Książka rewelacyjna, bo nietuzinkowa, trzymająca w napięciu cały czas. I chociaż od początku czytelnik, wie, że z główną bohaterką jest coś nie tak, to zapewniam, że nie nie zgadnie co. Nie zaliczyłabym jednak tej pozycji do typowych kryminałów. Tam nie ma zbrodni, śladów i śledczych, tam jest kobieta i jej obsesje, fobie i dobre rady z których powinna skorzystać.

Książka rewelacyjna, bo nietuzinkowa, trzymająca w napięciu cały czas. I chociaż od początku czytelnik, wie, że z główną bohaterką jest coś nie tak, to zapewniam, że nie nie zgadnie co. Nie zaliczyłabym jednak tej pozycji do typowych kryminałów. Tam nie ma zbrodni, śladów i śledczych, tam jest kobieta i jej obsesje, fobie i dobre rady z których powinna skorzystać.

Przeczytaj! Przeczytaj! Ma tyle nagród. Sami spadkobiercy Agathy Christie ją wybrali, by kontynuowała przygody Poirot. Jest super. Mówili. No nie wołala mnie sama. A ja tak bez chemii jakoś nie umiem. Wylosowałam. Wzięłam Przeczytałam. Mięty przez rumianek nie poczułam. No jest thriller. Jest psychologiczny. Ale jakoś mi brakowało. Czegoś. Szczęścia w losowaniach to ja nie mam. Wiec moze ktos zna lepsiejsze i poleci?

Przeczytaj! Przeczytaj! Ma tyle nagród. Sami spadkobiercy Agathy Christie ją wybrali, by kontynuowała przygody Poirot. Jest super. Mówili. No nie wołala mnie sama. A ja tak bez chemii jakoś nie umiem. Wylosowałam. Wzięłam Przeczytałam. Mięty przez rumianek nie poczułam. No jest thriller. Jest psychologiczny. Ale jakoś mi brakowało. Czegoś. Szczęścia w losowaniach to ja nie...

Mam bardzo mieszane odczucia po przeczytaniu tej książki. Bardzo cenię sobie pióro pani Hannah, jednak ta pozycja mnie trochę zmęczyła. Główna bohaterka tak bardzo mnie irytowała, że ciężko mi było przebrnąć do końca. Jednak zakończenie całkiem wbiło mnie w fotel, zupełnie tego się nie spodziewałam i właściwie głównie to zakończenie podwyższa moją ostateczną ocenę.

Mam bardzo mieszane odczucia po przeczytaniu tej książki. Bardzo cenię sobie pióro pani Hannah, jednak ta pozycja mnie trochę zmęczyła. Główna bohaterka tak bardzo mnie irytowała, że ciężko mi było przebrnąć do końca. Jednak zakończenie całkiem wbiło mnie w fotel, zupełnie tego się nie spodziewałam i właściwie głównie to zakończenie podwyższa moją ostateczną ocenę.

Mało przyjemne doświadczenie, tak to ujmę. Pierwsze 200 stron to majaczenie neurotycznej kobiety, a ostatnie kilkadziesiąt to wartka i zaskakujaca, ale niezbyt odkrywcza historia grozy, którą można by zawrzeć w krótkim opowiadaniu.
2/10 - nie polecam - zbyt ciężko czytało się początek, aby rozwiązanie zagadki mogło mi to wynagrodzić

Mało przyjemne doświadczenie, tak to ujmę. Pierwsze 200 stron to majaczenie neurotycznej kobiety, a ostatnie kilkadziesiąt to wartka i zaskakujaca, ale niezbyt odkrywcza historia grozy, którą można by zawrzeć w krótkim opowiadaniu.
2/10 - nie polecam - zbyt ciężko czytało się początek, aby rozwiązanie zagadki mogło mi to wynagrodzić

Bardzo lubię autorkę Sophie Hannah. I dlatego sięgnęłam po Chór sierot. Od razu uprzedzę, że nie jest to jej najlepsza książka i jak ktoś zaczyna dopiero poznawać jej książki, to lepiej zacząć od innej.
Jest bardzo rozwlekła i spokojnie mogłaby zostać opowiadaniem. W sumie pomysł jest dobry, ale ta tematyka nie jest w jej stylu. Zakrawa raczej na horror.
Louis poznajemy jak prowadzi wojenkę z hałaśliwym sąsiadem, który oprócz sobotnich imprez zaczyna włączać muzykę churalną. I tu musimy wiedzieć, że Louis cierpi na syndrom "pustego gniazda" odkąd jej synek poszedł do szkoły muzycznej z internatem.
Louis zaczyna popadać w skrajności, chce się przeprowadzić na wieś, ale czy to jej pomoże?
Główna bohaterka denerwuje mnie strasznie swoim zachowaniem i co za tym idzie źle mi się tej przemyślenia czyta.
Tylko dla fanów Sophie Hannah.

Bardzo lubię autorkę Sophie Hannah. I dlatego sięgnęłam po Chór sierot. Od razu uprzedzę, że nie jest to jej najlepsza książka i jak ktoś zaczyna dopiero poznawać jej książki, to lepiej zacząć od innej.
Jest bardzo rozwlekła i spokojnie mogłaby zostać opowiadaniem. W sumie pomysł jest dobry, ale ta tematyka nie jest w jej stylu. Zakrawa raczej na horror.
Louis poznajemy...

To trochę nietypowa pozycja w twórczości autorki ponieważ mamy tu do czynienia z horrorem. Od poczatku zapałałam sympatią do jego neurotycznej głównej bohaterki. Jej ciągłe potykanie się o własne nogi i uparte dzielenie włosa na czworo przypomina mi mnie samą. Przypadł mi też do gustu zapętlony, nieco jakby kafkowski styl pisania Sophie Hannah. Książka okazała się na tyle fascynująca że z przyjemnością sięgnęłam po więcej.

To trochę nietypowa pozycja w twórczości autorki ponieważ mamy tu do czynienia z horrorem. Od poczatku zapałałam sympatią do jego neurotycznej głównej bohaterki. Jej ciągłe potykanie się o własne nogi i uparte dzielenie włosa na czworo przypomina mi mnie samą. Przypadł mi też do gustu zapętlony, nieco jakby kafkowski styl pisania Sophie Hannah. Książka okazała się na tyle...

Kiepska książka w swoim gatunku, co kilka stron zastanawiam się czy zakończyć jej czytanie. Dobrnełam do końca, nie trafiła w mój gust.

Kiepska książka w swoim gatunku, co kilka stron zastanawiam się czy zakończyć jej czytanie. Dobrnełam do końca, nie trafiła w mój gust.

Razem z żoną wiele książek kupiliśmy na licznych standach w sklepach typu Tesco, MediaMarkt czy Biedronka. Właśnie jedną z takich książek jest Chór sierot, który trafił do nas w lipcu 2017 roku. Nie znaliśmy wcześniej tej autorki ani tego tytułu, jednak przyciągnął nas opis.

Jak się okazało później Sophie Hannah jest bardzo poczytną autorką w Wielkiej Brytanii. Napisała kilkanaście książek oraz została wybrana przez spadkobierców Agathy Christie, by napisać kolejne powieści z Herkulesem Poirotem w roli głównej.

Jednak "Chór sierot" to zupełnie inna historia. Opis książki wskazywał na thriller podchodzący pod horror. Książka opowiada o Louis Beeston oraz jej mężu i synu, którzy mieszkają w Cambridge. Syn Louise trafia do prestiżowego chóru w Cambridge i trafia do Internatu szkoły, zostawiając rodziców samych w domu. Wówczas zaczynają się kłopoty Louise z bardzo głośnym sąsiadem, który co weekend urządza w swoim domu imprezę, nie dając kobiecie spać. Po pewnym czasie kobieta jest pewna, że sąsiad w perfidny sposób hałasuje muzyką chóralną, aby jeszcze bardziej uprzykrzyć jej życie. Któż z nas nie miał takiej sytuacji w swoim życiu.

Wówczas bohaterka wynosi się z Cambridge, jednak nie uwalnia się od słyszanej muzyki chóralnej. Kobieta myśli, że sąsiad podążył za nią, aby nadal ją nękać i zewsząd spodziewa się ataku, nawet stamtąd skąd on nie może nadejść. W pewnym momencie poznajemy prawdę, ale ja Wam nie powiem jaka ona jest.

Książkę początkowo czyta się bardzo źle, jednak z dalszym rozwojem akcji wciąga coraz bardziej i rzeczywiście zaczyna przerażać. Zawartość "Chóru sierot" pokazuje, że Sophie Hannah jest dobrą pisarką, która została wieloma nagrodami m.in. nagrodą Daphne du Maurier czy National Book Award.

Oczywiście poniższą książkę chciałbym Wam polecić. Ja sam kiedyś sięgnę po inne książki autorstwa Sophie Hannah.

Ocena: 8/10

https://ksiazkidanielaenglota.blogspot.com/2018/06/gosy-wszedzie.html

Razem z żoną wiele książek kupiliśmy na licznych standach w sklepach typu Tesco, MediaMarkt czy Biedronka. Właśnie jedną z takich książek jest Chór sierot, który trafił do nas w lipcu 2017 roku. Nie znaliśmy wcześniej tej autorki ani tego tytułu, jednak przyciągnął nas opis.

Jak się okazało później Sophie Hannah jest bardzo poczytną autorką w Wielkiej Brytanii. Napisała...

Intependent reklamuje to dzieło jako 'Koszmarnie dobre", przy czym koszmarnie dobre- są to słowa kluczowe... z naciskiem na koszmarnie

Intependent reklamuje to dzieło jako 'Koszmarnie dobre", przy czym koszmarnie dobre- są to słowa kluczowe... z naciskiem na koszmarnie

Fani kryminałów nie mają czego w tej książce szukać. Ponad połowa historii opisana dość nudno i... rutyna....rutyna non stop. Wpisy z "dziennika hałasu" pomijałam (i przy tym wciąż byłam "w temacie"). Prawdopodobnie wystarczyło przeczytać pierwsze i ostatnie 20 stron wtedy nie pozostalby ten niesmak... Lepiej byłoby przedłużyć koniec książki w którym cokolwiek się działo, a początek można by streścić w 10 stronach. Podsumowując, swój czas lepiej poświęcić na lepszą książkę.

Fani kryminałów nie mają czego w tej książce szukać. Ponad połowa historii opisana dość nudno i... rutyna....rutyna non stop. Wpisy z "dziennika hałasu" pomijałam (i przy tym wciąż byłam "w temacie"). Prawdopodobnie wystarczyło przeczytać pierwsze i ostatnie 20 stron wtedy nie pozostalby ten niesmak... Lepiej byłoby przedłużyć koniec książki w którym cokolwiek się działo,...