Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[...] nie zawsze trzeba wygrywać, żeby zostać zwycięzcą. Czasem wystarczy, że inni przegrają.

[...] nie zawsze trzeba wygrywać, żeby zostać zwycięzcą. Czasem wystarczy, że inni przegrają.

- W Niebo też nie wierzę. - Jakoś niespecjalnie przeszkadza mu to istnieć.

- W Niebo też nie wierzę. - Jakoś niespecjalnie przeszkadza mu to istnieć.

Loki stanął na palce i pocałował Gabriela. – Aniołku, nie rób scen. Jak możesz być tak małostkowy? – Jeszcze raz mnie pocałujesz – Gabriel ze wstrętem wytarł policzek – a zobaczysz, dlaczego zwą mnie posłańcem śmierci.

Loki stanął na palce i pocałował Gabriela. – Aniołku, nie rób scen. Jak możesz być tak małostkowy? – Jeszcze raz mnie pocałujesz – Gabriel ze wstrętem wytarł policzek – a zobaczysz, dlaczego zwą mnie posłańcem śmierci.

Michał raz jeszcze zbliżył płonący miecz do torsu wisielca. – Tym razem wypal coś dłuższego – poradził Loki, oglądając czarne ślady na piersi demona układające się w imiona egzorcystów. – Na przykład Konstantynopol albo Już nigdy nie będę próbował spiskować z szatanem przeciwko armii Nieba, tak mi dopomóż Bóg. A najlepiej i jedno i drugie. – Ale po co o robimy? – zapytał archanioł. – Przecież on i tak nie umie czytać. – Słusznie – zgodził się Kłamca. – Napisz mu więc alfabet. A przy każdej literze narysuj przykład. Przy A wytnij mu jego gębę, tak łatwo zapamięta, przy B... – Bałwana? – podpowiedział Michał. – Nie, coś ty?! Przecież on z Persji jest, śniegu na oczy nie widział. Może lepiej banana, albo od razu całą kiść, żeby z księżycem nie pomylił.

Michał raz jeszcze zbliżył płonący miecz do torsu wisielca. – Tym razem wypal coś dłuższego – poradził Loki, oglądając czarne ślady na piersi demona układające się w imiona egzorcystów. – Na przykład Konstantynopol albo Już nigdy nie będę próbował spiskować z szatanem przeciwko armii Nieba, tak mi dopomóż Bóg. A najlepiej i jedno i drugie. – Ale po co o robimy? – zapytał arch...

- Jesteś... aniołem? - Pewnie - zakpił nieznajomy - tylko skrzydła zostawiłem w przedpokoju, by nie nabłocić.

- Jesteś... aniołem? - Pewnie - zakpił nieznajomy - tylko skrzydła zostawiłem w przedpokoju, by nie nabłocić.

Ja już dawno zapomniałem jak się uśmiechać.

Ja już dawno zapomniałem jak się uśmiechać.

Mówią, że nieszczęścia chodzą parami, ale ja należę do nieszczęść najlepiej czujących się w samotności.

Mówią, że nieszczęścia chodzą parami, ale ja należę do nieszczęść najlepiej czujących się w samotności.

-Tacy właśnie są ludzie, Sebastianie! -Owszem...od Diabła odróżnia was dogłębna i niepojęta przewrotność. Do tego obłuda. Walczycie z taką desperacją gotowi osiągnąć swój cel kosztem innych. Kradniecie i jesteście okradani, powtarzając w kółko te same wymówki...a mimo to ciągle uparcie pragniecie pochwycić horyzont za szczytami gór. Właśnie dlatego ludzie są tacy interesujący.

-Tacy właśnie są ludzie, Sebastianie! -Owszem...od Diabła odróżnia was dogłębna i niepojęta przewrotność. Do tego obłuda. Walczycie z taką desperacją gotowi osiągnąć swój cel kosztem innych. Kradniecie i jesteście okradani, powtarzając w kółko te same wymówki...a mimo to ciągle uparcie pragniecie pochwycić horyzont za szczytami gór. Właśnie dlatego ludzie są tacy interesujący.

Co dostanę za pieniądze demona: zdrowie? - nie tylko lekarz, wiarę? - nie - tylko księży, miłość? - nie - tylko chętne kobiety przyjaźń? - nie - tylko towarzystwo, dom? - nie - tylko budynek.

Co dostanę za pieniądze demona: zdrowie? - nie tylko lekarz, wiarę? - nie - tylko księży, miłość? - nie - tylko chętne kobiety przyjaźń? - nie - tylko towarzystwo, dom? - nie - tylko budynek.

Cóż, miłość można kupić po cenie rynkowej, ale z dobrym gustem trzeba się urodzić.

Cóż, miłość można kupić po cenie rynkowej, ale z dobrym gustem trzeba się urodzić.

(...) jesteśmy tym, co udajemy.

(...) jesteśmy tym, co udajemy.

Bo znaczymy tylko tyle, na ile potrafimy wycenić się we własnych oczach.

Bo znaczymy tylko tyle, na ile potrafimy wycenić się we własnych oczach.

-Rozmawiasz z kotami? -Tylko kiedy zagadują pierwsze - odparła krótko.

-Rozmawiasz z kotami? -Tylko kiedy zagadują pierwsze - odparła krótko.

(...) paranoja to nie tylko stan kliniczny, ale i cecha umożliwiająca przetrwanie.

(...) paranoja to nie tylko stan kliniczny, ale i cecha umożliwiająca przetrwanie.