Pan Cogito

Mistrzostwo

Mistrzostwo

Pokaż mimo to

Klasyka.

Klasyka.

Pokaż mimo to

Zazdroszczę niektórym polonistom, że mogą czytać w pełni Herberta i rozumieć każde odniesienie do kultury, każdą metaforę, każde porównanie.
W tych wierszach jest taka głębia, drugie dno ... Istna kopalnia wiedzy i świetnych przemyśleń. Za każdym otwarciem tomiku pojmuje się więcej i więcej.
Chcę za kilka lat znowu je wszystkie przeczytać i przypomnieć sobie jakie emocje wywołały we mnie kiedy analizowałam je po raz pierwszy.
" Sekwoja " i " Georg Heym - przygoda prawie metafizyczna " długo zostaną mi w pamięci.

Zazdroszczę niektórym polonistom, że mogą czytać w pełni Herberta i rozumieć każde odniesienie do kultury, każdą metaforę, każde porównanie.
W tych wierszach jest taka głębia, drugie dno ... Istna kopalnia wiedzy i świetnych przemyśleń. Za każdym otwarciem tomiku pojmuje się więcej i więcej.
Chcę za kilka lat znowu je wszystkie przeczytać i przypomnieć sobie jakie emocje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czy Zbigniew Herbert zasługiwał na Nagrodę Nobla? Rzecz oczywista. Otrzymała go Wisława Szymborska. Czy słusznie? Wśród kandydatów, poza Herbertem, byli też Różewicz, Herling-Grudziński, Lem.
Dlaczego faworyt Herbert nagrody nie otrzymał? Jako buntownik przeciw Stalinowi i osoba ośmielająca się krytykować polityczne wybory po 1989 roku był po "złej" strone barykady.
Kilka słów o "naszej" noblistce. Trwała walka komunistów z Kościołem. W styczniu 1953 odbył się "proces" kilkunastu księży oskarżonych o "szpiegostwo za amerykańskie pieniądze". Trzech księży skazano na śmierć, a pozostałych na wieloletnie więzienie.
Szymborska z grupą literatów i krytyków(m.in. ze Stanisławem Mrożkiem, Julianem Przybosiem, Brunonem Miecugowem-kontaktem operacyjnym oficera SB czy konfidentami SB jak Terlecki, Słomczyński, Machejek,Nowak itd.) podpisała haniebną "Rezolucję Związku Literatów Polskich w sprawie procesu krakowskiego". W jej treści czytamy : "(...) wyrażamy bezwzględne potępienie dla zdrajców Ojczyzny(...), którzy działali wrogo wobec narodu i państwa ludowego(...).Wobec tych faktów zobowiązujemy się w twórczości swojej jeszcze bardziej bojowo i wnikliwiej niż dotychczas podejmować aktualne problemy walki o socjalizm(...)."
Szymborska za swój czyn nie przeprosiła nigdy. Kontynuowała pisanie opiewających komunizm wierszy.
Czyny i słowa Herberta mówią same za siebie. Stał zawsze twardo po stronie zasad, jasno odróżniał dobro od zła.
Mówił m.in. o Adamie Michniku: "(...)To czlowiek złej woli, kłamca. Oszust intelektualny. Ideologia tych panów, to jest to, żeby w Polsce zapanował 'socjalizm z ludzką twarzą'. To jest widmo dla mnie zupełnie nie do zniesienia(...)."
Rok 2018 to rok Zbigniewa Herberta. To hołd dla jednego z najwybitniejszych poetów Polski i Europy w XX w. Czytajmy go i dbajmy o pamięć o nim.

Czy Zbigniew Herbert zasługiwał na Nagrodę Nobla? Rzecz oczywista. Otrzymała go Wisława Szymborska. Czy słusznie? Wśród kandydatów, poza Herbertem, byli też Różewicz, Herling-Grudziński, Lem.
Dlaczego faworyt Herbert nagrody nie otrzymał? Jako buntownik przeciw Stalinowi i osoba ośmielająca się krytykować polityczne wybory po 1989 roku był po "złej" strone barykady.
Kilka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W moich młodych latach były wierszami z drugiego obiegu, jasne jest więc, że należało je zdobyć i przeczytać oraz zachować na własność:) I oczywiście najważniejsze dyskutowało się o nich na spotkaniach towarzyskich.

W moich młodych latach były wierszami z drugiego obiegu, jasne jest więc, że należało je zdobyć i przeczytać oraz zachować na własność:) I oczywiście najważniejsze dyskutowało się o nich na spotkaniach towarzyskich.

Pokaż mimo to

Obawiałam się tych wierszy...nigdy nie przemawiała do mnie poezja i nigdy jej nie rozumiałam...
Ale z "Panem Cogito" było inaczej. Fajnie się to czytało, chyba wszystko zrozumiałam :D A może to ja dorosłam :)

Obawiałam się tych wierszy...nigdy nie przemawiała do mnie poezja i nigdy jej nie rozumiałam...
Ale z "Panem Cogito" było inaczej. Fajnie się to czytało, chyba wszystko zrozumiałam :D A może to ja dorosłam :)

Pokaż mimo to

Pan Cogito dzieli się z czytelnikiem swoimi wnikliwymi przemyśleniami. Najpierw, tak jakby nie chciał onieśmielać go zbytnio swoją erudycją i uduchowieniem, skupia się na ciele: na twarzy, nogach i stopach; powoli przechodzi do monologów o swoich najbliższych - ludziach i miejscach, a wreszcie, kiedy wie, że już jesteśmy w jego świecie, dzieli się z nami wierszami o myślach, duszy i przemijaniu.

Zahacza o swoje ulubione rejony czasu i przestrzeni: starożytność, Rzym, Grecję i Palestynę. Gorąco polecam czytelnikom chcącym choć na chwilę wyhamować pęd życia. Naprawdę nie zawiodą się.

Pan Cogito dzieli się z czytelnikiem swoimi wnikliwymi przemyśleniami. Najpierw, tak jakby nie chciał onieśmielać go zbytnio swoją erudycją i uduchowieniem, skupia się na ciele: na twarzy, nogach i stopach; powoli przechodzi do monologów o swoich najbliższych - ludziach i miejscach, a wreszcie, kiedy wie, że już jesteśmy w jego świecie, dzieli się z nami wierszami o...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pan Cogito to alter ego poety. To wyraz zagubienia w meandrach współczesności, widziane przez pryzmat przeszłości (historii i literatury) z punktu widzenia przeżytej traumy. Pan Cogito jest pełen chłodu emocjonalnego i analitycznego myślenia, jest skromny, wycofany, sceptyczny, pełen lęku egzystencjalnego, wypowiada się na różne tematy związane z kulturą, historią, sztuką, pobudza swoją postawą do refleksji, zadumy i zatrzymania się w codziennym pedzie. Esencją manifestu światopoglądowego poety jest wiersz "Przesłanie Pana Cogito", który jest bardzo pesymistyczny, w porównaniu z innymi manifestami np. Desideratą. Uważam, że ze względu na erudycję, poruszaną problematykę, Pan Cogito jest bohaterem ponadczasowym.

"Tyle książek słowników
opasłe encyklopedie
ale nie ma kto poradzić"

Pan Cogito to alter ego poety. To wyraz zagubienia w meandrach współczesności, widziane przez pryzmat przeszłości (historii i literatury) z punktu widzenia przeżytej traumy. Pan Cogito jest pełen chłodu emocjonalnego i analitycznego myślenia, jest skromny, wycofany, sceptyczny, pełen lęku egzystencjalnego, wypowiada się na różne tematy związane z kulturą, historią, sztuką,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pan Cogito jest absolutną klasyką gatunku literackiego zwanego poezją. Pytanie: dlaczego tak późno sięgnąłem po Herberta? Może dlatego, że kmiot ze mnie nie wychowany, który za nic ma poezję. Prawda to, nieszczególnie przepadam za poezją, ale doceniam gdy pisze o niej ktoś kompetentny, znający się nań. Ktoś kto opisuje obcowanie z poezją, jak z upragnioną kochanką, jako przeżycie estetyczne i ekstatyczne. Duchowne i cielesne niemal jednocześnie. Działa mi na wyobraźnię takie podejście i taki opis dobrej, bardzo dobrej, wybitnej i natchnionej- ponadczasowej poezji. Taka jest poezja Zbigniewa Herberta. Nie są to wiersze łatwe, do jednorazowego przeczytania i zapomnienia. Raz smakując ten rodzaj poezji, trzeba wracać do tych fraz, myśleć o nich, starać się uchwycić sens, głębsze znaczenie i jeszcze głębszą wymowę. Ciągle aktualny i wciąż na nowo odkrywczy. Człowiek, który nie dostał Nobla, tak zadecydowała brać salonowa, gdyż parał się wierszem zbyt bezkompromisowym, jego poezja i wypowiedzi smagały bez litości, bo mówiły prawdę. A prawda jest znienawidzona przez te gremia. Wiedział o tym inny tuz polskiej literatury, Józef Mackiewicz, którego latami próbowano wrzucić do dołu niepamięci... Za niego odebrała nagrodę piewczyni Stalina i stalinizmu Szymborska... So sad.

Nie jestem fanem poezji, ale na Herberta dawno już się zbierałem. Zebrałem się i jestem już jego. Te i inne wiersze będą ze mną już zawsze. Będę do nich wracał, gdyż tyle w nich treści, aż trudno udźwignąć, za jednym razem niepodobna.
Jakże na czasie, jak bardzo współczesne, jak zawsze będzie aktualne. Na tym polega geniusz. Grzech nie przeczytać.

Pan Cogito jest absolutną klasyką gatunku literackiego zwanego poezją. Pytanie: dlaczego tak późno sięgnąłem po Herberta? Może dlatego, że kmiot ze mnie nie wychowany, który za nic ma poezję. Prawda to, nieszczególnie przepadam za poezją, ale doceniam gdy pisze o niej ktoś kompetentny, znający się nań. Ktoś kto opisuje obcowanie z poezją, jak z upragnioną kochanką, jako...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moja ocena tej pozycji jest marna. Nie dlatego, że "Pan Cogito" jest słaby sam w sobie, lecz dlatego, że i ja w tej kwestii bardzo zawiniłam.

Co zrobić, by sprostać poezji Herberta? By poznać te wszystkie lektury, do których Pan Cogito się odwołuje? Jak rozwinąć swoje intelektualne horyzonty, by zrozumieć wszystkie sensy? Ilu ja znam filozofów? Chyba nie ma ich zbyt wielu w mojej świadomości.

I zapewne dlatego czuję ogromną pustkę i niemoc. Bo chciałabym czuć tę poezję tak, jak ona na to zasługuje, lecz jestem na to zbyt słaba.

Moja ocena tej pozycji jest marna. Nie dlatego, że "Pan Cogito" jest słaby sam w sobie, lecz dlatego, że i ja w tej kwestii bardzo zawiniłam.

Co zrobić, by sprostać poezji Herberta? By poznać te wszystkie lektury, do których Pan Cogito się odwołuje? Jak rozwinąć swoje intelektualne horyzonty, by zrozumieć wszystkie sensy? Ilu ja znam filozofów? Chyba nie ma ich zbyt...

więcej

mniej

Pokaż mimo to