Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wciąż uważam, że zaczynam z biznesem i chociaż wiem, że jestem dobry w tym co robię, to jedna rzecz ciągle wychodzi mi słabo - sprzedaż. Dlatego sięgam po książki takie jak Guru Kultu...ry, bo pomagają mi uporządkować mój biznes i siebie tak, że sprzedaż jest łatwiejsza.

Naprawdę wystarczy przeczytać tytuły rozdziałów, by Cię naprowadziły na właściwą ścieżkę:
1. Lepsza wersja Ciebie - to jest prawdziwe nie tylko w biznesie, ale w życiu ogólnie, że powinniśmy stawać się lepszą wersją siebie. Z tym jest powiązany rozdział szósty:
6. Ciągła edukacja. W dzisiejszych czasach nauka nie kończy się po studiach, ona trwa całe, życie. Chyba, że wystarczy Ci to co masz, ale z tym jak świat pędzi to na pewno zaraz będziesz miał za mało wiedzy.

To są 2 tematy nad którymi teraz mocno pracuję, żeby mieć też siłę na pozostałe 4 punkty, które pomogą mi sprawić, że nie tylko będę lubił to co robię, ale też godnie na tym zarabiał ;)

Wciąż uważam, że zaczynam z biznesem i chociaż wiem, że jestem dobry w tym co robię, to jedna rzecz ciągle wychodzi mi słabo - sprzedaż. Dlatego sięgam po książki takie jak Guru Kultu...ry, bo pomagają mi uporządkować mój biznes i siebie tak, że sprzedaż jest łatwiejsza.

Naprawdę wystarczy przeczytać tytuły rozdziałów, by Cię naprowadziły na właściwą ścieżkę:
1. Lepsza...

Pamiętam jeszcze jak zamieszczałem swoje pierwsze filmy na YouTube i zdarzały się przy nich negatywne czy chamskie komentarze, które wpływały na mnie negatywnie.

Ciągle zdarza się, że taki głupi komentarz za boli, ale teraz, między innymi dzięki książce Hejtoholik wiem jak sobie z nimi radzić. Chyba najważniejsza informacja dla mnie, to, że Hejterzy komentują głównie po to, żeby podbić swoje ego. Jak kogoś zgnoją, to znaczy, że oni są lepsi.

To i historie ludzi, którzy przeszli zdecydowanie przez gorsze sytuacje pozwala mi się teraz śmiać z tych głupich i wręcz dziecinnych komentarzy, które jeszcze się czasem trafiają.

Dlatego dla mnie Hejtoholik był bardzo wartościową książką.

Pamiętam jeszcze jak zamieszczałem swoje pierwsze filmy na YouTube i zdarzały się przy nich negatywne czy chamskie komentarze, które wpływały na mnie negatywnie.

Ciągle zdarza się, że taki głupi komentarz za boli, ale teraz, między innymi dzięki książce Hejtoholik wiem jak sobie z nimi radzić. Chyba najważniejsza informacja dla mnie, to, że Hejterzy komentują głównie po...

Już mi nie czy­tają :(
Urlop się skoń­czył i już mi nie czy­tają :( Wra­cam do czy­ta­nia samemu. To chyba dla­tego następna książka Kata­rzyny Gro­choli stra­ciła dla mnie dużo ze swego uroku. Po pro­stu mi się bar­dziej podo­bało jak słu­cha­łem mojego Sło­neczka.
Sama obec­ność uko­cha­nej osoby może zmie­nić Twoje spoj­rze­nie na dowolną czyn­ność. Chyba zgo­dzisz się ze mną, że znacz­nie lepiej robić coś z kimś Ci bli­skim niż samemu. Wtedy nawet naj­prost­sza czyn­ność może nabrać kolorów.
Tro­chę o szczęściu
Moje Sło­neczko zna­la­zło nie­dawno pewien cytat, który mu się bar­dzo spodobał:
„Szczę­ście to jedyna rzecz, która się mnoży, jeśli się je dzieli”
Wie­lo­krot­nie to spraw­dzi­łem. Skut­kuje za każ­dym razem, więc dziel się szczę­ściem. Im wię­cej rado­ści dasz innym tym wię­cej będziesz miał jej sam.
I chyba dla­tego książka Kata­rzyny Gro­choli A nie mówi­łam, nie wywarła na mnie tak sil­nego wra­że­nia jak poprzed­nie czę­ści cyklu żaby i anioły. Bo jedno szczę­ście nie może się rów­nać szczę­ściu do kwa­dratu. Wła­śnie tak mno­żyła się nasza radość gdy moje Sło­neczko czy­tało mi wcze­śniej­sze czę­ści (na doda­tek na wczasach).
A co z humorem
Kata­rzyna Gro­chola w swo­jej książce A nie mówi­łam, dalej bawi i śmie­szy. Ale dla mnie ta pozy­cja wypa­dła sła­biej. Po pierw­sze przez to, że nie mno­ży­łem przy niej szczę­ścia ze swoim Słon­kiem.
Po dru­gie mówi, że ape­tyt rośnie w miarę jedze­nia. Moż­liwe, że powi­nie­nem sobie zro­bić, dłuż­szą prze­rwę po mię­dzy pozy­cjami, bo chyba zaczą­łem się przejadać.
Ale dalej ją pole­cam jako humo­ry­styczną opo­wieść o miło­ści. Nie­które nie­po­ro­zu­mie­nia, które poja­wiają się w gło­wie Judyty (głów­nej boha­terki) są prze­ko­miczne dla obser­wa­tora z boku, czyli np.: dla Cie­bie jeśli zde­cy­du­jesz się prze­czy­tać tą książkę :D Rów­nież na moich ustach nie raz urósł wielki uśmiech. O taki :D
I tro­chę o smutku
W A nie mówi­łam jest jeden dla mnie bar­dzo smutny roz­dział. Pamię­tasz Borysa? To pies Judyty. Był z nią od pierw­szej czę­ści cyklu. W tej książce jego histo­ria się koń­czy :( Bar­dzo mnie to zasmu­ciło, bo kie­dyś zna­la­złem się w podob­nej sytuacji.
Od naj­wcze­śniej­szych czę­ści mojego życia, które są w mojej pamięci mia­łem psa. Rudego kun­dla nazwa­nego Azor. Prze­żył ze mną 18 lat jeśli nie wię­cej. Ale tak w życiu jest, że wszel­kie histo­rie się koń­czą :( Na szczę­ście zaczy­nają się nowe :)
Minęło już kilka lat, ale ten jeden roz­dział przy­po­mniał mi o smutku z powodu utraty przy­ja­ciela. Może też musia­łeś się poże­gnać ze swoim zwie­rząt­kiem. Nie ważna czy to pies czy cho­mik. Jeśli się przy­wią­żesz tra­cisz cząstkę sie­bie wraz z jego odej­ściem. Kata­rzyna Gro­chola przy­bliży Ci uczu­cia czło­wieka po stra­cie towa­rzy­sza. Wystar­czy, że prze­czy­tasz tą książkę.
Podwo­je­nie pensji
Nie ma chyba czło­wieka, który lubi być długo smut­nym. Pew­nie Ty też wolisz być szczę­śli­wym, ja na pewno. Pamiętaj:
„Szczę­ście to jedyna rzecz, która się mnoży, jeśli się je dzieli”
więc teraz o czymś co naj­bar­dziej mnie roz­ba­wiło w książce. Wiesz jak można wyne­go­cjo­wać dwu­krotny wzrost pen­sji? Wystar­czy powiedzieć:
„A dla­czego nie dwa razy więcej?”
Judy­cie udaje się to natu­ral­nie, przez nie­po­ro­zu­mie­nia. Bar­dzo zabawne nie­po­ro­zu­mie­nia. A tych nie­po­ro­zu­mień w książce jest znacz­nie wię­cej, ale o tym będziesz musiał sam się prze­ko­nać czy­ta­jąc książkę A nie mówi­łam.
http://magiaksiazek.pl Magia książek - blog o książkach

Już mi nie czy­tają :(

Urlop się skoń­czył i już mi nie czy­tają :( Wra­cam do czy­ta­nia samemu. To chyba dla­tego następna książka Kata­rzyny Gro­choli stra­ciła dla mnie dużo ze swego uroku. Po pro­stu mi się bar­dziej podo­bało jak słu­cha­łem mojego Sło­neczka.

Sama obec­ność uko­cha­nej osoby może zmie­nić Twoje spoj­rze­nie na dowolną czyn­ność. Chyba zgo­dzisz się...

Jedna rzecz przy­kuła bar­dzo mocno moją uwagę w Achaji Andrzeja Zie­miań­skiego. Był to opis walki, a wła­ści­wie nauki walki.
To ele­ment, który naj­moc­niej przy­kuł moją uwagę, ale są też inne bar­dzo cie­kawe. Może Twoim koni­kiem nie są genialne umie­jęt­no­ści bojowe albo po pro­stu nie cie­kawi Cię to i dla Cie­bie ten frag­ment kiedy Achaja — główna boha­terka książki, uczy się wal­czyć nie będzie tak cie­kawy jak dla mnie.
Mi ten frag­ment spodo­bał się szcze­gól­nie na dość nie­ty­powy spo­sób nauki. Koja­rzę z lite­ra­tury, że nauka walki jest pate­tyczna, wyuczona ład­nych ruchów, przy­naj­mniej z dużej czę­ści ksią­żek, które prze­czy­ta­łem mam takie wspomnienia.
W rze­czy­wi­sto­ści walka jest brudna i to bar­dzo. My ludzie cywi­li­zo­wani nie zda­jemy sobie sprawy nawet jak bar­dzo może być taka walka brudna.
Jak myślisz co liczy się naj­bar­dziej w walce na śmierć i życie? Umie­jęt­no­ści? Tak­tyka? Siła? Według nauk nie­ty­po­wego nauczy­ciela, któ­rego stwo­rzył Andrzej Zie­miań­ski naj­waż­niej­sza jest wiara w wygraną. Jeśli przez chwilę pomy­ślisz, że możesz prze­grać możesz już nigdy wię­cej nie mieć oka­zji ujrzeć świa­tła dnia.
Dobry wojow­nik powi­nien już przed roz­po­czę­ciem walki zapew­nić sobie wygraną. Chcesz dowie­dzieć się jak to moż­liwe? Radzę prze­czy­tać książkę. Andrzej Zie­miań­ski ma w niej wiele do zaofe­ro­wa­nia, dla czy­tel­nika rząd­nego akcji i tajemnicy.
Achaja to jedna z kilku boha­te­rek książki Andrzeja Zie­miań­skiego o tym samym tytule, jed­nak nie jedyna. Jak pew­nie się domy­ślasz przy takim ukła­dzie, gdzie główni boha­te­ro­wie zaczy­nają w innych miej­scach kie­dyś się w końcu spotkają.
W Andrzej Zie­miań­ski pozwala swoim boha­te­rom podró­żo­wać przez całą książkę, by na jej końcu spo­tkali się, przy­naj­mniej ich część. Oczy­wi­ście spo­tka­nie musi być burz­liwe. Pełne akcji, prze­mocy i krwi. Taki to już los boha­te­rów, któ­rych losami rzą­dzą pisarze.
Andrzej Zie­miań­ski wyka­zuje się kunsz­tem lite­rac­kim prze­pla­ta­jąc ze sobą kilka wąt­ków, które krążą i zaha­czają o sie­bie. By w końcu się połą­czyć, a potem może się roz­dzielą? Jesz­cze tego nie wiem, bo prze­czy­ta­łem dopiero I tom Achaji.
Zasta­na­wia­łeś się jak ludzie docho­dzą do kolej­nych odkryć? Jak powstają wyna­lazki? Jak wiel­kiego ludz­kiego geniu­szu było potrzeba, żeby dojść do spraw dla nas oczywistych?
Bo prze­cież Zie­mia jest okrą­gła. Wszy­scy to wie­dzą. Jed­nak kie­dyś wszy­scy wie­dzieli, że Zie­mia jest pła­ska i za gło­sze­nie innych teo­rii można było stra­cić głowę. Dzi­siaj wydaje się, że jeste­śmy bar­dziej tolerancyjni.
Ale pomyśl co by się stało, gdyby dzi­siej­szą wie­dzę pomie­szać z nie­znaną dla nas magią jaki byłby efekt? Z pew­no­ścią zale­żałby on od inten­cji osoby, która by je mieszała.
To jest kolejny z wielu wąt­ków poru­sza­nych przez Andrzeja Zie­miań­skiego w Achaji. Ja przy­to­czy­łem Ci tylko kilka, ale jeśli chcesz poznać losy pięk­nej księż­niczki, kilku oszu­stów i cza­ro­dzieja, któ­rych losy mogą lecz nie muszą się zejść (tak jak pisa­łem prze­czy­ta­łem dopiero I tom), to pole­cam Ci Achaję.
http://magiaksiazek.pl Magia książek - blog o książkach

Jedna rzecz przy­kuła bar­dzo mocno moją uwagę w Achaji Andrzeja Zie­miań­skiego. Był to opis walki, a wła­ści­wie nauki walki.

To ele­ment, który naj­moc­niej przy­kuł moją uwagę, ale są też inne bar­dzo cie­kawe. Może Twoim koni­kiem nie są genialne umie­jęt­no­ści bojowe albo po pro­stu nie cie­kawi Cię to i dla Cie­bie ten frag­ment kiedy Achaja — główna boha­terka...

Książki, które przyciągają
Są książki, od któ­rych wręcz nie spo­sób mi się ode­rwać. Wcią­gają mnie tak, że zda­rza mi się nawet omi­nąć przy­sta­nek, na któ­rym powi­nie­nem wysiąść. Nie­stety, a może na szczę­ście, nie zda­rzają się one za czę­sto. W końcu ile przy­stan­ków mogę przegapić?
I wła­śnie Achaja mnie tak wcią­gnęła, że wręcz nie mogłem się ode­rwać od książki Andrzeja Zie­miań­skiego. Z jed­nej strony cie­szę się, że czy­tam już 2 tom, a z dru­giej tro­chę mi smutno bo na 3 tomie histo­ria Achaji się kończy.
Co przy­kuwa Twoją uwagę?
Co mnie tak przy­cią­gnęło do 2 tomu Achaji?
To wartka akcja, któ­rej nie jestem w sta­nie prze­wi­dzieć. To tajem­nice, kry­jące się poza główną histo­rią księż­niczki Achaji. To fan­ta­stycz­nie wręcz stwo­rzeni boha­te­ro­wie główni oraz ludzie zamiesz­ku­jący świat stwo­rzony przez Andrzeja Zie­miań­skiego.
Bar­dzo mi się spodo­bali boha­te­ro­wie stwo­rzeni przez Zie­miań­skiego. Są tacy ludzcy. Mają swoje roz­terki i pro­blemy. Mają swoje marze­nia i pra­gnie­nia. Mają swoją inte­li­gen­cję, którą się kie­rują. Rzadko, a może wręcz nigdy nie są kry­sta­licz­nie biali, a praw­do­po­dob­nie to do nich przy­ciąga. Że popeł­niają błędy.
A czego Ty szu­kasz w książ­kach? Co Cię do nich przyciąga?
Ludzie popeł­niają błędy
Bo jak wytłu­ma­czyć można to, że czuje się sym­pa­tię do mor­dercy? Tak wielu boha­te­rów w II tomie Achaji popeł­nia mor­der­stwa i zabija ludzi, ale co tu się dzi­wić. Świat, który stwo­rzył Andrzej Zie­miań­ski wła­śnie taki jest. A może raczej świat dla głów­nych boha­te­rów 2 tomu Achaji. Bo prze­cież nie spo­dzie­wasz, że taki chłop będzie zabi­jał na prawo i lewo. Co innego taki żoł­nierz. On musi zabi­jać, żeby przeżyć.
Prze­trwa­nie, o to walczę
Wydaje mi się, że w wielu momen­tach to jest moty­wa­cją dzia­ła­nia wielu boha­te­rów. Chcą prze­żyć, ale ja na ich miej­scu też bym chciał. Na szczę­ście, życie w naszych cza­sach jest znacz­nie przy­jem­niej­sze i widok mar­twych nie jest codzien­no­ścią. No może w tele­wi­zji, ale nawet w niej tylko mówią ile osób zgi­nęło w kata­stro­fach i tra­ge­diach.
W świe­cie, który stwo­rzył Andrzej Zie­miań­ski o zoba­cze­nie trupa jest znacz­nie łatwiej.
Ten świat przy­po­mina nasze śre­dnio­wie­cze, gdzie jedno kró­le­stwo wal­czyło z dru­gim, a czę­sto się w to mie­szało trze­cie, a nawet czwarte, czy piąte. Tak wygląda świat poli­tyki w świe­cie Achaji jest okrutny i brutalny.
Wię­cej niż przetrwanie
I w tą poli­tykę mię­dzy pań­stwową wplą­tała się Achaja. Wiesz co? Achaja zna­la­zła coś za co warto wal­czyć. Za coś wię­cej niż prze­trwa­nie. Są takie rze­czy, o które warto wal­czyć. Nawet jeśli zagraża to Two­jemu życiu.
Ide­ali­ści mogą oka­zać się tutaj naj­bar­dziej okrutni. Ponie­waż dla osią­gnię­cia celu dopusz­czą się nie­mal wszyst­kiego. Zresztą sam się prze­ko­naj i prze­czy­taj sam książkę Andrzeja Zie­miań­skiego — Achaja tom II.
http://magiaksiazek.pl Magia książek - blog o książkach

Książki, które przyciągają

Są książki, od któ­rych wręcz nie spo­sób mi się ode­rwać. Wcią­gają mnie tak, że zda­rza mi się nawet omi­nąć przy­sta­nek, na któ­rym powi­nie­nem wysiąść. Nie­stety, a może na szczę­ście, nie zda­rzają się one za czę­sto. W końcu ile przy­stan­ków mogę przegapić?

I wła­śnie Achaja mnie tak wcią­gnęła, że wręcz nie mogłem się ode­rwać od książki...

To ofi­cjalne
To już ofi­cjalne — moja żona jest w ciąży, a co się z tym wiąże zaczę­li­śmy czy­tać. Nie żeby­śmy wcze­śniej nie czy­tali. Czy­tamy dużo, ale teraz sku­piamy się na lite­ra­tu­rze o kobie­tach w ciąży.
Zdo­by­wa­nie wiedzy
Pierw­szym miej­scem, w któ­rym zaczę­li­śmy szu­kać wie­dzy to inter­net, a potem biblio­teka. Ci co mają dzieci wie­dzą, że z wie­ścią o tym, że jeste­śmy w ciąży czeka się przy­naj­mniej do potwier­dze­nia przez leka­rza, że wszystko jest ok. Dla­tego nasze pierw­sze mate­riały były ze źró­deł neu­tral­nych, czyli z takich, gdzie nikt nas nie zna.
Wizyta w bibliotece
W biblio­tece dosta­li­śmy 2 książki. Jed­nej nawet nie pamię­tam tytułu bo nie przy­pa­dła nam do gustu i jej nie czy­ta­li­śmy. Druga to książka Cię­ża­rówką przez 9 mie­sięcy — Kaz Cooke. Tra­fiła ide­al­nie w nasze gusta.
To ofi­cjalne
Bo po pierw­sze była na inte­re­su­jący nas temat (ciąży, jeśli­byś się jesz­cze nie zorien­to­wał ;) ), a po dru­gie była napi­sana z humo­rem. Wła­śnie to wyróż­nia Cię­ża­rówką przez 9 mie­sięcy od więk­szo­ści pozy­cji poru­sza­ją­cych tema­tykę ciąży.
Oczy­wi­ście będziemy czy­tać też takie stricte naukowe, ale książkę Kaz Cooke zapa­mię­tam z łatwo­ścią, pomimo obcego dla mnie nazwi­ska, a jeśli cho­dzi o te tylko naukowe będzie dla mnie trudne nawet zapa­mię­ta­nie tytułu.
Oczy­wi­ście Cię­ża­rówką przez 9 mie­sięcy, prze­wod­nik po ciąży i oko­li­cach zawiera rów­nież war­to­ściowe porady, oparte na wie­dzy medycz­nej leka­rzy jak i doświad­czeń samej boha­terki, ale wła­śnie humo­ry­styczne reda­go­wa­nie prze­żyć boha­terki z bycia w ciąży spra­wiło, że przy­jem­niej i chęt­niej czy­ta­li­śmy te czę­ści poradnikowe.
Z humo­rem o ciąży?
Czy o ciąży powinno się pisać z humo­rem? Moim zda­niem jak naj­bar­dziej tak. Wła­ści­wie o wszyst­kim można pisać z humo­rem, ale to też trzeba umieć. Kaz Cooke to potrafi. Rela­cje głów­nej boha­terki nas bawiły i zachę­cały do czy­ta­nia na temat kolej­nych tygo­dni. Aż do szczę­śli­wego rozwiązania.
Przy­goda się zaczyna
Moja i mojej żony przy­goda z ciążą dopiero się zaczęła. Nawet nie ma tak wiele zachcia­nek, ale muszę jej wię­cej poma­gać. Np: przy­no­sić jedze­nie do łóżka.
Jeśli zaczy­nasz swoją przy­godę z ciążą to pole­cam Ci książkę Cię­ża­rówką przez 9 mie­sięcy — Kaz Cooke. Będziesz się przy niej dobrze bawił ze swoją drugą połówką, a dodat­kowo dowiesz się wielu waż­nych spraw na temat ciąży.
http://magiaksiazek.pl Magia książek - blog o książkach

To ofi­cjalne

To już ofi­cjalne — moja żona jest w ciąży, a co się z tym wiąże zaczę­li­śmy czy­tać. Nie żeby­śmy wcze­śniej nie czy­tali. Czy­tamy dużo, ale teraz sku­piamy się na lite­ra­tu­rze o kobie­tach w ciąży.

Zdo­by­wa­nie wiedzy

Pierw­szym miej­scem, w któ­rym zaczę­li­śmy szu­kać wie­dzy to inter­net, a potem biblio­teka. Ci co mają dzieci wie­dzą, że z wie­ścią...

Poży­cza­nie
Mój zna­jomy Mie­czy­sław Dut­kow­ski, poży­czył mi tydzień temu książkę Go-Giver Roz­dawca. Auto­rami są Burg Bob i John David Mann. Utwór ten poru­sza tak istotne kwe­stie jak dawa­nie i otrzymywanie.
Wła­śnie poży­cza­nie jest kwin­te­sen­cją zasad z tej książki. Ponie­waż jedna osoba daje, a druga otrzymuje.
Dawa­nie
Go-Giver Roz­dawca to histo­ria o dawa­niu. Jak można odnieś wielki suk­ces? Wystar­czy poznać sekret. Tym sekre­tem jest dawanie.
Burg Bob i John David Mann opi­sują histo­rię Joego. Ten ambitny, młody czło­wiek szuka rady u Pin­dara, czło­wieka suk­cesu, który poznał sekret i chęt­nie się nim dzieli.
Joe przez tydzień spo­tyka się z ludźmi, któ­rzy wpro­wa­dzili już w życie reguły suk­cesu. Przed­się­biorcy codzien­nie zdra­dzają mu kolejną regułę, którą Joe musi wpro­wa­dzić w życie w dniu, w któ­rym ją poznał ina­czej nie pozna następnych.
Młody przed­się­biorca wpro­wa­dza w życie prawa dawa­nia mimo, że cza­sem czuje się z tym głupio.
Wpro­wa­dza­nie reguł dawa­nia w życie
Czy Ty jesteś gotowy poznać zasady dawa­nia? Czy chcesz prze­czy­tać tę książkę i wpro­wa­dzić zdo­bytą z niej wie­dzę w życie? Czy chcesz być roz­dawcą? Mam dla Cie­bie pro­po­zy­cję. Dzięki uprzej­mo­ści Mie­czy­sława Dut­kow­skiego (o nim wię­cej na samym dole posta) mam do poży­cze­nia książkę Go-Giver Roz­dawca napi­saną przez Burg Bob i John David Mann.
http://magiaksiazek.pl Magia książek - blog o książkach

Poży­cza­nie

Mój zna­jomy Mie­czy­sław Dut­kow­ski, poży­czył mi tydzień temu książkę Go-Giver Roz­dawca. Auto­rami są Burg Bob i John David Mann. Utwór ten poru­sza tak istotne kwe­stie jak dawa­nie i otrzymywanie.

Wła­śnie poży­cza­nie jest kwin­te­sen­cją zasad z tej książki. Ponie­waż jedna osoba daje, a druga otrzymuje.

Dawa­nie

Go-Giver Roz­dawca to histo­ria o...

Dużo pytań przy­szłych rodziców
Jak wspie­rać roz­wój dziecka? Kiedy zacząć? Czego użyć? Czego nie uży­wać? Kto powi­nien uczyć dziecko i poma­gać mu w roz­wi­ja­niu się? Kiedy dziecko się naj­le­piej rozwija?
Przy­szli rodzice i rodzice, któ­rzy dopiero zaczy­nają wycho­wy­wać swoje dziecko, zawsze mają wiele pytań. Czę­sto się też dener­wują. Część pytań doty­czy jedze­nia, część ubie­ra­nia, część wycho­wa­nia, a część roz­woju dziecka. Nata­lia i Krzysz­tof Minge odpo­wia­dają na część tych pytań, dużą część, w książce Roz­wój dziecka.
Czy­ta­łem żonie
Czy­ta­łem tę książkę żonie dla­tego, że spo­dzie­wamy się naszego wła­snego dziecka. Zostało jesz­cze tro­chę ponad 5 mie­sięcy. Coraz wię­cej dowia­du­jemy się o opiece nad kobietą w ciąży, o opiece nad dziec­kiem, jego wycho­wa­niem i spo­so­bach jak można im pomóc w rozwoju.
Klu­czowe kwe­stie dla rodzica…
To są dla nas klu­czowe kwe­stie w tej chwili i domy­ślam się, że są to rów­nież klu­czowe kwe­stie dla każ­dej pary ocze­ku­ją­cej swo­jego pierw­szego dziecka. Dla­tego obser­wu­jemy zna­jo­mych i człon­ków rodziny, któ­rzy są już rodzicami.
Geniusz dziecka
Wiesz jak małe dzieci potra­fią być genialne? Jeśli ich nie obser­wu­jesz pew­nie nie, ale wystar­czy zostać rodzi­cem, albo przy­glą­dać się roz­wo­jowi dzieci i widać od razu jak szybko się uczą. Oczy­wi­ście dzieci uczą się tylko tych rze­czy, które chcą. Na to zwra­cają uwagę Nata­lia i Krzysz­tof Minge. Dziecko należy uczyć naj­le­piej przez zabawę. Jeśli jedna zabawa mu się nie podoba zawsze możesz zna­leźć inną, która go zainteresuje.
Dzieci jak gąbka…
Bar­dzo ważne jest, żebyś pamię­tał, że małe dzieci są jak gąbka. Chłoną bły­ska­wicz­nie to co zoba­czą. Np: moja żona ma 2 bra­tan­ków. Ten mniej­szy ma pra­wie 2 lata i kopiuje bar­dzo dużo z zacho­wa­nia tego star­szego, który cho­dzi do zerówki.
Dziecko uczy się od…
Oczy­wi­ście nie­mow­lak naj­wię­cej uczy się od rodzi­ców. Obser­wu­jąc. Nie­mow­lak już od samych naro­dzin bacz­nie obser­wuje i mimo, że jego wzrok nie jest w pełni roz­wi­nięty wchła­nia ota­cza­jący go świat. Poznaje mamę jej rysy twa­rzy i spo­sób w jaki oka­zuje emo­cje. Tak samo z resztą rodziny, która go czę­sto odwiedza.
Odkry­wa­nie świata
To jak pomóc mojemu dziecku w roz­woju? Przede wszyst­kim pozwól mu odkry­wać świat. Im wię­cej pozna, im wię­cej zoba­czy, im wię­cej usły­szy tym lepiej dla niego.
Inte­li­gent­niej­szy od Leonarda da Vinci
Do około 6 roku mózg dziecka kształ­tuje się naj­szyb­ciej i jego poten­cjał inte­lek­tu­alny jest więk­szy nawet od poten­cjału Leonarda da Vinci.
Nie chce się wie­rzyć, prawda? Cóż ja już wiele razy widzia­łem jak chrze­śnik mojej żony uczy się bły­ska­wicz­nie, więc w to wie­rzę.
Dodat­kowo ja się zaj­muję roz­wo­jem oso­bi­stym i inte­lek­tu­al­nym, więc wiem jakie moż­li­wo­ści kryją się w każ­dym czło­wieku. Są znacz­nie więk­sze niż by się mogło wyda­wać. W szcze­gól­no­ści w nie­mow­laku, który nie jest w sta­nie zająć się sam sobą, a mimo to jest geniu­szem. O tym też możesz prze­czy­tać w książce Roz­wój dziecka.
Dużo infor­ma­cji = mała czcionka
Nata­lia i Krzysz­tof Minge zebrali bar­dzo dużo infor­ma­cji o tym jak możesz pomóc wspie­rać roz­wój swo­jego dziecka i to już od pierw­szych jego dni. Nawet czcionka jest mniej­sza niż w więk­szo­ści ksią­żek, które czy­ta­łem. Tak dużo infor­ma­cji mie­ści się w tej książce.
Naj­waż­niej­sze infor­ma­cje są jesz­cze dodat­kowo wyróż­niane jako aka­pity „zapa­mię­taj”, „wska­zówki” oraz „ćwiczenia”.
Kiedy zacząć uczyć dziecko czytać?
Wiesz kiedy można zacząć uczyć naj­wcze­śniej uczyć dziecka czy­tać? Kiedy skoń­czy 3 mie­siące. Tak 3 mie­siące. Ja już to wie­dzia­łem, bo w swo­jej pracy spo­tka­łem rodzi­ców, któ­rzy już tak wcze­śnie zaczy­nali uczyć swoje dzieci i wiesz co? Odnie­śli wielki suk­ces. A ich dzieci nawet więk­szy, ponie­waż zyskały znaczną prze­wagę nad swo­imi rówie­śni­kami już w kołysce.
Potwier­dze­nie informacji
W książce Roz­wój dziecka zna­la­złem znacz­nie wię­cej infor­ma­cji niż tu opi­suje.
Czę­ści nie jestem pewien, tą część jesz­cze spraw­dzę — cudowny okres bycia tatą nie­długo dla mnie się zacznie.
Roz­wój dziecka jest pełen infor­ma­cji, któ­rych potwier­dze­nie już uzy­ska­łem od rodzi­ców, któ­rzy tak robią, z wła­snych obser­wa­cji, albo nawet od moich kursantów.
Naj­waż­niej­sze — Twoje dziecko to geniusz
Zapa­mię­taj naj­waż­niej­szą rzecz: Twoje dziecko jest geniu­szem! Pozwól mu w pełni wyko­rzy­stać swój poten­cjał — pomóż mu się roz­wi­jać.
http://magiaksiazek.pl Magia książek - blog o książkach

Dużo pytań przy­szłych rodziców

Jak wspie­rać roz­wój dziecka? Kiedy zacząć? Czego użyć? Czego nie uży­wać? Kto powi­nien uczyć dziecko i poma­gać mu w roz­wi­ja­niu się? Kiedy dziecko się naj­le­piej rozwija?

Przy­szli rodzice i rodzice, któ­rzy dopiero zaczy­nają wycho­wy­wać swoje dziecko, zawsze mają wiele pytań. Czę­sto się też dener­wują. Część pytań doty­czy...

Oszczę­dza­nie koniecz­ność dzi­siej­szych czasów
Dla­czego warto oszczę­dzać? Dla­czego oszczę­dza­nie staje się wręcz koniecznością?
Pew­nie już to sły­sza­łeś, ale pol­ski sys­tem eme­ry­talny ma się coraz gorzej. Nikt nawet już nie ukrywa tego faktu. Ludzie dostają infor­ma­cję, że na eme­ry­tu­rze będą dosta­wać znacz­nie mniej niż zara­biali, a na doda­tek jesz­cze rząd opo­dat­kuje ich eme­ry­turę, ich oszczęd­no­ści odkła­dane do ZUSu przez lata. Prawda, że to opty­mi­styczna per­spek­tywa? Oczy­wi­ście, że nie!
Trud­no­ści ZUS
Sły­sza­łeś, że ZUS przy­znaje się do tego, że ma trud­no­ści i to WIELKIE. Obecne wpływy do ZUSu pokry­wają aktu­alne koszty eme­ry­tury, ledwo pokry­wają. Sytu­acja ta z roku na rok wydaje się coraz gorsza.
Rząd pró­buje rato­wać tą sytu­ację, ale jego roz­wią­za­nia są zale­d­wie odro­cze­niem nie­unik­nio­nego niż real­nym rozwiązaniem.
Bo jak możesz nazwać roz­wią­za­nia, gdzie dzieci mają cho­dzić o rok wcze­śniej do szkoły (żeby mogły zacząć wcze­śniej zara­biać), albo prze­dłu­że­nie wieku eme­ry­tal­nego do 67 lat?
ZUS ban­kru­tuje, a co z Tobą?
Co to ozna­cza dla Cie­bie? Już Ci powie­dzieli, że dosta­niesz mniej na eme­ry­tu­rze, mniej niż zara­bia­łeś. A z rokiem na rok jest coraz gorzej i nawet nie wia­domo, czy rze­czy­wi­ście dosta­niesz eme­ry­turę z ZUSu.
Co w takim razie powi­nie­neś robić, jeśli nędzne resztki jakie pla­nuje dać Ci pań­stwo Cię nie satysfakcjonują?
Zacznij oszczę­dzać
Przede wszyst­kim oszczę­dzać. Tak należy zacząć od tego pierw­szego kroku jakim jest oszczędzanie.
Grosz do gro­sza, a będzie kokosza.
To jest stare przy­sło­wie, które w dzi­siej­szych cza­sach zastę­puje się hasłem „pro­cent skła­dany”. Czyli pro­cent od pro­centu pro­centu… I tak odpo­wied­nio długo, ale na eme­ry­turę możesz cze­kać dłu­żej, jeśli w ogóle się jej doczekać.
Pro­cent skła­dany jest jed­nym ze spo­so­bów na pomna­ża­nie Two­ich oszczęd­no­ści. Z nim jest tak, że im wcze­śniej zaczniesz, to tym lepiej dla Cie­bie, bo będziesz na tyle młody, żeby sko­rzy­stać z oszczęd­no­ści jakie pozwoli Ci zgromadzić.
Potęga pro­centu składanego
Jak możesz wyko­rzy­stać pro­cent skła­dany w pomna­ża­niu oszczęd­no­ści?
Po pierw­sze, trzeba zacząć oszczę­dzać. To możesz i wręcz powi­nie­neś już robić od dawna, jeśli nie robisz to zacznij dziś.
Po dru­gie, trzeba zna­leźć spo­sób żeby Twoje pie­nią­dze pomna­żały się same. Na począ­tek możesz sko­rzy­stać z lokat ban­ko­wych jako formy oszczę­dza­nia, która może korzy­stać z pro­centu skła­da­nego, albo wyko­rzy­stać róż­nego rodzaju metody inwe­sto­wa­nia, jak już je lepiej poznasz.
Po trze­cie, wystar­czy cze­kać. Zobacz jak potęgę pro­centu skła­da­nego w akcji (Zaczerp­nięte z książki Jak pomna­żać oszczęd­no­ści).
Oszczę­dza­nie, a inwestowanie
Wiesz czym się różni inwe­sto­wa­nie od oszczę­dza­nia i które jest dla Cie­bie bar­dziej korzystne?
Oszczę­dza­nie polega na tym, że przej­mu­jesz się naj­wy­żej tym, żeby Twoje pie­nią­dze nie stra­ciły real­nej war­to­ści w sku­tek infla­cji. Cho­dzi, o to, że dziś za 1 000 zł swo­ich oszczęd­no­ści możesz kupić okre­ślone pro­dukty, a już za rok na te same pro­dukty będziesz musiał wydać 1 050 zł ze swo­ich oszczędności.
Możesz powie­dzieć, że była pod­wyżka, ale tak naprawdę cho­dzi o to, że pie­nią­dze stra­ciły na war­to­ści. 1 000 zł dziś nie ma takiej samej war­to­ści jak 1 000 zł rok temu czy za rok. To efekt inflacji.
Zakła­da­jąc, że infla­cja jest na pozio­mie 5% rocz­nie potrze­bu­jesz trzy­mać swoje oszczęd­no­ści np: na loka­cie, któ­rej opro­cen­to­wa­nie wynosi 5%, nie licząc oczy­wi­ście podatku Belki (wię­cej na temat podatku Belki, jak uchro­nić od niego Twoje oszczęd­no­ści możesz dowie­dzieć się od Macieja Sam­cika).
Inwe­sto­wa­nie zaczyna się wtedy, gdy to co zara­biasz na swo­ich oszczęd­no­ściach poko­nuje infla­cję i podatki.
Spo­so­bów na jakie możesz inwe­sto­wać swoje oszczęd­no­ści jest bar­dzo dużo. Akcje, obli­ga­cje, fun­du­sze, nie­ru­cho­mo­ści, złoto i inne kruszce i wiele, wiele innych.
Ryzyko
Jeśli chcesz inwe­sto­wać, pamię­taj o jed­nej waż­nej rze­czy — o ryzyku. Nie ma inwe­sty­cji bez ryzyka. Nie ist­nieją inwe­sty­cje, które są w 100% bez­pieczne, nawet lokaty ban­kowe nie są pewne. Na szczę­ście na wiele możesz się przy­go­to­wać i zabezpieczyć.
Ryzyko towa­rzy­szy inwe­sty­cjom, więc jeśli chcesz zain­we­sto­wać swoje oszczęd­no­ści by je pomna­żać, to pamię­taj o ryzyku, o tym, że istnieje.
Inwe­stuj te oszczęd­no­ści, o któ­rych wiesz, że nie będziesz potrze­bo­wał w przy­szło­ści do któ­rej możesz prze­wi­dzieć. Jeśli widzisz w swo­jej przy­szło­ści sytu­acje, w któ­rych będziesz nagle potrze­bo­wał swo­ich odło­żo­nych pie­nię­dzy, to poprze­stań na oszczę­dza­niu. Z inwe­sto­wa­niem pocze­kaj, aż uzbie­rasz wię­cej oszczęd­no­ści. Będziesz wtedy spo­koj­niej­szy o swoją przy­szłość i będziesz mógł lepiej kon­tro­lo­wać swoje inwe­sty­cje i nie będziesz musiał przed­wcze­śnie rezy­gno­wać z inwe­sty­cji zanim przy­nie­sie Ci zyski, albo nie będziesz musiał tra­cić zaro­bio­nych pieniędzy.
Jeśli chcesz dowie­dzieć się wię­cej na temat oszczę­dza­nia, spo­so­bach inwe­sto­wa­nia i radze­niu sobie z ryzy­kiem przy inwe­sto­wa­niu, o tym jak Twoje pie­nią­dze mogą zara­biać na Cie­bie i jak możesz unik­nąć podatku Belki zobacz książkę Jak pomna­żać oszczęd­no­ści? Macieja Samcika.
http://magiaksiazek.pl Magia książek - blog o książkach

Oszczę­dza­nie koniecz­ność dzi­siej­szych czasów

Dla­czego warto oszczę­dzać? Dla­czego oszczę­dza­nie staje się wręcz koniecznością?

Pew­nie już to sły­sza­łeś, ale pol­ski sys­tem eme­ry­talny ma się coraz gorzej. Nikt nawet już nie ukrywa tego faktu. Ludzie dostają infor­ma­cję, że na eme­ry­tu­rze będą dosta­wać znacz­nie mniej niż zara­biali, a na doda­tek jesz­cze...

Mroczni marzy­ciele, a może pokutnicy?
Boha­te­ro­wie
Kim są boha­te­ro­wie opo­wia­dań Krzysz­tofa Spa­dło? To w więk­szo­ści zwy­kli ludzie, któ­rym przy­da­rzyły się dziwne, mroczne i nad­na­tu­ralne zdarzenia.
Boha­te­ro­wie opo­wia­dań Krzysz­tofa Spa­dło to marzy­ciele. Można powie­dzieć, że mroczni marzy­ciele, bo każ­dego opo­wia­da­nie ema­nuje więk­sza lub mniej­sza por­cja grozy. Ciężko też tutaj mówić o szczę­śli­wym zakoń­cze­niu i speł­nie­niu marzeń. Lepiej już użyć słowa pokuta, tak jak suge­ruje tytuł.
Marzy­ciele Krzysz­tofa Spa­dło poku­tują. Ich pokuty są bole­sne. Nie zna­cze­nie ich prze­wi­nie­nie, czy ich grze­chem było zabój­stwo, czy może tylko zwy­kła cie­ka­wość. Pokut­nicy cier­pią, nawet jeśli ich bólu nie widać, bo nie jest fizyczny. Nie są to rany zada­wane ciału, to pokut­nicy cier­pią w swoim umy­śle, zadrę­czają się swo­imi myślami.
Zwy­kły początek
Opo­wia­da­nia Krzysz­tofa Spa­dło zaczy­nają się od opisu życia zwy­kłych ludzi. Może to być dzień w pracy, jazda samo­cho­dem, kupno oku­la­rów. Codzien­ność ludz­kiego życia mógł­byś powie­dzieć, ale nawet czy­ta­jąc tylko o tej codzien­no­ści jesteś cie­kawy co wyda­rzy się dalej, szcze­gól­nie jak prze­czy­tasz już pierw­sze opo­wia­da­nie i wiesz, że zakoń­cze­nie będzie się znacz­nie róż­niło od początku.
Tej zwy­kłej codzien­no­ści. Codzien­nych czyn­no­ści i sza­rego życia.
Mroczne zakoń­cze­nie
Każde opo­wia­da­nie koń­czy się w mroku. Autor książki Marzy­ciele i Pokut­nicy bar­dzo umie­jęt­nie buduje atmos­ferę. Pozwala to czy­tel­ni­kowi wczuć się w kli­mat opo­wie­ści. Zbu­do­wać wize­ru­nek świata głów­nych boha­te­rów opo­wia­dań. Zro­zu­mieć ich marze­nia, nawet te mroczne marze­nia oraz ich charaktery.
Na zakoń­cze­nie zaś poja­wia się pokuta. Kara za grze­chy. Jak już pisa­łem, te grze­chy wcale nie muszą być wiel­kie, żeby kara oka­zała się okrutna i mroczna.
Taka jest droga czy­tel­nika, razem z boha­te­rem, od spo­koj­nego początku, cza­sem melan­cho­lij­nego, nud­nego, do mrocz­nego i tajem­ni­czego końca.
Zachęta do przemyśleń
Ja ode­bra­łem opo­wia­da­nia Krzysz­tofa Spa­dło jako zachęta do prze­my­śleń. Cho­dzi mi zwłasz­cza o mroczne, tajem­ni­cze zakoń­cze­nia.
Przede wszyst­kim, czy nasz świat jest taki pro­sty jak się nam wydaje, czy ist­nieje może w nim inna rze­czy­wi­stość, któ­rej nie jesteś w sta­nie dostrzec. Jedy­nie w nie­zwy­kłych sytu­acjach w jakie tra­fiają boha­te­ro­wie opo­wia­dań Marzy­cieli i Pokut­ni­ków, jeste­śmy w sta­nie prze­bić się przez tą gra­nicę i stać się ich świadomi.
Szczę­ściarz
Pro­sty tytuł szczę­ściarz. Jedno z opo­wia­dań z książki Marzy­ciele i Pokut­nicy, które naj­bar­dziej przy­pa­dło mi do gustu pod kątem prze­my­śleń, mimo że jest jed­nym z naj­krót­szych w książce.
Nie prze­czy­tasz w nim o żad­nym nad­na­tu­ral­nym wyda­rze­niu, czy sytu­acji. A mimo to zakoń­cze­nie poru­szyło mroczną nutę w moim umy­śle. Sądzę, że wynika to z genial­nego pro­wa­dze­nie czy­tel­nika, przez autora, prze­my­śle­niami głów­nego bohatera.
Pod­su­mo­wa­nie
Marzy­ciele i Pokut­nicy Krzysz­tofa Spa­dło są mroczni. To histo­rie od codzien­no­ści, do nad­na­tu­ral­nych wyda­rzeń. To histo­rie od spo­koju, do ciem­no­ści i bólu. To histo­rie, które wpro­wa­dzą Cię w mroczny świat, z któ­rego ist­nie­nia możesz nigdy nie zdać sobie sprawy, na Twoje szczę­ście. To histo­rie od marzeń do pokuty.
Autor: Adam Kopeć, Napi­sana 22 lipca 2012; Ocena: 9/10
Wpis wcześniej umieszczony na stronie:
Marzyciele i pokutnicy — Krzysztof Spadło

Mroczni marzy­ciele, a może pokutnicy?

Boha­te­ro­wie

Kim są boha­te­ro­wie opo­wia­dań Krzysz­tofa Spa­dło? To w więk­szo­ści zwy­kli ludzie, któ­rym przy­da­rzyły się dziwne, mroczne i nad­na­tu­ralne zdarzenia.

Boha­te­ro­wie opo­wia­dań Krzysz­tofa Spa­dło to marzy­ciele. Można powie­dzieć, że mroczni marzy­ciele, bo każ­dego opo­wia­da­nie ema­nuje więk­sza lub...

Dla kogo ta książka?
Miko­ła­jek ma kło­poty to kolejna ksią­żeczka z przy­go­dami Miko­łajka, którą prze­czy­ta­łem. Jest piątą z cyklu. Muszę wyco­fać się z wcze­śniej­szej wypo­wie­dzi na blogu, kiedy opi­sy­wa­łem wcze­śniej­szą książkę z cyklu, że seria ta jest głów­nie dla chłop­ców — kiedy ostat­nim razem wypo­ży­cza­łem książki w biblio­tece była tam rów­nież dziew­czynka ze swoją mamą, która szu­kała spe­cjal­nie ksią­żek o Miko­łajku. Cóż sam nie jestem typo­wym czy­tel­ni­kiem, w końcu jest to seria dla dzieci, mimo to prze­czy­ta­łem już pięć ksią­żek z serii ;)
Nie ważne co mówią inni, jeśli chcesz prze­czy­tać jakąś książkę zrób to, bo prze­cież ważne, żeby Tobie się podo­bała nie innym. Ważne jest, żebyś sza­no­wał opi­nie innych, wtedy oni będą bar­dziej gotowi do zaak­cep­to­wa­nia Two­jego zda­nia :D
Kło­poty — codzien­ność chłopców
Zgo­dzisz się ze mną, że to co naj­ła­twiej wycho­dzi mło­dym chłop­com to wpa­da­nie w tara­paty? Prze­czy­taj książkę Miko­ła­jek ma kło­poty, a jestem prze­ko­nany, że przy­znasz mi rację. Nawet jeśli mali chłopcy sta­rają się zro­bić coś miłego i być uczynni, spo­sób w jaki to robią, nie zawsze uszczę­śli­wia rodzi­ców, któ­rzy cał­kiem ina­czej patrzą na świat.
Sam tytuł mówi Ci, że mały boha­ter książki nie będzie miał lekko, ale nie musisz się mar­twić o Miko­łajka, bo mimo krzy­ków i narze­kań doro­słych on tak samo jak kot zawsze spada na cztery łapy.
Dla mnie naj­cie­kaw­szy był pierw­szy roz­dział — Joachim ma kło­poty, w któ­rym możesz zoba­czyć jak to bywa z wię­zami krwi, że mimo tego, że czę­sto narze­kasz na swo­jego brata, sio­strę czy rodzi­ców, to będziesz ich bro­nił, jeśli ktoś ośmieli się ich obra­zić :)
Zgo­dzi­łeś się ze mną, że mali chłopcy naj­czę­ściej wpa­dają w tara­paty? A co powiesz o chłop­cach więk­szych, któ­rzy są już doro­śli, któ­rych można nazwać męż­czy­znami? Nie­któ­rym z nich wpa­da­nie w tara­paty zostało jako pamiątka z młod­szych lat ;) Rene Goscinny przed­sta­wia w jakie kło­poty mogą się przy­tra­fić star­szemu chłopcu – męż­czyź­nie, w roz­dziale Robi­li­śmy z tatą zakupy. My doro­śli męż­czyźni mamy trud­niej niż Miko­ła­jek :( bo tara­paty, w które możemy wpaść są znacz­nie poważ­niej­sze, a z pew­no­ścią bar­dziej kosz­towne ;) Prze­czy­taj co przy­tra­fiło się tacie Miko­łajka :D
P.S. Miko­ła­jek na wiel­kim ekranie
Film Miko­ła­jek (Le Petit Nico­las) to ekra­ni­za­cja przy­gód boha­tera opi­sy­wa­nej przeze mnie książki oraz jego przy­ja­ciół i rodziny. Przy fil­mie śmia­łem się rów­nie czę­sto co przy książce, więc mogę go pole­cić, Tobie i każ­dej oso­bie, która zapo­znała się już wcze­śniej z przy­go­dami małego bohatera.
Podo­bała mi się szcze­gól­nie gra mło­dych akto­rów, dzięki niej mogłem poczuć jak cza­sem trudno być małym chłop­cem i nie wpaść w tara­paty
http://magiaksiazek.pl Magia książek - blog o książkach

Dla kogo ta książka?

Miko­ła­jek ma kło­poty to kolejna ksią­żeczka z przy­go­dami Miko­łajka, którą prze­czy­ta­łem. Jest piątą z cyklu. Muszę wyco­fać się z wcze­śniej­szej wypo­wie­dzi na blogu, kiedy opi­sy­wa­łem wcze­śniej­szą książkę z cyklu, że seria ta jest głów­nie dla chłop­ców — kiedy ostat­nim razem wypo­ży­cza­łem książki w biblio­tece była tam rów­nież...