Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To na to czytelnicy czekali przez dekadę? Wielokrotnie przekładane daty premiery, zapowiedzi, i w końcu, po latach wiary w tytuł dostali ,,złoty graal'' szwedzkiego mistrza surrealizmu, tyle tylko, że to złoto się wykruszyło i została pamiątka, może cenna, ale zwyczajnie przeszacowana. Spodziewałem się nie wiadomo czego, a dostałem krótką ,,notatkę'' z byłej Jugosławii, nawet nie wiem, czy z pełnym zakończeniem, bo się urywa bez większego powodu, jakby symbolizm końcowej sceny miał wszystko podsumować. Płaskie (co za zbieżny tytuł) podejście do tematyki wojennej o wojnie domowej w Sarajewie i tym, co działo się na Bałkanach pod koniec XX wieku, kiedy wydawało się, że więcej wojen nie będzie, a tu klops. Nieszczęśliwie dla tej historii jestem podczas czytania reportażu o Bośni i Hercegowiny autorstwa Wojciecha Tochmana ,,Jakbyś kamień jadła'' - książkę, którą serdecznie polecam, co niedługo opiszę na tym serwisie. Dwa odmienne podejścia, co prawda ,,Bośniacki płaski pies'' czepia się drażliwych insynuacji, m.in. o tym, że na Eurowizji spektakl zwycięża wykonawca ze Szwecji, która ,,przypadkowo'' wspierała biedne wdowy ze Srebrenicy, które po utracie mężów oszalały z rozpaczy (taki zbieg okoliczności nie powinien się zdarzyć). Niestety mam drugą złą wiadomość - obie historie niejako między wierszami potrafią podrzucić trop, że wojna wybuchła przez Stany Zjednoczone, które ,,przypadkowo'' zakończyły konflikt Bałkański w Dayton, w siedzibie NATO, gdzie ktoś stwierdził, że czas skończyć z maskaradą i sobie ,,dorabiać'' na cywilach, bo trzeba im pomóc - cwane lisy, najpierw zaplanowali sobie depopulację mieszkańców, a potem ,,przypadkowo'' ich wspierali. Ewidentnie coś tu nie gra i daje do myślenia.