Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy humor miał delikatny i subtelny smak… Jeśli chcecie zasmakować kawałka rodzimej kultury dwudziestolecia międzywojennego, dowiedzieć się co śmieszyło naszych dziadków czy pradziadków, zachęcam aby sięgnąć po tę niewielką książeczkę. Jednak przed podjęciem tego przedsięwzięcia, trzeba uzbroić się w cierpliwość, ponieważ gwara lwowska jest zakręcona jak korkociąg i wyciska z czytelnika siódme poty. Warto to przetrzymać i dać się ponieść nurtem naszej dawnej kultury. Dialogi Szczepana i Antoniego, a właściwie Szczepka i Tońka podobno czyściły ulice z ludzi, niczym w latach 80 – tych „Niewolnica Isaura”. Każdy czekał z niecierpliwością, aż „Wesoła Lwowska Fala” nada kolejne perypetie batiarów ze Lwowa. Przyznam się, że jestem fanką, ‘starego’ kabaretu (dowcipy żydowskie setnie mnie bawią),a radiowe dialogi Kazimierza Wajdy i Henryka Vogelfängera wydają mi się bardzo podobne. Każdy rozdział dotyczy różnych tematów politycznych, społecznych czy historycznych i chociaż są one pełne satyry, nie brak w nich głębokich myśli. Bohaterów dialogów nie da się nie lubić. Szczepko, to typ wszędobylskiego pseudointeligenta, co to ma wyrobione zdanie na każdy temat i chociaż nie bardzo zna się na rzeczy, twardo dyskutuje i poucza wszystkich dookoła. Najczęściej wywody te przyjmuje jego przyjaciel, Tońko, który z kolei jest osobą raczej ubogą intelektualnie, a i z obyciem towarzyskim nie bardzo sobie radzi. Dyskusje tak dwóch różnych od siebie przyjaciół po prostu musza śmieszyć. Polecam amatorom kultury II Rzeczpospolitej, a w szczególności tym, którzy chcą odpocząć od dzisiejszego wulgarnego i krzykliwego humoru.