Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzień dobry. Ada Rączka w swoim debiucie „Nie róbmy nic, błagam. Ale powiedzmy innym, że robiłyśmy”. (Fundacja Duży Format) szczegółowo i emocjonalnie rozbraja mechanizm krzątania się, codziennego odbijania się od czterech ścian. W tym powierzchownym porządkowaniu, domowym kołowrotku kryją się po kątach jak pająki, wszelkie rodzinne dramaty, kłębiące się emocje i rysy skrywanego bólu. Ten emocjonalny „bałagan” gromadzą i oddają przedmioty osobiste, ubrania, meble, rzeczy codziennego bycia. To głos rozpisany na wiele kobiecych historii, ciągłego rozbijania się i zanikania, poświęcenia i cichego rozpadania się w ciasnych i dusznych rolach matki, opiekunki, krzątaczki. Wiersze z tego tomu pozostają na długo, wczepiają się w świadomość, dławią szczerością i poczuciem tęsknoty, nieuchwytnej melancholii. Bardzo polecam!