Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Raz to za mało, na pewno będę musiał z czasem wrócić do tej lektury. Nie wiem, na ile jest możliwe stworzenie pigułki z historii cywilizacji, sztuki, typografii, symboliki, antropologii i kulturoznawstwa, ale Frutiger na pewno był blisko. Wiedza zawarta w tej książce jest ogromna, co oznacza też że ilość informacji bywa przytłaczająca. Zajęło mi dużo czasu przebrnięcie przez całość, ale zdecydowanie warto, jeśli jest się zainteresowanym symboliką, znakami i pismem.

Raz to za mało, na pewno będę musiał z czasem wrócić do tej lektury. Nie wiem, na ile jest możliwe stworzenie pigułki z historii cywilizacji, sztuki, typografii, symboliki, antropologii i kulturoznawstwa, ale Frutiger na pewno był blisko. Wiedza zawarta w tej książce jest ogromna, co oznacza też że ilość informacji bywa przytłaczająca. Zajęło mi dużo czasu przebrnięcie...

Bardzo trudno było mi się wciągnąć w nową epokę w świecie Gwiezdnych Wojen. Pierwsza część "Światła Jedi" wymagała ode mnie sporo czasu i wysiłku, zanim udało mi się przez nią przebrnąć, ale reszta fabuły okazała się znacznie ciekawsza. Słyszałem sporo o Nihilach i z początku ciężko było mi uwierzyć, że banda dzikich grabieżców może stać się w przyszłości aż takim zagrożeniem, jednak końcówka tej książki rysuje mocne fundamenty pod dalszy ich rozwój i rzuca cień na z pozoru doskonały fragment historii galaktyki. Charles Soule, choć z trudem, skutecznie wciągnął mnie w Wielką Republikę

Bardzo trudno było mi się wciągnąć w nową epokę w świecie Gwiezdnych Wojen. Pierwsza część "Światła Jedi" wymagała ode mnie sporo czasu i wysiłku, zanim udało mi się przez nią przebrnąć, ale reszta fabuły okazała się znacznie ciekawsza. Słyszałem sporo o Nihilach i z początku ciężko było mi uwierzyć, że banda dzikich grabieżców może stać się w przyszłości aż takim...

Murakami złych książek nie pisze. Ale zdarzają mu się rozczarowujące. Jego niepowtarzalny styl w "Pierwszej osobie liczby pojedynczej" owszem, jest, ale rzeczy, jakie opisuje są raczej mało ciekawe, brzmią bardziej jak wyznania, o które nikt nie prosił, niż jak opowiadania. Ciężko byłoby mi polecić tę książkę zarówno nowym czytelnikom Murakamiego, bo można zacząć od lepszych, powieściowych pozycji, jak i czytelnikom stałym, bo wyypadnie blado na tle innych rzeczy, które już przeczytali.

Murakami złych książek nie pisze. Ale zdarzają mu się rozczarowujące. Jego niepowtarzalny styl w "Pierwszej osobie liczby pojedynczej" owszem, jest, ale rzeczy, jakie opisuje są raczej mało ciekawe, brzmią bardziej jak wyznania, o które nikt nie prosił, niż jak opowiadania. Ciężko byłoby mi polecić tę książkę zarówno nowym czytelnikom Murakamiego, bo można zacząć od...