Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy więc na samym początku dziewczyna wlazła niechcący w krzaki malin, a zaraz potem w krowią kupę, uznał, że chyba się w nim zakochała, skoro chodzi z głową w chmurach, zamiast patrzeć pod nogi. Kiedy potknęła się o wystający z ziemi korzeń, a chwilę potem wpadła na pień pochylonej sosny, stwierdził, że nie chyba, ale na pewno, i to szaleńczo. Ucieszył się jeszcze bardziej, kiedy jakimś cudem prawie wpadła do rowu melioracyjnego. Dopiero poślizg na spróchniałym, porośniętym opieńkami pniaku trochę go otrzeźwił. Owszem, dobrze, niech go kocha! To miłe, przyjemne i fantastyczne, ale niech zostanie przy życiu! Tragiczna miłość do grobowej deski niespecjalnie go interesowała, ta mniej tragiczna, ze szpitalem i połamanymi kończynami, też nieszczególnie.

Kiedy więc na samym początku dziewczyna wlazła niechcący w krzaki malin, a zaraz potem w krowią kupę, uznał, że chyba się w nim zakochała, s...

- Powiedzcie prawdę. Wy się urwaliście z jakiegoś wariatkowa, tak? Specjalnie tu przyjechaliście, żeby mnie wykończyć? Chcecie wymordować pół wsi? Któryś z moich kolegów was wynajął, żeby dobrać się do mojego świętego spokoju, jaja chciał sobie ze mnie zrobić, ale coś źle poszło?

- Powiedzcie prawdę. Wy się urwaliście z jakiegoś wariatkowa, tak? Specjalnie tu przyjechaliście, żeby mnie wykończyć? Chcecie wymordować pó...

Niech łazi, przynajmniej nie będziemy musieli jej słuchać - rzucił Michał ze śmiechem, ale Dagmara nie była zachwycona. Rywalizowanie o Filipa z osóbką o inteligencji majonezu nie za bardzo jej pasowało, ale nie mogła nic poradzić na to, że kwitła w niej zazdrość. Nie łzawa, typu "mój ci on", ale taka, która rozgląda się za porządną ostrzałką do noża...

Niech łazi, przynajmniej nie będziemy musieli jej słuchać - rzucił Michał ze śmiechem, ale Dagmara nie była zachwycona. Rywalizowanie o Fili...

Policjant patrzył na całą scenę z pobłażliwym niedowierzaniem. Turyści zawsze go zadziwiali. Kusiakowa i jej rodzina stanowiły odrębną gałąź lokalnego folkloru i też już go specjalnie nie dziwiły, w końcu każdy ma jakiegoś fioła i wszystko dobrze, o ile pozostaje on mniej więcej prywatny, ale morderstwa to inna sprawa, a przecież któreś z nich zabiło, tego był pewien.

Policjant patrzył na całą scenę z pobłażliwym niedowierzaniem. Turyści zawsze go zadziwiali. Kusiakowa i jej rodzina stanowiły odrębną gałąź...

Jeżeli za to się tutaj zabija, to rzeczywiście urocza ta wioseczka! - mruknęła z przekąsem Dagmara. - Jeden drugiego w łyżce wody by utopił!

Jeżeli za to się tutaj zabija, to rzeczywiście urocza ta wioseczka! - mruknęła z przekąsem Dagmara. - Jeden drugiego w łyżce wody by utopił!

- Ale to nie jest kolejny palant? - zapytała nieco naiwnie. Hanka spojrzała na Agatę z nadętą miną. - No wiesz, myślałam, że jesteś moją przyjaciółką i dobrze mi życzysz! - No pewnie, stara - odparła Jolka. - Życzymy ci jak najlepiej, tylko że jak ostatni raz wychodziłaś za mąż, to facet okazał się prymitywnym dupkiem, który miał ochotę wyłącznie na twoją kasę, i potem trzeba było przez pół roku leczyć cię z depresji. Zastanów się, czy aby na pewno chcesz zmienić stan cywilny!

- Ale to nie jest kolejny palant? - zapytała nieco naiwnie. Hanka spojrzała na Agatę z nadętą miną. - No wiesz, myślałam, że jesteś moją prz...

Przez ostatnie 20 lat apetyczna, urokliwa i zamożna Hanka notorycznie wychodziła za mąż. Mniej więcej co pół roku obdzwaniała swoje przyjaciółki i oznajmiała, że teraz to już na pewno ten. Że nie leci na jej forsę, że w łóżku jest OK i że jeśli zgolić mu wąsy, będzie super. Jolka i Agata przyzwyczaiły się już do tych sensacyjnych telefonów i tylko trwająca od ogólniaka przyjaźń. Mijało kilka tygodni i Hanka telefonowała z informacją, że facet jest palantem lub okazał się żonaty.I że należy o nim jak najszybciej zapomnieć.

Przez ostatnie 20 lat apetyczna, urokliwa i zamożna Hanka notorycznie wychodziła za mąż. Mniej więcej co pół roku obdzwaniała swoje przyjaci...