Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zajrzałam do tego z ciekawości, by w ogóle wybadać, czy to całe "Omegaverse" jest dla mnie, czy też nie. Cóż, nie jest. I tu mogłabym postawić kropkę, ale niech będzie, że nieco swoje zdanie uzasadnię. W tym świecie są teoretycznie 2 płcie: kobieta i mężczyzna, ale to akurat ma tylko aspekt wizualny, bo każda z tych płci ma jeszcze możliwość występować w jednym z trzech wariantów: alfa (zapładnia),beta (nie interesuje się sprawami płciowymi) i omega (jest zapładniana przez alfę w okresie rui). W mandze dostajemy historyjkę o alfie, który na samym początku myśli narzędziem zapładniającym i mało by brakło, a uczestniczyłby w procesie zapładniania dziewczyny omega wbrew jej woli. Pojawia się jednak chłopczyk-omega, niczym koń na białym rycerzu i dziewoję ratuje. Oczywiście alfik i omeguś umawiają się na małe solo i nawet mają się po pyskach tłuc, ale omeguś wpada w rujkę. I "tak poznałem twojego matka" :p Ok, manpregi (historie yaoi, w których jeden z chłopców zachodzi w ciążę) to nie jest jakaś nowość, a samonawilżający się wpust pojawia się regularnie w fantazjach yaoistek odkąd pamiętam (a yaoice z przerwami czytam już od jakiś 20 lat),ale coś takiego wywołuje u mnie regularny facepalm. Do tego dochodzi kwestia rui - niby posiadający jakiś tam (co prawda znikomy, ale zawsze) rozum bohaterowie nagle odwalają akcje a'la pieski na trawniku lub marcujące kotki. Zdecydowanie nie dla mnie. Jak chcecie fajne tęczowe tytuły poczytać, polecam raczej "Mąż mojego brata" od JG, czy "Nasze marzenia o zmierzchu" od Dango.