Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie bardzo rozumiem zachwyty nad tą książką...
Mnie nie zaskoczyła kompletnie niczym, fabularnie nie wniosła nic do mojego życia. Mam wrażenie, że rozgrywała się bez większego sensu, całe to wspominanie dawnego życia i wracanie do niego, było tylko po to, by główna bohaterka i tak zakończyła wszystko samobójstwem. Czyli dokładnie tak, jak planowała od samego początku, jeszcze przed poznaniem swojego partnera, którego imienia nie pamiętam, bo był tak bezpłciowy, że jego postać nie wywołała u mnie żadnych uczuć....
Uważam, że książek o podobnej tematyce jest mnóstwo, a już na pewno tych, które napisane są w lepszy sposób. Miałam wrażenie, że niektóre dialogi powtarzają się jak od kalki. Przez wyrażenia typu "...wyciągał ręce, by Zygmunt wziął go na ręce" czy "opuściłam wzrok, by uniknąć jego wzroku" odnoszę wrażenie, że nikt nawet nie podszedł poważnie do korekty tekstu.
Fakt, książka wstrząsa pod względem rodzinnego okrucieństwa , ale moim zdaniem jest na bardzo niskim poziomie w porównaniu z np. "Jedynym dzieckiem" Jacka Ketchuma. Opisy przemocy i okrucieństw w moim odczuciu były bardzo miałkie i nijakie, za rzadko wykorzystywane w książce, by mogły wprowadzić odpowiedni klimat i wywrzeć oczekiwane uczucia na czytelniku. Głównej bohaterki nie da się lubić, a przez to, w jaki sposób została zbudowana jej postać, również trudno jej współczuć.

Nie bardzo rozumiem zachwyty nad tą książką...
Mnie nie zaskoczyła kompletnie niczym, fabularnie nie wniosła nic do mojego życia. Mam wrażenie, że rozgrywała się bez większego sensu, całe to wspominanie dawnego życia i wracanie do niego, było tylko po to, by główna bohaterka i tak zakończyła wszystko samobójstwem. Czyli dokładnie tak, jak planowała od samego początku,...