Opinie użytkownika
To pierwsza książka Mroza, którą przeczytałam. Powiem szczerze, że miałam obawy i wydawało mi się, że to książki raczej pisane na ilość, a nie na jakość. Miło się zaskoczyłam, całkiem wciągnęła mnie fabuła.
Pokaż mimo to
„Po trzech dniach goście, tak jak ryba, zaczynają śmierdzieć” - wspomniała B.A. Paris w wywiadzie, którego udzieliła dla LubimyCzytać.
SŁOWEM WSTĘPU:
Autorka spod swojego pióra wypuściła już wiele bestsellerów, chociaż jej strona internetowa jest dość okrojona i niewiele informacji na jej temat możemy się dowiedzieć. Śledzę jednak na bieżąco jej poczynania literackie i...
Gratulacje dla autorek za sam pomysł zbadania przegrywosfery. Reportaż bardzo przyjemny do przeczytania.
Pokaż mimo toZacznę od tego, że nie miałam w planach zabierać się w najbliższym czasie za żadną pozycję Marcela Mossa. Wybrałam się jednak na Poznańskie Targi Książek, gdzie owy autor miał swoje wystąpienie. A wtedy coś mnie poruszyło - jest to człowiek tak autentyczny, że aż chce się go słuchać. Oboje cierpimy na to samo zaburzenie - ADHD, a Marcel nie wstydzi się o tym mówić. Widać...
więcej Pokaż mimo to
Mam mocno mieszane odczucia, ale po kolei.
Czy zdarzyło Wam się kiedyś, że wszyscy Wasi znajomi, których poznaliście na przestrzeni całego swego życia, nagle po latach bez kontaktu Was spotykają i przypadkiem każdy z nich chciałby, abyście adoptowali od nich dziecko? Nie? A Atlasowi się zdarzyło.
Lucinda Riley to uzdolniona pisarka, a spod jej pióra wydane zostało wiele...
I po co mi to było... Dla kogo była pisana ta książka? Nie jest ona dla dzieci, ale dla dorosłych również nie.
Co my tu mamy?
- normalizowanie patologicznych zachowań rodzinnych
- zły research dotyczący narkotyków i ich ilości, robiony chyba wśród ćpunów w hyperreala
EDIT: po konsultacji z partnerem chemikiem dowiedziałam się, że w Stanach nawet nie ma rynku na amfetaminę,...
Piękna powieść, przecudowna główna bohaterka. Alicja Sambor to postać, która ceni sobie ludzkie życia ponad swoim.
Polecam tę pozycję każdemu, wciągnęła mnie niesamowicie, a nie jestem wielką fanką historycznych tematów.
Końcówka bardzo chaotyczna jak dla mnie.
Całkiem w porządku pozycja. Styl pisania typowo Pariskowy, proste słownictwo, krótkie i dynamiczne zdania, bardzo krótkie rozdziały. Miło się czytało.
Pokaż mimo to
A to była tak dobra seria... Początek był aż trudny do przebrnięcia, ponieważ budził we mnie żenadę. Potem, kiedy już myślałam, że zaczyna być fajnie, wjechało najgorsze, co do zaoferowania mają "autoreczki" - choroby + choroby psychiczne.
Kiedy tylko zaczęłam słuchać głupiego gadania o ADHD, myślałam, że zwariuję. Cóż, mam ADHD i tak skrajnie nie podoba mi się sposób...
Osiem to bardzo wysoka ocena, jednak wystawiam ją, biorąc mocno pod uwagę, że jest to młodzieżówka. W wielu miejscach naprawdę urocza, chociaż czasami dobór języka mnie zniewala i to w negatywnym tego słowa znaczeniu. No i też końcówka trochę zbyt ckliwa jak na mój gust, wolałabym, żeby wszystko im się solidnie w życiu zrujnowało.
Będę czytać dalej.
Jestem naprawdę zdziwiona, ponieważ szczerze nie przepadam za młodzieżówkami. Ta ma jednak coś w sobie. Owszem, pojawiały się momenty, kiedy skręcało mnie z zażenowania, niemniej jednak po prostu wciągnęłam się w losy Rosanny.
Podoba mi się, że postacie są barwne, ale nie są wyidealizowane. Nie mają też na siłę powciskanych zaburzeń czy innych "notice me" problemów....
Typowy Harlan Coben - ciekawe, wciągające, fabuła jest na tyle interesująca, że pomimo mojego "czytania na raty" tej książki, nie zapominałam, co działo się wcześniej. Wyjątkowe zakończenie książki, co bardzo cenię w pracach Cobena. No i kolejny raz - jak dla mnie końcówka była nieprzewidywalna i zaskakująca, co jest ogromnym plusem.
Płynie za tym fajny przekaz, że każdy...
Bardzo cenię sobie reportaże pani Kuciel-Frydryszak. W moim odczuciu jedna z najlepszych współczesnych pisarek tego gatunku. Wybrane sytuacje są ciekawe, dosadne i widać, że pisane od serca do serca. Może to kwestia dobrego wywiadu z osobami, których temat dotyczy. Każdemu polecam.
Pokaż mimo toNiesamowicie piękna, ale niezwykle trudna baśń. W dzieciństwie czytano mi dzieła Andersena, natomiast w mojej głowie kompletnie zatarło się zakończenie "Dziewczynki z zapałkami", które mocno mnie poruszyło.
Pokaż mimo toCzęści baśni nie pamiętałam, części nie znałam wcale. Niezwykle szokujące okazało się dla mnie, jak trudną tematykę podejmuje Andersen, gdyż przecież jego dzieła często czytane są dzieciom.
Pokaż mimo toUważam, że słusznie można nazwać tę książkę wybitną. Nie jestem fanką romansów, ale tutaj cała fabuła jest ciekawa, wątki miłosne są rozwinięte, nie rzuca się w oczy miłosna tandeta. Jestem zachwycona.
Pokaż mimo to
Momentami bardzo ciekawa, szczególnie, że bardzo pochłaniają mnie reportaże związane z medycyną. Dodatkowo mamy tu ratownika z Wrocławia, co dodatkowo mnie zainteresowało.
Natomiast niektóre zachowania, którymi sam ratownik się chwali, są przerażające. Wyobrażacie sobie, że wieziecie chorą pacjentkę, która się rzuca i wyzywa (BO JEST CHORA!), dlatego w ramach złośliwości...
Niektóre rozdziały ciekawe i nasycone przydatnymi historiami, które budzą emocje. Niestety duża część to strasznie irytujące i polityczne pierniczenie niektórych lekarzy. Jak słyszałam wypowiedzi niektórych ginekologów, którzy dorobili się na aborcjach w prywatnych klinikach, a teraz są skrajnie pro-life, to zaczynam się bać chodzić do lekarza...
Pokaż mimo to
Chaos, treść bardzo okrojona, bardzo prosta. To raczej opowiadanko, chociaż w drugim tygodniu grudnia ma pojawić się kolejna część - już się nie skuszę, szkoda czasu.
Zamysł fajny, ale wykonanie jest po prostu fatalne.