Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Zauważyłem tymczasem, ze skóra mi pociemniała od słońca, a o ze oczy od jedzenia ryżu się ukośniły. Czułem, ze zaczynam zmieniać sie w Azjatę”
To tylko przykład specyficznego poczucia humoru autora, które w mojej opinii bliskie jest rasizmowi. Poza tym wykorzystywanie połączenia imie + małe polskie miasto wprowadzane bardzo często jako wtrącenia („jak do jasnej Anieli Zamość jak jesteśmy w Malezji pyta oburzona Maria z Leborka” „Elasyslaw z Łomży krzyczy: kup sobie porządna kawę po drodze a nie jakieś ajs kofi”) nie wiem właściwie co mialy pokazac, ale w połączeniu z wieloma historiami z tej pozycji mam poczucie, ze autor wykazuje po prostu brak szacunku do innych ludzi.

To tyle jeśli chodzi, o być moze, różniące nas z autorem poczucie humoru. Styl tej ksiazki jest napisany BARDZO potocznym językiem, opisywanie historii, które właściwie nic nie wnoszą ani do wiedzy o kulturze danego kraju ani o praktycznych wskazówkach podróżniczych. Dodatkowo sporo porównań do konkretnych miejsc w Warszawie (typu w jaskini mogło by sie zmieścić całe centrum handlowe płac unii lubelskiej - naprawdę można użyć porównań które będą zrozumiałe tez dla czytelników z innego miasta :-)). Podsumowując książka nie spelnia ani celu przewodnika (ani nawet pół przewodnika) ani ksiazki „rozrywkowej” i po prostu ciężko sie ja czyta. Przerwałam w połowie.

„Zauważyłem tymczasem, ze skóra mi pociemniała od słońca, a o ze oczy od jedzenia ryżu się ukośniły. Czułem, ze zaczynam zmieniać sie w Azjatę”
To tylko przykład specyficznego poczucia humoru autora, które w mojej opinii bliskie jest rasizmowi. Poza tym wykorzystywanie połączenia imie + małe polskie miasto wprowadzane bardzo często jako wtrącenia („jak do jasnej Anieli...