Ten spory zbiór może być przykładem tego, że trudniej pisać zabawne historie od tych poważnych. W 17 opowiadaniach autorzy wzieli sobie na celownik prawie wszystkie aspekty fantasy, SF i paru innych gatunków literackich. Zwykle efekty były takie sobie. Większość tych historii to najzwyklejsze lekkie fantasy, tak dobrze parodiujące kanon, że praktycznie niczym się od niego nie różniące. A że humor miał być głównym atutem tych historii, to w razie jego braku naprawdę nie mają się one czym bronić. Jedynie kilka opowiadań: PRE–HISTORIA J. Hogana,
SPRAWA KUBY OBCINACZA D. Langforda, TAŃCZĄCY Z ELFAMI C. Ward i OBCY, KTÓRZY WIEDZIELI WSZYSTKO. ABSOLUTNIE WSZYSTKO G. Effingera przypadło mi do gustu. Ale muszę przyznać, że ich poziom był tak wysoki, że zrekompensował mi trud przedzierania się przez znacznie większą liczbę historii naprawdę kiepskich i równie licznych średniaków, dzięki czemu czasu poświęconemu tej książce RACZEJ nie żałuję.

Ten spory zbiór może być przykładem tego, że trudniej pisać zabawne historie od tych poważnych. W 17 opowiadaniach autorzy wzieli sobie na celownik prawie wszystkie aspekty fantasy, SF i paru innych gatunków literackich. Zwykle efekty były takie sobie. Większość tych historii to najzwyklejsze lekkie fantasy, tak dobrze parodiujące kanon, że praktycznie niczym się od niego...

"Uwaga! Przedawkowanie grozi zerwaniem boków - to reklama na pewno przesadzona, ale przeczytanie tej książki to nie był czas stracony. Nie przeczytałem może 3 opowiadań, bo nie "chwyciły" od początku, co najmniej 3/4 było fajne, a do 6-7 autorów wrócę. Uważam , że to wynik całkiem niezły jak na dość pokaźną antologię opowiadań. Na pewno nie jest to humor Pratchetta, na pewno nie pokładasz się ze śmiechu, być może w wielu opowiadaniach nawet się nie uśmiechniesz (bo i tak było),ale kilka naprawdę wartych było przeczytania całości. To jest fajna lektura, którą możesz przerwać, kontynuować kiedy chcesz, fantastycznie się sprawdza na zakończenie dnia, a nie jako książka "od deski do deski" na czas.

"Uwaga! Przedawkowanie grozi zerwaniem boków - to reklama na pewno przesadzona, ale przeczytanie tej książki to nie był czas stracony. Nie przeczytałem może 3 opowiadań, bo nie "chwyciły" od początku, co najmniej 3/4 było fajne, a do 6-7 autorów wrócę. Uważam , że to wynik całkiem niezły jak na dość pokaźną antologię opowiadań. Na pewno nie jest to humor Pratchetta, na...

Miłe czytanko :)

Miłe czytanko :)

Wielka Księga Fantastycznego Humoru czyli osiemnaście opowiadań które w swoim założeniu miały bawić... i część z nich pokładane w nich nadzieje spełnia a część cóż - delikatnie rozczarowuje...
Jak to z antologiami bywa mamy tutaj przedstawiony różny sposób podejścia do kwestii humoru... mi osobiście do gustu przypadły cztery opowiadania:

- Pożegnanie wujka Henry'ego - Esther Freisner - za właściwie absurdalne podejście do kwestii zwierząt domowych oraz małżeństwa
- Diabelnie nudny dzień w Piekle - Julia S. Mandala - za ukazanie że nawet Lucyfer i Mefisto stroją sobie żarty kiedy się nudzą
- Upadek Hope'a & Wandela - za pastisz "genialnych biznesmenów"
- Obcy, którzy wiedzieli wszystko. Absolutnie wszystko - George Alec Effinger - za niestandardowe podejście do kwestii Obcych oraz ich misji pokojowego współzycia

Reszta opowiadań jest średnia - nie wywarła na mnie takiego wpływu jak wyżej wymienione... czyta się je przyjemnie jednakże niekiedy brakuje odpowiedniej pointy...

Wielka Księga Fantastycznego Humoru czyli osiemnaście opowiadań które w swoim założeniu miały bawić... i część z nich pokładane w nich nadzieje spełnia a część cóż - delikatnie rozczarowuje...
Jak to z antologiami bywa mamy tutaj przedstawiony różny sposób podejścia do kwestii humoru... mi osobiście do gustu przypadły cztery opowiadania:

- Pożegnanie wujka Henry'ego -...

Jak to w antologiach bywa opowiadania stoją na różnych poziomach, jedne wciągają jak chodzenie po bagnie, a inne nużą swoją konstrukcją.

Jak to w antologiach bywa opowiadania stoją na różnych poziomach, jedne wciągają jak chodzenie po bagnie, a inne nużą swoją konstrukcją.

Specyficzny humor, mnóstwo ironii, ale za to dobra zabawa.

Specyficzny humor, mnóstwo ironii, ale za to dobra zabawa.

Nie jest to może literatura najwyższych lotów, ale nieźle się przy niej ubawiłam. Najbardziej podobało mi sie opowiadania o "przyjaznych" kosmitach, o lekarzu smoków i o Piekle.

Nie jest to może literatura najwyższych lotów, ale nieźle się przy niej ubawiłam. Najbardziej podobało mi sie opowiadania o "przyjaznych" kosmitach, o lekarzu smoków i o Piekle.

Sympatyczna, acz bardzo średnia pod wieloma względami antologia. Większość z zamieszczonych tu krótkich, czy wręcz króciutkich opowieści cechują niedostatki elementów, które w tego typu literaturze są wielce istotne i powinny być najmocniejszym ich punktem. Wielu z opowiadań brakuje zabawnej puenty, inne znowu zdają się być sklecone byle jak, stając się fasadą dla finału średniej, bądź słabej jakości literackiego dowcipu. Nie stwierdziłem również jakiejś szczególnie finezyjnej zabawy formą, czy umiejętnej próby pastiszowania gatunku - wszystko skupia się na wykpiwaniu znanych w fantastyce stereotypów, choć trzeba uczciwe dodać, że - na szczęście - poziomu kloacznej parodii żadne z zamieszczonych tu opowiadań nie sięgnęło.

Na wyróżnienie z tomu pierwszego zasługują - przez to, że są mniej przeciętne, niż pozostałe - opowiadanie "Obcy, którzy wiedzieli wszystko. Absolutnie wszystko" Georga Aleca Effingera (nietypowe, a przy tym całkiem zabawne ujęcie motywu "inwazji obcych"),oraz urocze opowiadania, perełki z końca XIX wieku, autorstwa Ambrose Bierce'a i Williama Schwencka Gilberta.

Choć obiecywanych przez wydawcę salw śmiechu zbiorek niniejszy nie wywołuje, to czyta się go szybciutko, lekko i bywa, że kąciki ust powędrują na kilka chwil w górę. I mimo, że jest to lektura, która prędko uleci z pamięci, to fanom humorystycznego fantasy na pewno w mniejszym, lub większym stopniu się spodoba.

Sympatyczna, acz bardzo średnia pod wieloma względami antologia. Większość z zamieszczonych tu krótkich, czy wręcz króciutkich opowieści cechują niedostatki elementów, które w tego typu literaturze są wielce istotne i powinny być najmocniejszym ich punktem. Wielu z opowiadań brakuje zabawnej puenty, inne znowu zdają się być sklecone byle jak, stając się fasadą dla finału...