Jane Hirshfield

Usiadłam w słońcu Przesunęłam krzesło ku słońcu usiadłam w słońcu tak jak głód musi się ruszyć gdy nazwą go postem • Ars Poetica Te płaskie, skórzaste liście suchej okolicy, kurz na ramie okna, uchwyt korzeni w pyle - widzisz, jak ta wiedźma nas trzyma w wysuszonych dłoniach, dmucha w ucho lekkim wiatrem: czosnek, dzika róża. • "O czym więc pisze Jane Hirshfield? O tym, o czym piszą wszyscy poeci, o kondycji ludzkiej. Z tym, że w jej wierszach człowiek wtapia się w naturę, żyje nie wyniesiony ponad królestwo zwierząt i roślin, tylko wtopiony w nie. Ptaki i węże, konie, lisy, psy i koty spacerują w tej poezji jak w ogromnym, przyjaznym ogrodzie zoologicznym - w którym i człowiek jest eksponatem. (...) Dlatego powinniśmy czytać tę książkę jak osobisty notatnik poetycki, pachnący jeszcze łąką i Kalifornią. Oto siostra Jane wędruje po świecie i zapisuje dla nas to, co zobaczyła, przeżyła i zrozumiała - ze wstępu Adama Zagajewskiego.