Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy fascynacja jedną osobą może zmienić się w obsesyjną miłość? Co jest w stanie zrobić człowiek, aby zdobyć to czego pragnie?

Czytałam już kilka książek Adriana Bednarka i każda kolejna zaskakuje mnie czymś innym. Mogę śmiało powiedzieć, że autor jest mistrzem kreowania postaci! Każdy bohater jego książki jest wyjątkowy, chociaż łączy ich to, że wszyscy powinni zostać zdiagnozowani i leczeni przez specjalistów :)

„Ona” to zdecydowanie jedna z mniej brutalnych książek tego autora, co nie znaczy, że zabraknie nam tutaj emocji! Tych jest naprawdę dużo. W książce, jak można się spodziewać po gatunku, znajdziemy dużo scen erotycznych, które napisane są ze smakiem i wyczuciem. Mogę śmiało powiedzieć, że Adrian Bednarek potrafi napisać lepsze sceny erotyczne niż niejedna autorka. W końcu ktoś napisał je w taki sposób, że nie kręciłam głową z niedowierzaniem i nie krzywiłam się patrząc na nierealne opisy.

Podsumowując jest to jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku i polecam ją każdemu!

Czy fascynacja jedną osobą może zmienić się w obsesyjną miłość? Co jest w stanie zrobić człowiek, aby zdobyć to czego pragnie?

Czytałam już kilka książek Adriana Bednarka i każda kolejna zaskakuje mnie czymś innym. Mogę śmiało powiedzieć, że autor jest mistrzem kreowania postaci! Każdy bohater jego książki jest wyjątkowy, chociaż łączy ich to, że wszyscy powinni zostać...

http://oczarowana-czyta.blogspot.com/2017/10/czy-ktos-w-ogole-mowi-prawde-czasami.html

Nazywam się Amber Reynolds.
Powinniście wiedzieć o mnie trzy rzeczy:
1. Jestem w śpiączce.
2. Mój mąż już mnie nie kocha.
3. Czasami kłamię.

Akcja powieści zaczyna się w momencie, gdy mózg Amber budzi się po wypadku. Bohaterka zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, że leży w śpiączce w szpitalu i nie pamięta, co się wydarzyło. Słyszy rozmowy pielęgniarek oraz lekarzy i stara się dociec, co się stało. Powoli przypomina sobie wszystko. Jej historię poznajemy dzięki trzem rodzajom rozdziałów, które się ze sobą przeplatają: wydarzenia po wypadku, które mają miejsce przede wszystkim w szpitalu; wspomnienia sprzed wypadku, zaczynające się tydzień wcześniej oraz fragmenty pamiętnika z 1992 roku.

Gdy sięgnęłam po "Czasami kłamię", nie wzięłam sobie za bardzo do serca trzeciego punktu z listy o tym, co powinniśmy wiedzieć o Amber Reynolds. Zdecydowanie nie spodziewałam się tak wielu kłamstw w jednej książce. Myślałam, że będzie kilka drobnych, ale nie aż tak bardzo mieszających w głowie i zmieniających rzeczywistość. Czy to możliwe, że główna bohaterka cierpi na pseudologię? Według mnie jest wiele argumentów potwierdzających to, ale nie mogę nie zwrócić także uwagi na elementy nie pasujące do tego zaburzenia. Amber jest postacią bardzo interesującą ze względu na zawiłości psychiki.

Osobami, które pełnią ważną rolę w jej życiu są Paul oraz Clarie. Paul jest pisarzem i jej mężem. Nie darzyłam go zbytnią sympatią, wręcz uważałam, że jest przerażający. Natomiast od początku najbardziej zastanawiała mnie relacja Amber z Clarie - jej siostrą. Wydawała mi się idealną siostrą, którą każdy chciałby mieć, jednak główna bohaterka zachowywała się wobec niej conajmniej dziwnie. W dalszej części powieści, na szczęście wszystko się wyjaśniło.

Powieść Alice Feeney jest doskonale skonstruowana i tak bardzo zawiła, że zakończenie, które nam zgotowała, kompletnie mnie zaskoczyło. W życiu nie spodziewałabym się czegoś takiego! Jest to bardzo miła odmiana od większości książek, które nie są w stanie niczym mnie zaskoczyć.

Co "Czasami kłamię" robi z czytelnikiem?

Myślisz, że nareszcie wszystko zaczyna układać się w całość, a nagle otrzymujesz informację, która każe ci na nowo zweryfikować dotychczasową wiedzę, bo oto kolejne kłamstwo wychodzi na jaw i znowu musisz układać łamigłówkę od nowa, próbując odgadnąć co jest prawdą. Autorka niejednokrotnie wyprowadza w pole i pozostawia w stanie kompletnego zdezorientowania, z milionem pytań kotłujących się w głowie.

"Czasami kłamię" to tegoroczny debiut Alice Feeney, który zrobił na mnie ogromne wrażenie. Zakochałam się w nim do tego stopnia, że z pewnością jeszcze nie jeden raz po niego sięgnę. Jest to książka dla osób lubiących zagadki i historie tak niebanalne, że nie można w żaden sposób przewidzieć zakończenia. Na Twitterze autorki znalazłam informacje, że ma powstać serial na podstawie jej powieści i jestem bardzo ciekawa jak wyjdzie! Liczę tylko na to, że nie będę musiała na niego zbyt długo czekać.

http://oczarowana-czyta.blogspot.com/2017/10/czy-ktos-w-ogole-mowi-prawde-czasami.html

Nazywam się Amber Reynolds.
Powinniście wiedzieć o mnie trzy rzeczy:
1. Jestem w śpiączce.
2. Mój mąż już mnie nie kocha.
3. Czasami kłamię.

Akcja powieści zaczyna się w momencie, gdy mózg Amber budzi się po wypadku. Bohaterka zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, że leży w śpiączce w...

http://oczarowana-czyta.blogspot.com/2017/10/ludzie-na-drzewach-hanya-yanagihara.html

Kiedy sięgałam po "Ludzi na drzewach", spodziewałam się czegoś nieco innego. Oczekiwałam przede wszystkim książki o dalekiej wyprawie w nieznane, przemyśleniach natury egzystencjalnej i tajemnicy nieśmiertelności. Zdecydowanie nie spodziewałam się, że historia będzie przedstawiona w formie opowieści o całym życiu Nortona Periny. Przez to, że byłam nastawiona na książkę bardziej przygodową, ciężko było mi przebrnąć przez początek, gdzie bohater opowiadał o swoim dzieciństwie, kontaktach z rodzicami i bratem. Natomiast dalsza część historii niezmiernie mnie wciągnęła i zainteresowała. Czułam się jakbym była częścią tej wyprawy badawczej.

"Ludzie na drzewach" zaczynają się trochę od końca. Na samym początku dowiadujemy się, na czym polegał skandal wywołany przez Perinę, a dopiero później poznajemy wydarzenia, które doprowadziły do jego skazania. Książka napisana została trochę w stylu autobiografii, czy też podsumowania życia. Bohater nie ocenia swojego zachowania z przeszłości. Nie zastanawia się nad tym, czy postąpił słusznie, czy nie. Wręcz można by przypuszczać, że mężczyzna jest pozbawiony zdolności do rozdzielenia tego, co jest moralne, a co nie. Na próżno szukać u niego skruchy i żalu za to, co zrobił.

"Dawno, dawno temu, na wiele lat przed epoką człowieka, był sobie wielki głaz, bóstwo o imieniu Ivu'ivu, które rządziło wielkim królestwem wody."

Najciekawszą dla mnie częścią była ta o wyprawie naukowej. Lubię przemierzać razem z bohaterami niezbadane lądy, poznawać tajemnice i odkrywać nieznane dotąd żadnemu człowiekowi społeczności. Intrygują mnie mity, legendy oraz zwyczaje różnych kultur. Ta książka zdecydowanie pozwoliła mi nacieszyć się tym wszystkim.

"- Powiada się, że istnieje pewne plemię U'ivuan, które żyje głęboko w dżungli Ivu'ivu. Podobno zachowali dawne zwyczaje i nadal składają ofiary bogom. Powiada się... - Poczułem raczej, niż ujrzałem, że odwraca się do mnie. - Powiada się, że oni nie umierają."

Bardzo podobała mi się wizja autorki dotycząca długowieczności. To, co się dzieje z człowiekiem, który długo żyje przedstawiła w bardzo logiczny sposób. Można odnieść wrażenie, że byłoby to możliwe, jeśli ludzie żyliby tak długo.

"Ludzie na drzewach" poruszają tematy takie jak moralność, podróże w nieznane, badania na ludziach i zwierzętach, homoseksualizm oraz pedofilię. Co ciekawe inspiracją dla autorki była historia Noblisty Daniela Carletona Gajduska. Zdecydowanie nie jest to książka łatwa - może wiele osób zszokować, chwilami zachwycić, a czasami także zniesmaczyć i zniechęcić.

http://oczarowana-czyta.blogspot.com/2017/10/ludzie-na-drzewach-hanya-yanagihara.html

Kiedy sięgałam po "Ludzi na drzewach", spodziewałam się czegoś nieco innego. Oczekiwałam przede wszystkim książki o dalekiej wyprawie w nieznane, przemyśleniach natury egzystencjalnej i tajemnicy nieśmiertelności. Zdecydowanie nie spodziewałam się, że historia będzie przedstawiona w...