Henryk Worcell (ur. jako Tadeusz Kurtyka) - polski pisarz. Pochodził z chłopskiej rodziny z okolic Tarnowa.
Jego edukacja zatrzymała się na nieukończonym gimnazjum.
W wieku 16 lat uciekł do Krakowa, gdzie udało mu się otrzymać posadę pomywacza w Grand Hotelu. Z czasem doszedł do rangi kelnera.
Swe przeżycia doskonale przeniósł na karty powieści "Zaklęte rewiry", którą napisał dzięki namowom Michała Chorodyńskiego.
Debiut literacki Worcella okazał się wielkim sukcesem wydawniczym.
40 lat później reżyser Janusz Majewski nakręcił film pt. "Zaklęte rewiry", z fenomenalną rolą młodego Marka Kondrata. Film, tak jak i książka okazał się sukcesem.
Worcell w czasie II wojny światowej pracował jako robotnik przymusowy w Niemczech.
Po wojnie działalność literacka autora nabrała rozmachu. Worcell tworzył głównie opowiadania i reportaże.
Wybrane dzieła Henryka Worcella: "Zaklęte rewiry" (pierwsze wydanie: 1936),"Wojna się kończy o północy" ("Tygodnik Powszechny", 1945),"Najtrudniejszy język świata" [pierwsze wydanie: Wydawnictwo Śląsk, 1965),"Grzech Antoniego Grudy i inne opowiadania" (PIW, 1972),"Pogranicza. Opowieści autobiograficzne, z listów do Marii Kasprowiczowej, reportaże, artykuły, felietony, z Dziennika (1964-1977)" (Ossolineum, 1979),"O czym rzeka szepce z deszczem" (Wydawnictwo Dolnośląskie, 1989).
Żona: Antonina, syn Wojciech "Voytek" Kurtyka (ur. 20.09.1947).http://
"Warum, idioto, warum??"
Jest na swój sposób wstrząsająca, nie ma dynamicznej fabuły, ale świat, który kreuje - bardzo prawdziwy i trudny - staje się wręcz nie do zniesienia - właśnie przez swoją niejednoznaczność.
Siłą tych opowiadań jest nade wszystko ich bezpośredniość i talent Worcella w odmalowywaniu detali, charakterów ludzkich i pozornie drobnych wydarzeń, które jednak znaczą więcej niż chciałoby się wierzyć.
Tom opasły i nie poręczny do czytania, zawiera wiele różnorodnych opowiadań, z pośród których tylko z jednym spotkałam się w szkole. Czytam książki od deski do deski, więc dłuższą chwilę zajęło mi przebrnięcie przez długi wstęp. Utwory, które nie pochłania się jednym tchem, obrazujące surowość i trudności czasów powojennych, momentami przygnębiające.