panowie zebrali mniej więcej spóje tematycznie rysunki Moebiusa a Jodorowski próbował do każdego z nich dopisać tekst, który ostatecznie miał się składać na scenariusz całości. Problem w tym, że same rysunki nie są zbyt spójne ze sobą. WIdzimy na nich różne style jakimi posługiwał się Moebius. Dodatkowo postać główna jest często przedstawiona na rysunkach inaczej nawet do takiego stopnia, że nie wiadomo, która spośród przedstawionych osób jest tą główną.
Co do tekstu to jest on nieciekawy a czasem bełkotliwy.
Trudno szukać tutaj spójności scenariusza a rysunki poza kilkoma wyjątkami wyglądają jakby były skalowane z niskiej rozdzielczości.
Fabuła: Nie ma
Scenariusz: 2/10
Kompozycja: 2/10
Ilustracje: 5/10
Wydanie: 7/10
Tam, gdzie ptak śpiewa najlepiej Alejandro Jodorowsky
7,1
1. Możliwe, że moje możliwości analizy literatury są za małe, żeby zrozumieć tę pozycję.
2. Właściwie jest to saga rodzinna.
3. Książka dziwaczna, przesadzona, trudna w odbiorze.
4. Sama historia nie jest porywająca (choć losy rodziny wydają się pasjonujące),zbyt wiele udziwnień fabuły sprawia, że trudno się brnie (bo nie czyta tylko brnie) przez tę pozycję.
5. Przerost formy nad treścią