Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nikogo nie wolno obarczać brzemieniem wymyślania własnej natury od podstaw. Od nikogo nie można wymagać decyzji, czy jest dobry, czy zły.

Nikogo nie wolno obarczać brzemieniem wymyślania własnej natury od podstaw. Od nikogo nie można wymagać decyzji, czy jest dobry, czy zły.

Jestem taki szczęśliwy, że nie potrafię dostrzec w sobie niczego godnego szacunku ani widzenia! Być i pozostać małym. A jeśli jakaś ręka, okoliczności, fala wyniesie mnie w górę, gdzie rozstrzygają władza i wpływy, obalę stosunki, które mnie uprzywilejowały, i sam siebie stracę w nikczemne, nic nie mówiące ciemności. Mogę oddychać tylko w nizinach.

Jestem taki szczęśliwy, że nie potrafię dostrzec w sobie niczego godnego szacunku ani widzenia! Być i pozostać małym. A jeśli jakaś ręka, ok...

»Panu dobrze, pan jest sam«, powiedział Hasse. Wszystko pięknie, kto jest sam, nie może zostać opuszczony. Ale czasem wieczorem rozpadała się sztuczna budowla, życie zmieniało się w łkającą, rozszalałą melodię, w wir pożerającej tęsknoty, pożądania smutku i nadziei, że uda się wydobyć z tego bezsensownego ogłuszenia, z bezsensownego trajkotu wiecznej katarynki, wszystko jedno dokąd. Ach, ten żałosny głód odrobiny ciepła - czyż nie można było mieć koło siebie dwóch rąk i pochylonej twarzy? A może i to jest tylko złudzeniem, rezygnacją i ucieczką? Czy istnieje coś innego niż samotność?

»Panu dobrze, pan jest sam«, powiedział Hasse. Wszystko pięknie, kto jest sam, nie może zostać opuszczony. Ale czasem wieczorem rozpadała si...

Na czym polega tradycja? Powiedziałbym tak: na podejmowaniu zadań naszej epoki z taką samą odwagą, jaką okazywali przodkowie w stosunku do swoich czasów. Wszystko inne jest imitacją, mumifikuje; jeżeli jeszcze uważając swoją ojczyzną za coś żywego, to dlaczego nie bronię się, kiedy mumifikacja posługuje się szyldem odnowy ojczyzny?...

Na czym polega tradycja? Powiedziałbym tak: na podejmowaniu zadań naszej epoki z taką samą odwagą, jaką okazywali przodkowie w stosunku do s...

Kraus to ucieleśnienie prawego, całkiem jednostajnego, jednozgłoskowego i jednoznacznego charakteru. Nikt nie pozostanie ślepy na prostotę tego człowieka i dlatego też nikt go nie będzie szanował, on zaś nigdy nie zazna powodzenia. Uważam, że to urzekające, urzekające, po trzykroć urzekające. Cokolwiek wyszło spod ręki Boga, jest takie dobre, urocze, wprost po brzegi pełne uroków i idei. Ktoś gotów pomyśleć, że wyrażam się z niejaką przesadą. Otóż muszę powiedzieć, że od przesady jestem tu najdalszy. Nie, Krausa nie muśnie nigdy nawet cień sukcesu, sławy ani miłości, i bardzo dobrze, gdyż sukcesom towarzyszy nieodłącznie jedynie duchowa płycizna i parę oklepanych opinii. Od razu widać kiedy ludzie mogą poszczycić się sukcesami i uznaniem, wręcz puchną od sytnego zadowolenia z siebie, siła próżności wydyma ich jak balony, zmieniają się nie do poznania. Broń Boże dzielnego człowieka od uznania tłumów. Jeśli nawet nie psuje mu charakteru, to w każdym razie oszałamia i osłabia. Wdzięczność, owszem. Wdzięczność to co innego. Ale Krausowi nikt nie okaże nawet wdzięczności, i zresztą w cale nie trzeba. Raz na dziesięć lat ktoś może mu powie: "Dziękuję, Kraus", a on sie na to głupkowato, okropnie głupkowato uśmiechnie.

Kraus to ucieleśnienie prawego, całkiem jednostajnego, jednozgłoskowego i jednoznacznego charakteru. Nikt nie pozostanie ślepy na prostotę t...

Zadziwiające, co też człowiek potrafi przełknąć! Chyba z dziesięć minut czytałem gazetę, chłonąłem oczyma wypociny jakiegoś nieodpowiedzialnego człowieka, przeżuwającego w swych ustach słowa innych, by je następnie - zaprawione śliną, ale nie strawione - znów z siebie wydalić. Pochłonąłem tak całą długą szpaltę. Po czym zjadłem dobry kawał wątroby, wyciętej z ciała zarżniętego cielaka. Przedziwne! Najlepsze ze wszystkiego było alzackie wino. [...] Dziwne było również i to, że w jakichś zielonych dolinach zdrowi, dzielni ludzie uprawiają winną latorośl i tłoczą wino, aby gdzieś tam w świecie, z dala od nich, kilku rozczarowanych, z cicha popijających mieszczuchów i bezradnych wilków stepowych mogło wysączyć z kielichów nieco odwagi i dobrego samopoczucia.

Zadziwiające, co też człowiek potrafi przełknąć! Chyba z dziesięć minut czytałem gazetę, chłonąłem oczyma wypociny jakiegoś nieodpowiedzialn...

Niechaj bezmyślny tłum szaleje z zachwytu patrząc na dzieło sztuki - mnie odsłania ono zniszczoną duszę swego twórcy.

Niechaj bezmyślny tłum szaleje z zachwytu patrząc na dzieło sztuki - mnie odsłania ono zniszczoną duszę swego twórcy.

Zawstydziłem się swego ubrania, koszuli, butów. Od jak dawna nie chodziłem boso? Aby przekonać Cinto, że kiedyś byłem taki jak on, nie wystarczyło mówić mu w ten sposób o Gaminelli. Dla niego Gaminella była całym światem i wszyscy mówili mu o niej w taki sposób. Co bym też powiedział za moich czasów, gdyby zjawił się przede mną wielkolud taki jak ja, a ja oprowadzałbym go. Przez chwilę miałem złudzenie, że w domu czekają na mnie dziewczęta i koza i że opowiem im z dumą o tym wielkim wydarzeniu.

Zawstydziłem się swego ubrania, koszuli, butów. Od jak dawna nie chodziłem boso? Aby przekonać Cinto, że kiedyś byłem taki jak on, nie wysta...

Bogi zmarły... Powraca ku drzwiom świętokradca / I lęk go zdjął, że kiedy otworzy wierzeje, / Ujrzy świat przerażony... bo tam skonał Władca! / Przestwór w rozpacznym szale zgrozy skamienieje!... / Rozchyla drzwi... otwiera oczy trwogą mętne... / Patrzy: Wszystko, jak było... zimne... obojętne...

Bogi zmarły... Powraca ku drzwiom świętokradca / I lęk go zdjął, że kiedy otworzy wierzeje, / Ujrzy świat przerażony... bo tam skonał Władca...