Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ocena 5 jest zaniżona, od razu mówię, ale to przez moją amatorszczyznę. Już piszę dlaczego: - książka jest napisana 100 lat temu i być może odbiorcy w tamtym okresie byli bardziej wyrobieni geograficznie niż moje pokolenie. Autor opisuje walki Mongołów na terenie chociażby Chin, posługując się swobodnie nazwami lokalnymi w taki sposób, ze mi głowa puchła, coś w stylu: z miasta Paj-Czi-Wu przekroczył rzekę Tuj-ma-ke i na przedpolach Wa-Gi-Pu starł się z wojskami generała Na-Li. Siedzę, czytam i nie daję rady ogarnąć. Mapka przydałaby się, jest na koncu ksiazki, w mało czytelnej wersji - jest za dokładna - autor pokazuje swoją bardzo dużą wiedzę na temat tego okresu i niestety nie potrafi powściągnąć elokwencji. Jak opisuje atak armii Mongolskiej na przeciwnika X, to opowiada o marszrucie armii północ, armii środek i armii południe, każda z nich przechodzi przez rzeki Hu-Wi-Jakie i na polach Ja-Cie-Nie-Moge stacza walki i przeważnie miażdży przeciwnika. Męczy to - autor opowiada o jednym z największych geniuszy wojskowych w historii ludzkości - niestety opisuje to nudno, nie odkrywa przed czytelnikiem jakichś smaczków, które spowodowały, że to był aż tak niesamowity człowiek. - ostatnia rzecz- Czyngis Chan zmarł w 1227 roku, nie wiem dlaczego opisy wojen trwały aż do kampanii 1239 - 42 w Europie. Moze po to aby marsze armii północ i południe, nie mówiąc o środku, były bardziej zrozumiałe geograficznie, bo wiadomo gdzie jest Belgrad, Buda i Kraków :) Zabrakło mi podsumowania jak imperium Mongołów wpłynęło na kształt i historię świata, jakie jest tzw. legacy mongolskie. Ale to z pozycji amatora historyka piszę, pewnie ktoś, kto mocniej siedzi w temacie może składać hołdy autorowi :)