Opinie użytkownika
Zachęcony wieloma dobrymi opiniami, za swoje ciężko zarobione pieniądze kupiłem audiobooka i niestety nie był to zakup udany. Szostak przypomina mi pod pewnymi względami Pilcha – ma bardzo dobry warsztat, ale jest na tyle zakochany we własnym intelekcie, że zapomina o czytelniku.
Szostak tworzy bohatera – to mały chłopiec, któremu świat wydaje się ogromny, zaś dorośli to...
Czytając recenzje, mam wrażenie, że to taka książka, którą erudyci będą zachwalać, zarzucając innym wewnętrzne ubóstwo, które nie jest w stanie przetrawić czegoś powyżej kryminałów Mroza. Intelektualiści z kolei będą się pysznić swoją przenikliwością, bo odkryli związek między zdaniem na stronie 46, ze stwierdzeniem ze strony 112, zarzucając czytelnikom, którzy wolą...
więcej Pokaż mimo to„Sedno rzeczy” to ponoć jedno z najważniejszych dzieł literatury japońskiej. Osobiście wydaje mi się to określenie na wyrost. Powieść jest z pewnością napisana sprawnym piórem, styl jest przystępny, niemniej według mnie nie powalający. Już na samym początku miałem problem z zawiązaniem akcji. Nie rozumiem fascynacji Senseiem. Bohater widzi go pierwszy raz na plaży. Nie do...
więcej Pokaż mimo to"Mireczek" to książka poruszająca ważne tematy, takie jak alkoholizm oraz DDA. Nie jest to powieść, którą jednoznacznie można potępić, tudzież wychwalać bezkrytycznie. Styl autorki jest stosunkowo lekki w porównaniu do poruszanej tematyki. Z początku mi się to nawet podobało, gdyż miałem wrażenie, że autorka nie chce epatować bólem lub wstrząsającymi sytuacjami. Po pewnym...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toNeurotyczny geniusz zapisuje swoje paranoiczne sny - tak w skrócie można określić fabułę. Kryje się za tym spore poszatkowanie. Nie sposób wczuć się w emocje bohaterów, zaś podążanie za fabułą zdaje się być testem na inteligencję i wytrwałość. Czytanie "Niewyczerpanego żaru" było wyjątkowo mało satysfakcjonujące. Wallace to rzeczywiście osoba o ponadprzeciętnej...
więcej Pokaż mimo toZ okładki dowiadujemy się, że Osamu Dazai jest jednym z bardziej znaczących japońskich pisarzy, zaś w rękach trzymamy jego najważniejszą powieść, w dodatku ostatnią ukończoną przed samobójczą śmiercią. To działa na zarówno na wyobraźnię, jak również podsyca oczekiwania. Niestety nie dane mi było zachwycić się piórem japońskiego pisarza. Z pozoru wszystko jest w moim guście:...
więcej Pokaż mimo toCiężko mi ocenić tę powieść jednoznacznie. Osobiście wdawało mi się, że będzie to książka, która będzie traktować o jodze, będzie więc zawierała pewne przemyślenia natury filozoficznej lub wskazówki duchowe. W rzeczywistości jest to opowieść autobiograficzna. Autor opowiada nam o swoich wzlotach i upadkach. Do tych należą między innymi pobyt w szpitalu psychiatrycznym,...
więcej Pokaż mimo to
Jakub Żulczyk nie jest moim ulubionym autorem, niemniej odczuwam wobec niego pewną sympatię, ze względu na bezpośredniość i szczerość jego wypowiedzi. Po jego książki sięgałem zwykle, by poznać jego styl literacki. Ten nie jest w pełni w moim guście, niemniej, było kilka rzeczy za które go doceniałem.
„Informacja zwrotna” była pierwszą pozycją, po którą sięgnąłem ze...
Niniejsza recenzja nie napawa mnie radością, zapewne dlatego, że poczułem sympatię wobec autora, który mimo swojej popularności, jest skromnym facetem.
Pozostawiając głębszą analizę z boku, opowiem najpierw o prostych odczuciach podczas słuchania audiobooka. Pierwszym wrażeniem, było poczucie pewnej infantylności bijącej z narracji. Zrzuciłem to na karb bohaterki, która...
No więc, nie zaczyna się zdania od „no więc”, jednak ja zacznę jako pewne westchnięcie przed napisaniem tej opinii, gdyż do łatwych ona nie należy. Przede wszystkim dlatego, że jest wielowymiarowa i nie sposób ją zaszufladkować.
Przed tą książką, zamiast cytatu Wattsa, powinno być ostrzeżenie: UWAGA! CZARNY SZLAK DLA ZAWODOWCÓW :P
Po pierwsze podtrzymuję swój szacunek...
W sumie nie wiem o co tyle krzyku? Mam wrażenie, że te opinie to jakaś samonapędzająca się pętla. Na każdej grupie wciąż pojawia się ta książka. Nawet ja się dałem złapać w marketingową sieć. Niestety jedyne co w tej książce genialne to marketing. Ta książka jest skrojona pod przeciętnego odbiorcę, a raczej odbiorczynię, czyli kobietę 30-60, która chętnie się wzruszy, ale...
więcej Pokaż mimo toLubię lekki nihilizm, nie lubię poprawności politycznej. Zdawałoby się, że główny bohater powinien mi przypaść do gustu. Niestety "Serotonina" to nudny, płytki monolog o tym, że życie jest ciężkie i wiele w nim rozczarowań. Nie wyniosłem z tej książki ani jednej mądrości. Nihilizm Łelbeka jest plastikowy. Usposobienie bohatera, które niektórych razi, po mnie kolokwialnie...
więcej Pokaż mimo toDobra, ale nie rewelacyjna. Zapowiada się świetnie, a później autor zaczyna mielić to co już napisał. Brakuje mi tu uderzenia, mocnych scen, rozwinięcia. Troszkę zmarnowany potencjał.
Pokaż mimo toMoim zdaniem to książka bezkompromisowa. Autor nie boi się trudnych tematów. Nie omija, nie owija w bawełnę, nie pisze po łebkach, lecz konfrontuje się z tym co wziął na warsztat. A tematy, których się podjął do lekkich nie należą. Mimo to, powieść czyta się wartko. Autor lawiruje pomiędzy światem wewnętrznym bohaterów, a barwnym światem zewnętrznym w klimacie jazzu....
więcej Pokaż mimo toGdy ktoś lubi książki z pewnością ma podobne wrażenie, że nazwisko autora przewija się bardzo często. Z tego względu sięgnąłem po jego twórczość. Z początku było nawet ciekawie, nie powalająco, ale historia kusiła. Kolejne karty odsłaniane przez autora zwiastowały niewiarygodnie ciekawą fabułę. Niestety nic z tego. Książka wiele obiecuje, a niewiele daje. Wszystko co...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toDobrze zbudowany klimat. Mrok, brud małego miasteczka, aż wycieka z książki. Podobały mi się szczegóły lat 90-tych. Ciekawi bohaterowie i interesująca fabuła. Mimo, że te składowe są praktycznie gwarantem dobrej książki, miałem osobiście przesyt wulgaryzmami. Nie mam nic przeciwko nim jeśli coś wnoszą, ale w tej książce przeklina praktycznie każdy, a to jest niewiarygodne i...
więcej Pokaż mimo toKsiążka jest ciężka, jak to z dystopią bywa. Momentami przytłacza brutalnością, ale mimo wszystko szanuję za stworzenie Gruza. Wydaje mi się być trudnym napisanie takiej książki z perspektywy pierwszoosobowej.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toPoczątek ciekawy, zwiastujący mroczną i wciągającą historią. Fajnie prowadzona narracja. Gdzieś niestety się to wszystko rozmywa. Końcówka, która powinna być wciągająca, jest chyba najbardziej męczącym fragmentem książki. Naprawdę miałem dość dialogu z Dariem, który w każdym zdaniu używał słowa "Jacuś". To w sumie smutne uczucie, gdy chcesz żeby książka się w końcu skończyła.
Pokaż mimo to
Potwierdzam poniższą opinię.
Autor bezsprzecznie zgłębił postać. Jawi się jako znawca nie tylko Stachury, ale i całego środowiska oraz człowiek bardzo oczytany. Niemniej jednak nie sprawia to, że udało panu Buchowskiemu ciekawie przedstawić Stachurę. Autor wciąż snuje niekończące się dygresje, które niestety niewiele wnoszą do obrazu postaci. Rozumiem, że pisarz nie jest...
Rzeczywiście książka jest ciężka do zaklasyfikowania w jakiś standardowych ramach.
Sam pomysł wydaje mi się całkiem ciekawy - osiem córek i każda z nich w pewien sposób cierpi na skutek zmian politycznych zachodzących w Chinach. Jest jednak parę "ale"...
Po pierwsze fascynacja piersiami głównego bohatera, jest zasadniczo zrozumiała i nie ma w tym nic dziwnego, że mężczyzna...