Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaskakująco niezła. Wchodzi lekko od początku do końca. Jest klimat Diablo.

Zaskakująco niezła. Wchodzi lekko od początku do końca. Jest klimat Diablo.

Andrzej daje radę. Styl Pana Gadowskiego (którego bardzo lubię i poważam) do mnie trafia. Główny bohater niejako odzwierciedla samego autora - melancholijnego myśliciela patrzącego krytycznym, ale również czułym okiem na otaczający świat.

Andrzej daje radę. Styl Pana Gadowskiego (którego bardzo lubię i poważam) do mnie trafia. Główny bohater niejako odzwierciedla samego autora - melancholijnego myśliciela patrzącego krytycznym, ale również czułym okiem na otaczający świat.

Chyba za dużo Fitzka zaaplikowałem sobie w ostatnim czasie, ponieważ lektura nie była porywająca. Jedynie ostatnie 50-70 stron czytało się gładko i przyjemnie, mimo że udało mi się już wcześniej przewidzieć kilka zwrotów akcji. Pozostała część książki, czyli wprowadzenie i rozwinięcie akcji wypadło mocno przeciętnie. Poza tym irytująca bohaterka główna oraz blade postacie poboczne przeszkadzały mi w odbiorze książki. Brakowało tego napięcia jak np. w "Kolekcjonerze Oczu" lub "Łamaczu Dusz".

Chyba za dużo Fitzka zaaplikowałem sobie w ostatnim czasie, ponieważ lektura nie była porywająca. Jedynie ostatnie 50-70 stron czytało się gładko i przyjemnie, mimo że udało mi się już wcześniej przewidzieć kilka zwrotów akcji. Pozostała część książki, czyli wprowadzenie i rozwinięcie akcji wypadło mocno przeciętnie. Poza tym irytująca bohaterka główna oraz blade postacie...