Marcel (Marceli) Reich-Ranicki (ur. jako Marcel Reich) - niemiecki krytyk literacki żydowskiego pochodzenia urodzony w Polsce. Przyszedł na świat we Włocławku, ale od 9. do 19. roku życia mieszkał w Berlinie. W czasie II wojny światowej przebywał w warszawskim getcie, gdzie pełnił funkcję szefa biura tłumaczeń Rady Żydowskiej (Judenratu). Po wojnie pracował w służbach komunistycznych. Działał także jako dyplomata w Berlinie i Londynie. Tłumacz literatury niemieckojęzycznej. Od 1958 roku mieszkał w Republice Federalnej Niemiec, gdzie zdobył rozgłos jako krytyk literacki (mówiono o nim "papież literatury"). W latach 1988-2001 miał w publicznej TV niemieckiej program zatytułowany "Das literarische Quartett". W kwietniu 2009 roku nakładem Wydawnictwa W.A.B. ukazała się książka autorstwa warszawskiego korespondenta gazety "Die Welt", Gerharda Gnaucka, zatytułowana "Marcel Reich-Ranicki. Polskie Lata". Marcel Reich-Ranicki zmarł we Frankfurcie nad Menem (gdzie mieszkał) w wieku 93 lat. Wybrane publikacje: "Literarisches Leben in Deutschland. Kommentare und Pamphlete" (1963),"Nachprüfung. Aufsätze über deutsche Schriftsteller von gestern" (1977),"Entgegnung. Zur deutschen Literatur der siebziger Jahre" (1981),"Mein Leben" (1999, polskie wydanie: "Moje życie", Wydawnictwo Muza, 2000),"Erst leben, dann spielen" (2001, polskie wydanie: "Najpierw żyć, potem igrać. Szkice o literaturze polskiej", Ossolineum, 2005).
Żona: Teofila "Tosia" Langnas (01.07.1942-29.04.2011, jej śmierć),syn Andrzej Aleksander (ur. 30.12.1948).
Patriotyzm nie jest jeszcze niczym negatywnym, a przecież często budzi moją nieufność. Gdyż tylko jeden kroi dzieli go od nacjonalizmu, ten ...
Patriotyzm nie jest jeszcze niczym negatywnym, a przecież często budzi moją nieufność. Gdyż tylko jeden kroi dzieli go od nacjonalizmu, ten zaś tylko krok od szowinizmu. Mnie podoba się twierdzenie Nietzschego, że narodów nie należy ani kochać ani nienawidzić.
Marcel Reich Ranicki nazywany był często papieżem niemieckiej literatury. Nie ma w tym nic dziwnego, ponieważ jego opinie o książkach ukazujących się na niemieckim rynku wydawniczym, miały ogromny wpływ na to czy staną się one bestsellerem. Autobiografia Reicha-Ranickiego jest nie tyle historią jego życia, opisem dzień bo dniu tego co go spotkało w ciągu całego życie, dla mnie przede wszystkim to opis jego miłości do literatury. Reich-Ranicki tworzy obraz literacki swojego dzieciństwa, trudnych lat w Getcie Warszawskim a następnie lat powojennych. Na stronach autobiografii poznajemy jego literackie zainteresowania, jacy autorzy ukształtowali jego osobowość. Książka ta jest nie tylko bezsprzecznie bogactwem wiadomości dla każdego germanisty ale dla wszystkich, którzy choć trochę interesują się historią. Reich- Ranicki swoją historią pokazuje, że o naszym poczuciu narodowości nie świadczy miejsce w którym się urodziliśmy jednak to kim się czujemy.
Marcel Reich-Ranicki to jeden z najbardziej znanych i kontrowersyjnych krytyków literackich w Niemczech. Postać warta poznania, nikt nie potrafi tak charyzmatycznie wypowiadać się na temat książek. Reich-Ranicki ma również polskie korzenie dlatego literatura polska zajmuje ważną część jego życia. Książka "Najpierw żyć, potem igrać" to wybór jego artykułów o polskich autorach, które ukazywały się na łamach gazety "Zeit". Autor pokazuje fenomen polskich pisarzy tj. Andrzej Szczypiorski, Sławomir Mrożek, i stara się zrozumieć dlaczego jednym się udało znaleźć odbiorców na rynku zachodnim a dlaczego innym nie.Co ciekawe dochodzi ostatecznie do wniosku, że Polska nie jest wcale krajem prozy czy dramatu a właśnie liryki, która ze względu na język tak ciężka jest do przetłumaczenia.