Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Kiedy umierają nasi rodzice, umiera nam przeszłość. Kiedy umiera nasze rodzeństwo, umiera nasza teraźniejszość. A kiedy umiera nasze dziecko, umiera nam przyszłość.” Marta Szymska to kobieta, która straciła jedyne dziecko. Eliasz miał zaledwie 20 lat, kiedy zginął w tragicznym wypadku. Autorka, w tej niesamowicie intymnej książce, zaprasza nas do świata swoich przeżyć, emocji, wspomnień, żałoby i wiary. Opowiada o narodzinach Eliasza, jego młodości i dorastaniu, nie zawsze łatwym, ponieważ chłopak walczył z depresją i często zderzał się ze ścianą polskiego systemu ochrony zdrowia. W urywanej, szarpanej narracji opisuje moment zaginięcia syna, prowadzone poszukiwania, a wreszcie tę jedną wiadomość, która zmieniła wszystko. Pierwsze dni po odejściu Eliasza, pełne szoku, niedowierzania, a jednocześnie tak wymagające, bo przecież śmierć zostawia bliskich nie tylko z pustką, ale i nawałem spraw do zorganizowania. Po tym początkowym okresie, trudnym, ale przeżytym w błogosławionej mgiełce otępienia, przychodzi ona, rzeczywistość i każdy kolejny dzień, który trzeba jakoś przetrwać, bez obecności najbliższej na świecie osoby. Marta dzieli się z czytelnikiem pierwszym rokiem swojej żałoby, momentami lepszymi i tymi bardzo złymi. Czerpie siłę z obecności ludzi, którzy są dla niej wsparciem oraz wiary, która naucza, że rozłąka nie będzie trwała wiecznie. Poszukuje śladów Eliasza w snach, przypadkowych rozmowach, znakach z „drugiej strony”. Chociaż sama nie mam dzieci ani nie podzielam wiary autorki, jej słowa niejednokrotnie poruszały mnie do głębi. Książka w większości ma formę dziennika, luźnego zapisu myśli, niekiedy są to rozmowy i wiadomości wymieniane z przyjaciółmi. Język jest prosty, naturalny, Marta sama stwierdza, że nie ma ambicji bycia pisarką. „Nieumieranie” nigdy nie miało być dziełem literackim, ale formą autoterapii dla autorki oraz źródłem wsparcia dla osób, które przeżyły podobną tragedię. I jeżeli choć jedna z nich poczuje się lepiej po lekturze i dostrzeże iskierkę nadziei, to znaczy że było warto. Marto, podziwiam Twoją siłę i życzę Ci jak najlepiej. Ps. Na uwagę zasługują idealnie dobrany tytuł i piękna delikatna okładka. Wydawnictwo Relacja, dziękuję za egzemplarz książki.