Cytat dnia
Patriotyzm nie jest jeszcze niczym negatywnym, a przecież często budzi moją nieufność. Gdyż tylko jeden kroi dzieli go od nacjonalizmu, ten ...
Najnowsze artykuły
ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaks
14
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniu
243
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturą11
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początek
42
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Moje życie Marcel Reich-Ranicki
Książkę tę znalazłam ładnych kilka lat temu wśród innych książek wystawionych (przypuszczam w ramach "wiosennych porządków") przez kogoś na klatkę schodową. Dopiero ostatnio wzięłam ją do ręki z postanowieniem, że jeżeli nie zainteresuje mnie przez pierwsze kilka stron, to "podam ją dalej"... Zaznaczam, że zabrałam się do czytania nie wiedząc nic o jej autorze. Bardziej zachęciła mnie zapowiedź opisu jego przeżyć w czasie II wojny światowej. Uwaga! Książkę przeczytałam w kilka dni, gdyż ciężko było mi się od niej oderwać. Polecam ją czytelnikowi, który chce poznać świat wielkich pisarzy trochę od środka, gdyż środowisko to jest wspaniale tam ukazane - bardzo interesująco... Marcel Reich- Ranicki nie odkrywa nam wszystkiego o świecie wielkiej literatury, ale we właściwy sobie sposób buduje w nas ciekawość - aż ma się ochotę tak, jak on przeczytać wszytko co możliwe...Jest w tej książce trochę melancholii z racji, że są to głównie wspomnienia życia w strasznych i trudnych czasach, ale ma się wrażenie, że autor "ocalał" dzięki swojej pasji, jaką była właśnie literatura.Moje życie Marcel Reich-RanickiAutobiografia Marcela Reich - Ranickiego była dla mnie ciekawa w tych momentach, gdy dotyczy miejsc, osób, czasów, które są mi znane. Wstrząsająca, gdy Autor opisuje swoją walkę o życie w Polsce czasie niemieckiej okupacji, przerażająca, gdy opisuje egzystencję w getcie warszawskim, pouczająca, gdy opisuje życie polityczno-literackie w powojennej Polsce oraz swoją i swojej rodziny ucieczkę na Zachód. Elegancja stylu Reich - Ranickiego tworzy porażajacy kontast z okropnościami, o których pisze. Jeszcze nigdy nie czytałam tak dramatycznych wspomnień napisanych tak elegancko właśnie. Efekt jest piorunujący. Bardzo wciągnęły mnie też rodziały kończące książkę, opowieści i anegdotki o pisarzach, Tomaszu Mannie, Günterze Grassie, Heinrichu Böllu, a także wzruszający fragment o Yehudim Menuhinie. Literaturze niemieckiej nigdy nie brakowało geniuszy i świetnej literatury, ale tak paradoksalnie to nie temu Niemcy zawdzięczają wyśrubowany poziom czytelnictwa, tylko ogromnej pracy edukacyjnej (wiem, że to okropne, ale jedyne w tym przypadku, słowo) i popularyzatorskiej Marcela Reich - Ranickiego. Do dziś niemiecka prasa poświęca dużo miejsca na teksty dotyczące literatury (kultury w ogóle),porównywalnie do pozostałych działów typu polityka czy gospodarka, podczas gdy w Polsce krytyka literacka umiera śmiercią przez zaniechanie, nie mamy krytyków, jedynie osoby komentujące wydawane książki, w czym duży udział mają działy PR w wydawnictwach niestety. Jednak przy wszystkich tych komplementach uważam „Moje życie” Marcela Reich Ranickiego za jedną z tych autobiografii, które mają jedynie dopełnić mozolnie budowany przez lata wizerunek Autora. Reich - Ranicki również po lekturze jego prywatnych wspomnień wydaje mi się postacią monumentalną. Pomnikową. „Papieżem“ literatury niemieckiej. Nie zszedł w swojej książce z piedestału ani na chwileczkę.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
