Tęsknisz za „Sukcesją”? Pokochasz te książki

Opowieść o rodzinie Royów, właścicielach korporacji medialnej Waystar Royco, dobiegła końca. Serial stworzony przez Jesse’ego Armstronga zgarnął blisko 50 nagród, w tym pięć Złotych Globów, i doczekał się niemal 90 nominacji. 

„Sukcesja” to serial kunsztowny, doskonale napisany i świetnie zagrany, ale być może nie to stoi za jego sukcesem. W każdym razie nie tylko to. Armstrong doskonale wyczuł ducha czasu. Satyra na jeden procent najbogatszych, możliwość podglądnięcia przez dziurkę od klucza walki o władzę i obserwowania manipulacji, których dopuszczają się uprzywilejowani – cały ten paskudny koktajl, doskonale zmiksowany przez Armstronga (który, co warto wspomnieć, przed kilkoma laty zadebiutował powieścią „Love, Sex and Other Foreign Policy Goals”, opowiadającą o misji studenckiej trupy teatralnej w Bośni podczas wojny lat 90.), wyjątkowo posmakował widzom na całym świecie.

Tak oto „Sukcesja” to jeden z najgorętszych seriali ostatnich lat. Coś więcej niż sezonowa ciekawostka, o którą w zalewie serialowych produkcji nietrudno.

Tyle że właśnie się skończył. Jeśli więc, podobnie jak miliony widzów na całym świecie, zdążyliście zatęsknić za Royami, z poczuciem straty, które po sobie zostawili, pomogą wam poradzić sobie te książki.

Książki podobne do „Sukcesji”

Bracia Karamazow, Fiodor Dostojewski

Co wspólnego mogą mieć Dostojewski i opowieść o mediowym molochu z XXI wieku? Ano, gdy przyjrzeć się dokładnie, całkiem sporo.

„Bracia Karamazow”, prawdopodobnie największa powieść w dorobku rosyjskiego mistrza, zwieńczenie jego twórczości i – dla wielu – jedno z najwybitniejszych dzieł literatury światowej w ogóle, to historia ojcobójstwa ujęta przez Dostojewskiego w ramy powieści psychologicznej, co pozwala na dogłębną analizę motywacji, jakimi kierują się bohaterowie, i żądz, które nimi władają.

W losach rodziny Karamazowów – braci, z których każdy obciążony jest własnymi winami, i ich ojca Fiodora – z łatwością dostrzeżemy namiętności, które targały Royami. Fiodor Pawłowicz jest ojcem trzech synów, których traktuje z jawną pogardą, a fabułę napędzają relacje między patriarchą a jego dorosłymi dziećmi. Brzmi jakby znajomo?

W Karamazowach znajdziemy rzecz jasna znacznie, znacznie więcej. W swej ostatniej powieści Dostojewski, jak to Dostojewski, stawia pytania o rzeczy największe: istnienie Boga, pochodzenie zła, prawo moralne czy człowieczeństwo.

„Król Lear”, William Shakespeare

Nie bez powodu serial autorstwa Jesse’ego Armstronga określany był mianem „szekspirowskiego”.

Uznawany za jedno z największych osiągnięć Szekspira „Król Lear” to ponadczasowa opowieść o królestwie, w którym starzejący się władca popada w obłęd.

Skojarzenia z „Sukcesją” pojawią się niejako automatycznie. Tytułowy Lear, zmęczony latami panowania, podejmuje decyzję, by rozdzielić królestwo między trzy córki. Decyzja o podziale ma być zaś zależna od miłości do ojca. Tyle tylko, że pech chciał, iż król, desperacko pragnący uwielbienia, postanawia otoczyć się pochlebcami i słuchać słodkich komplementów. Przegania z kolei tych, którzy oferowali mu szczerość.

Decyzje króla Leara prowadzą go do tragicznego upadku.

„Gniazdo”, Cynthia D’Aprix Sweeney

Dajmy odetchnąć klasykom. „Gniazdo” (Znak Literanova), debiutancka powieść Cynthii D’Apris Sweeney, opowiada historię rodziny Plumbów. Tytułowe Gniazdo to wspólny fundusz powierniczy założony przez nieżyjącego już ojca dla czwórki dzieci. Fundusz może okazać się jedynym ratunkiem dla rodzeństwa, z którego jedno zadłużyło się po uszy, by ratować sklep z antykami, inne nie daje rady dalej spłacać kredytu hipotecznego, a jeszcze inne od lat nie potrafi skończyć powieści, która miała przynieść pieniądze.

Problem pojawia się, gdy wypłata pieniędzy jest zagrożona przez czwartego członka rodzeństwa, Leo, który spowodował wypadek, prowadząc pod wpływem.

Podobnie jak „Sukcesja”, „Gniazdo” analizuje, w jaki sposób pieniądze mogą kształtować relacje między rodzeństwem.

Powieść Sweeney zachwyciła amerykańskich czytelników i wkrótce została bestsellerem „New York Timesa”. Sprawdźcie, czy zachwyci i was.

„Sycylijskie lwy”, Stefania Auci

Pierwszy tom sagi rodziny Florio, niekoronowanych królów Sycylii, przyjął się u nas wyjątkowo dobrze. Popularności powieści Stefanii Auci nie zaszkodził z pewnością fakt, że gdy z początkiem 2023 roku Iga Świątek rzuciła swoim fanom wyzwanie czytelnicze, pierwszą z przeczytanych przez nią książek były właśnie „Sycylijskie lwy” (W.A.B.).

Historia rodu Floriów, prostych sprzedawców przypraw, którzy dzięki ambicji i determinacji zostali jedną z najpotężniejszych rodzin Południa Włoch, to historia sprytnych, acz aroganckich mężczyzn, silnych kobiet, wielkiej fortuny, zdrad, manipulacji i walki o władzę.

Raz jeszcze muszę zapytać: brzmi znajomo?

Jeśli pokochaliście „Sukcesję”, jej brak z pewnością osłodzi wam powieść Auci. Zwłaszcza że na polskim rynku jest też drugi, blisko 800-stronicowy tom sagi.

Książki do przeczytania po „Sukcesji”

„Dom Gucci. Potęga mody, szaleństwo pieniędzy, gorycz upadku”, Sara Gay-Forden

O wydanej w Polsce blisko 20 lat temu książce Sary Gay-Forden przypomnieliśmy sobie na nowo w związku z premierą filmu Ridleya Scotta, w którym w głównych rolach wystąpili: Lady Gaga, Adam Driver, Al Pacino, Jeremy Irons, Salma Hayek i Jared Leto.

I słusznie. „Dom Gucci”, pięknie odświeżony przez wydawnictwo Marginesy, to licząca niemal 500 stron historia potęgi prawdziwej dynastii – i jej równie zdumiewającego upadku.

Podobnie jak „Sukcesja”, „Dom Gucci” daje nam szansę, by podejrzeć świat elit. A jest co podglądać. Historia Guccich to olbrzymie pieniądze, intrygi, wielkie namiętności i wielka tragedia, która niemal zniszczyła modową dynastię. A także – kulisy odrodzenia jednej z najpopularniejszych luksusowych marek świata.

„Upadek Cesarstwa Rzymskiego na Zachodzie”, Edward Gibbon

Skoro jesteśmy przy upadkach imperium, może by tak prześledzić upadek molocha, który wydawał się niezniszczalny?

„Upadek Cesarstwa Rzymskiego na Zachodzie” (Państwowy Instytut Wydawniczy), monumentalne dzieło Edwarda Gibbona, bywa nazywany historyczną książką wszech czasów. I bynajmniej nie na wyrost, bo praca angielskiego historyka, wydana po raz pierwszy w końcu XVIII wieku, krąży w obiegu – i to nie tylko naukowym, ale i powszechnym – od blisko ćwierćwiecza.

Trudno się zresztą dziwić. Książka Edwarda Gibbona od 250 lat zachwyca czytelników nie tylko walorami czysto naukowymi, ale i literackim warsztatem autora. Stylowi Gibbona daleko do uniwersyteckiej płaskości i hermetyczności języka.

Znajomość losów Cesarstwa Rzymskiego pozwala zrozumieć wyraźne odniesienia, których używają bohaterowie „Sukcesji”. Motyw schyłku imperium nie został zresztą wybrany przypadkowo.

Karolina z „Sukcesji” pisarką

Na koniec ciekawostka. Dagmara Dominczyk, polska aktorka urodzona w Kielcach, która na początku lat 80. wraz z rodziną wyjechała do Nowego Jorku, wcieliwszy się w postać Karoliny, wystąpiła w 34 odcinkach „Sukcesji”, próbowała swoich sił również jako pisarka.

Blisko dekadę temu nakładem wydawnictwa Sonia Draga na polskim rynku pojawiła się powieść „Kołysanka polskich dziewcząt”, przełożona z języka angielskiego przez Ewę Penksyk-Kluczkowską.

W opisie wydawcy czytamy: