Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Ciebie tu nie ma” to jedna z piękniejszych historii, jakie było mi dane przeczytać. Natalia stworzyła poruszającą, naładowaną ogromną dawką różnych emocji powieść o sile miłości, wsparcia, i o walce o siebie i drugą osobę. Kolejny raz sprawiła, że nie mogłam się oderwać od fabuły i wylewałam łzy wzruszenia, a momentami bezradności. Z jednej strony.. On, poturbowany przez życie chłopak, dźwigający na swych barkach zbyt duży bagaż trudnej jak na nastolatka przeszłości. Z drugiej.. Ona, żyjąca pod presją i wychowywana pod kloszem idealna uczennica, mierząca się z rozwodem rodziców. Oboje, pochodzą z różnych światów, jednak wydają się idealnie do siebie pasować. Całym sercem pokochałam bohaterów tej powieści. Aria jest ambitna i urocza, ale też nieświadoma wielu rzeczy, dlatego momentami chciałam nią potrząsnąć, za te jej zbyt impulsywne działania, jednak z drugiej strony, byłam też ją w stanie zrozumieć. Przez sytuacje w domu nie była przyzwyczajona do takich okoliczności i nie bardzo wiedziała jak reagować. Stopniowo uczyła się tego wszystkiego, od czego odcięli ją rodzice, i z każdym kolejnym rozdziałem coraz mocniej jej kibicowałam w walce o siebie. Za to Gabriel. Mimo tego całego zła i niesprawiedliwości, które go spotkały, nie stracił wrażliwości i dobroci serca, jaka go cechowała i zachowywał się naprawdę dojrzale. Jest po prostu idealny. Nie mogę również pominąć kluczowej postaci, czyli ojca Arii. Chciałabym, aby każdy rodzic dawał swojemu dziecku tyle wsparcia i uwagi, co on dał naszej głównej bohaterce. I w sumie nie tylko jej. Gabrielowi również. Natalia poruszyła tutaj kilka naprawdę ważnych i trudnych tematów, między innymi rozwód rodziców czy uzależnienie od narkotyków. Pokazała, jak ważna jest rozmowa i to, by dać możliwość drugiemu człowiekowi wypowiedzenia się w różnych sytuacjach. Jak ważne jest, by nie oceniać innych po wyglądzie i nie definiować drugiej osoby po przeszłości. Ludzie się zmieniają, a takie skreślanie na starcie jest najgorszym, co może być. Pokazała również, jaki wpływ na dziecko mogą mieć “chore” wręcz toksyczne ambicje rodziców i trzymanie pod kloszem. I co mi się tutaj ogromnie podobało, to ukazanie, jak człowiek, a raczej jego umysł i podświadomość mogą sobie radzić z przetwarzaniem różnego rodzaju tłumionych wewnętrznie emocji, rozterek i problemów za pomocą snów. “Ciebie tu nie ma” to napisana lekkim i przyjemnym piórem historia, która ma przepiękny przekaz i podpisuję się pod nią rękami i nogami! Zróbcie sobie tę przyjemność i przeczytajcie tę książkę. Naprawdę WARTO! Natalia, dziękuję, że kolejny raz mi zaufałaś i pozwoliłaś być częścią napisanej przez Ciebie historii. Jestem dumna, że mogę patronować tak pięknej i wartościowej powieści. Dziękuję również wydawnictwu.