Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W zasadzie o poezji nie bardzo da się coś mądrego napisać, najlepiej ją po prostu przeczytać, czasami jej posłuchać. Tym samym zdań dosłownie klika. Kupując zbiór wierszy nie posiadałem żadnej wiedzy o poetce, decyzję o nabyciu podjąłem przeczytawszy nazwisko jednego z tłumaczy, a był nim Czesław Miłosz. Obok niego w zestawie widniał Adam Szostkiewicz, dziennikarz z Polityki, ale o wszystkim decydował Miłosz. Noblista tłumaczył jedynie kilka wierszy, ale popełnił też dyskretne słowo przybliżające poetkę i jej twórczość. Poetka przez znajomych kojarzona jako praktykująca buddystka i buddyjska perspektywa, buddyjska wrażliwość - nie tylko od święta - na wszystko co przynosi ziemia, świat natury,czyli drzewa, ptaki, zwierzęta, kwiaty to wyróżnik jej poezji. To wszystko podane w atmosferze tajemniczego rytuału, którego głównym zwieńczeniem jest motyw przemijania, czy wręcz kolejnych nieuchronnych wcieleń. Oto jeden z jej wiersz, może nie reprezentatywny, ale niech świadczy, że poetka, nie jest aż taka monotematyczna, czyli że tylko ptaszki i kwiatki ją zajmują: Wybiegłam nago na słońce Wybiegłam nago na słońce i kto by mnie za to potępił kto by potępił dzień był ciepły wybiegłam nago na deszcz i kto by mnie za to potępił kto by potępił burza Tego dnia byłam już blisko sześćdziesiątki zagrzmiało wtedy Pragnęłam więcej krzyknęłam: Więcej! i kto by mnie za to potępił kto by potępił już było przedtem kto by potępił że chciałam więcej