Niezwykle interesująca podróż przez historię myśli filozoficznej. Od Platona do Heideggera, zahaczając po drodze o Hegla, Marksa, Kanta i Nietzschego.

Książka wymagająca świeżego umysłu oraz uwagi i skupienia podczas lektury. Szczególnie rozdziały traktujące o nowożytnych filozofach i ich koncepcjach zmuszają - a przynajmniej mnie zmuszały - do znacznego zwolnienia tempa czytania, gdyż były dla mnie trudne do zrozumienia.

Poza wymogiem czytania ze zrozumieniem, ale to jest chyba ważne przy czytaniu w ogóle, książka jak najbardziej godna uwagi i polecenia.

Niezwykle interesująca podróż przez historię myśli filozoficznej. Od Platona do Heideggera, zahaczając po drodze o Hegla, Marksa, Kanta i Nietzschego.

Książka wymagająca świeżego umysłu oraz uwagi i skupienia podczas lektury. Szczególnie rozdziały traktujące o nowożytnych filozofach i ich koncepcjach zmuszają - a przynajmniej mnie zmuszały - do znacznego zwolnienia tempa...

Ferry nie popada w ciemność i niezrozumiałość; forma dialogu nadaje całości dynamikę; tłumaczenie wielkich myśli ma formę dość przystępną, ale nie infantylną - dopóki zatem brniemy przez cztery początkowe, określone przez autorów okresy w filozofii, jest fajnie, nawet jeśli refleksja nie wykracza znacznie ponad zwyczajne, rzetelne résumé. Niestety przy wejściu we współczesny okres piąty, w którym Ferry zaczyna przedstawiać tę swoją zdziecinniałą koncepcję "miłości", wypada to nieco śmiesznie - szczególnie w zestawieniu z takimi mocarzami jak Nietzsche czy Kant.

Ferry nie popada w ciemność i niezrozumiałość; forma dialogu nadaje całości dynamikę; tłumaczenie wielkich myśli ma formę dość przystępną, ale nie infantylną - dopóki zatem brniemy przez cztery początkowe, określone przez autorów okresy w filozofii, jest fajnie, nawet jeśli refleksja nie wykracza znacznie ponad zwyczajne, rzetelne résumé. Niestety przy wejściu we...

Rzeczywiście piękna historia, i w dodatku pozostawiająca piękną myśl. Miłość, miłość, miłość.

Rzeczywiście piękna historia, i w dodatku pozostawiająca piękną myśl. Miłość, miłość, miłość.

8/10

8/10

Autorzy w formie dialogu opisują historie filozofii od starożytności (grecki harmonijny kosmos),przez chrześcijaństwo (personalizadcja człowieka w stosunku do Boga),Oświecenie (prymat rozumu i subiektywnosci, uwalnianie człowieka od dogmatów oraz silna wiara w postęp),dekonstrukcje (świat jak wola i przedstawienie, absurdalnosc zasady przyczynowosci),po autorską koncepcje miłości wynikającą ze współczesnej rodziny zrodzonej na gruncie kapitalizmu. Książka jest dość nierówna, pierwsze 3 epoki opisane interesujaco, pokazujące błedność utartych przekonań. Okres dekonstrukcji moim zdaniem nieco słabszy, z wyczuwalnym stosunkiem emocjonalnym autora do autorów tego okresu. Być może można to uzasadnić tym, że sam autor próbuje przekroczyć relatywizm dekonstrukcji, poprzez koncepcję miłości za co plus. Zastanawia mnie jednak czy miłość ma faktycznie taką siłę przebicia w świecie samonapedzajacej się konkurencji, która przecież doprowadza właśnie do erozji relacji rodzinnych... Z negatywow tytuł książki jest nieco tandetny oraz jej początek bardziej przypomina gadanie mądrych głów, co może zniechęcać.

Autorzy w formie dialogu opisują historie filozofii od starożytności (grecki harmonijny kosmos),przez chrześcijaństwo (personalizadcja człowieka w stosunku do Boga),Oświecenie (prymat rozumu i subiektywnosci, uwalnianie człowieka od dogmatów oraz silna wiara w postęp),dekonstrukcje (świat jak wola i przedstawienie, absurdalnosc zasady przyczynowosci),po autorską...

Z lekturą tą męczyłam się ponad miesiąc, niestety książka ta nie była w stanie utrzymać mojego zainteresowania zbyt długo - łatwo odpływałam myślami, przez co traciłam wątek, co w przypadku książek o filozofii jest dosyć niepraktyczne. W każdym razie, mimo tego elementu, pozycja ta była całkiem ciekawa i chociaż momentami ujęcia autora były bardzo uproszczone (co sam zaznacza),to kompletnym laikom raczej bym tej pozycji nie poleciła.

Mój regał z książkami
patsy-books.blogspot.com

Z lekturą tą męczyłam się ponad miesiąc, niestety książka ta nie była w stanie utrzymać mojego zainteresowania zbyt długo - łatwo odpływałam myślami, przez co traciłam wątek, co w przypadku książek o filozofii jest dosyć niepraktyczne. W każdym razie, mimo tego elementu, pozycja ta była całkiem ciekawa i chociaż momentami ujęcia autora były bardzo uproszczone (co sam...

Autorzy w formie bardzo przystępnego dialogu (zdominowanego przez Ferry'ego) ukazują jak kształtowała się zachodnia myśl filozoficzna na przestrzeni dziejów, w różnych szkołach filozoficznych.

Nie prezentują oni tak leksykalnego podejścia do tematu jak np. Tatarkiewicz w swojej „Historii filozofii”, jednak udaje im się przedstawić zarys tego co najistotniejsze. Może to być dużym plusem dla osób, które od tej książki chcą zacząć przygodę z filozofią (i nie doznać pomieszania zmysłów na samym początku od nadmiaru przedstawianych koncepcji, nazwisk i dat).

Książka dotyka typowych dla filozofii kwestii tj.: prawdy i poznania, sfery moralnej, mądrości, egzystencji i sensu życia (co prowadzi autorów również do polityki).

Kreślą oni drogę jaką przebyła filozofia od transcendencji doświadczanej jako coś zewnętrznego (Kosmos, Bóg) do „transcendencji wewnętrznej” (poszukiwania sensu w samym sobie) opisując swoistą drogę jaką przebył człowiek by zdobyć ostatecznie własną autonomię.

W tym celu autorzy przeprowadzają czytelnika przez 5 okresów:
1. Starożytność - spotykamy: Platona, Arystotelesa, Hezjoda;
2. Czasy judeochrześcijańskie - spotykamy Tomasza z Akwinu, Św. Augustyna, (Jezusa);
3. Pierwszy humanizm – spotykamy takie postacie jak: Pico della Mirandolla, Kartezjusz, Kant, Hegel;
4. Okres dekonstrukcji – Schopenhauer, Nietzsche, Marks, Heidegger.
5. Drugi humanizm - „rewolucja miłości” - autorska koncepcja interpretacji teraźniejszości oraz próby przewidywania przyszłości jaka czeka myśl filozoficzną. Czyli to co jest jednocześnie marketingowym sztandarem tej książki.

W mojej ocenie pierwsze cztery okresy są przedstawione w miarę rzetelnie, a prezentowany rys historyczny generalnie jest zgodny z ogólnie przyjętym kanonem. Autorzy odwołują się do najważniejszych postaci i przytaczają ich poglądy. Ze względu na objętościowe ramy opracowania, oraz obszerność tematu da się zrozumieć wybiórczość.

Esencja książki zdaje się tkwić na jej ostatnich kartach. Autorzy opisują ostatni okres ewolucji myśli filozoficznej - współczesność.
Niestety w tej części książki odchodzą oni od argumentacji wielostronnej, nie przytaczają już perspektyw różnych szkół filozoficznych, nie przeprowadzają charakterystyki porównawczej. W zasadzie jedynym filozofem, na którego powołuje się Ferry jest on sam. Przytaczana literatura, na którą się powołuje to jego własne prace, a jedyną koncepcją, którą dostrzega dla opisywanego okresu jest wymyślony przez niego „miłosny zeitgeist”. Ferry twierdzi, że ideały tj.: religia, morale, patriotyzm... się zdewaluowały i jedynym co pozostaje aktualnie społeczeństwu jest „miłość”. W ostatnim rozdziale autorzy z filozofii przechodzą w (swoją) politykę.
Po przeczytaniu pozostają mi w głowie pytania:
Czy to co opisują jest prawdą, czy tylko myśleniem życzeniowym autorów (i formą propagandy)?
I co tak naprawdę Ferry - były minister edukacji Francji - ma na myśli posługując się (niedoprecyzowanym) terminem „miłość” w socjologicznym odniesieniu do społeczeństwa oraz polityki zarządzania państwem?

Uważam, że osoby które czytały wcześniej choć jedną książkę dot. historii filozofii nie znajdą w tej pozycji nic nowego. Natomiast dla osób, które zaczynają dopiero zgłębiać historię rozwoju myśli może być to świetny aperitif przed głównym daniem - i tym osobom polecam pierwsze 338 stron tej książki ;)

Fajnie się czytało.

Autorzy w formie bardzo przystępnego dialogu (zdominowanego przez Ferry'ego) ukazują jak kształtowała się zachodnia myśl filozoficzna na przestrzeni dziejów, w różnych szkołach filozoficznych.

Nie prezentują oni tak leksykalnego podejścia do tematu jak np. Tatarkiewicz w swojej „Historii filozofii”, jednak udaje im się przedstawić zarys tego co najistotniejsze. Może to...