Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla kobiet które za często zapominają o sobie, a chcą zmienić to w swoim życiu. Dobry poradnik dla kobiet które nie mają dużego doświadczenia w kwestii damsko-męskim i chcą się trochę przestrzec/dowiedzieć.

(Jak czasem słyszę od koleżanek o sytuacjach które ich spotkały z facetami, to wydrukowałabym im parę cytatów i powiesiła im na lodówce.)

Niektóre porady trzeba brać z dystansem, ponieważ nie każdy mężczyzna, jest człowiekiem który kieruje się zwierzęcym instynktem. Prawda jest taka, że od nas zależy komu pozwalamy się do siebie zbliżać i jak. Są schematy zachowani mężczyzn które się zagradzają z książką, dlatego warto czasem do niej wrócić aby zrozumieć i odpowiednio przemyśleć reakcje.

Natura poradników jest taka że to tylko poradnik, nie przewodnik ani Biblia. Autorka wiedziała co pisze i po co. Warto wyciągać tyle ile się potrzebuje, a kierować się własnym sumieniem, sercem i rozumem.

Dla kobiet które za często zapominają o sobie, a chcą zmienić to w swoim życiu. Dobry poradnik dla kobiet które nie mają dużego doświadczenia w kwestii damsko-męskim i chcą się trochę przestrzec/dowiedzieć.

(Jak czasem słyszę od koleżanek o sytuacjach które ich spotkały z facetami, to wydrukowałabym im parę cytatów i powiesiła im na lodówce.)

Niektóre porady trzeba brać...

Zacznę od tego, że książka najbardziej mnie urzekła swą niewinnością.
Opis niby zarysował fabułę, ale dalej nie wiadomo było jaka ta historia jest w całości. Przyznam się głupio, że samą książkę, wybrałam na szybko w bibliotece. Rzuciłam okiem i zabrałam. To była najbardziej trafiona i spontaniczna czynność, którą zrobiłam ostatnimi czasy.
Czytając, nie miałam żadnych odruchów, ani nudy, ani zmęczenia. Sama otoczka, którą Pani Joanna zastosowała w dialogach i opisach nie nużyła, jak miałam nieraz styczność w innych pozycjach książkowych. To jest bardzo duży plus, nie było dużo opisów miejsc, ani innych typu rzeczy, czytelnik mógł wziąć sprawy w swoje ręce i samemu wykreować świat Joanny i Krzysztofa. Co do dialogów, również ta sama sytuacja, "kochankowie" nie kłócą się, ani za długo, ani za krótko, nie "migdalą się", ani za krótko, ani za długo. Czuć można było niebo, czytając tą historię, autorka wiedziała co pisze i jak pisze.
Nigdy nie miałam snów na podstawie fabuły książki, Pani Zawadzkiej się to udało i jestem wdzięczna, za tak wciagajacą historie. Mam nadzieję, że nie długo pojawi się kolejna część. (O którą, osobiście bardzo proszę)

Zacznę od tego, że książka najbardziej mnie urzekła swą niewinnością.
Opis niby zarysował fabułę, ale dalej nie wiadomo było jaka ta historia jest w całości. Przyznam się głupio, że samą książkę, wybrałam na szybko w bibliotece. Rzuciłam okiem i zabrałam. To była najbardziej trafiona i spontaniczna czynność, którą zrobiłam ostatnimi czasy.
Czytając, nie miałam żadnych...