Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna, przedostatnia książka z serii Rothwell, jest następnym doskonałym dopełnieniem całej kolekcji. Jeśli ktokolwiek zaczytywał się w inne książki tej autorki, a tym bardziej w poprzednie części tej serii to tym bardziej musi i tą doczytać! Rossalyn, delikatna a zarazem charakterna postać, super wkomponowuje się w klimat XIX - wiecznego Londynu. Jak zwykle, nie brakuje intryg, kombinacji, ciężkich sytuacji towarzyskich i komplikacji rodzinnych.

Kolejna, przedostatnia książka z serii Rothwell, jest następnym doskonałym dopełnieniem całej kolekcji. Jeśli ktokolwiek zaczytywał się w inne książki tej autorki, a tym bardziej w poprzednie części tej serii to tym bardziej musi i tą doczytać! Rossalyn, delikatna a zarazem charakterna postać, super wkomponowuje się w klimat XIX - wiecznego Londynu. Jak zwykle, nie brakuje...

Przecudowna książka! Jedna z moich ulubionych. Od pierwszej strony zaciekawia i pochłania w całości uwagę czytelnika! Mistrzostwo! Obecnie trudno znaleźć coś, co od początku będzie do nas krzyczało "to jest to", a przy tej lekturze właśnie takie wrażenie będziemy mieć. Jako nowość w bibliotece, wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć, energetyczna, bardzo intrygująca okładka, z lekką obietnicą.. Postać Kleopatry niesamowicie zarysowane, barwna, pełna energii, przedstawiająca jej życie, takim jakim było. Mocna postać, która stała się przewodnikiem książki. Kolejnym plusem, jest to, że nie rozwleka się nad nieistotnymi faktami, pomija je. Najważniejsze wydarzenia są dokładnie opisane, doskonale wyrażone. Czasami miałam wrażenie, że jest to tylko jakby streszczenie, bo ciągle chciałam bardziej zagłębiać się w życie Kleopatry. Jej dzieciństwo, edukacja, związek z Juliuszem Cezarem wszystko tak szybko przemija. Jest jak najbardziej warta przeczytania!!! Jeśli pochłonie Was, tak jak mnie, to nie zajmie wam dużo czasu, bo każdy jest ciekaw, jakie nowości Kleopatra ze swoimi sługami wymyśli na kolejnej stronie ;)

Przecudowna książka! Jedna z moich ulubionych. Od pierwszej strony zaciekawia i pochłania w całości uwagę czytelnika! Mistrzostwo! Obecnie trudno znaleźć coś, co od początku będzie do nas krzyczało "to jest to", a przy tej lekturze właśnie takie wrażenie będziemy mieć. Jako nowość w bibliotece, wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć, energetyczna, bardzo intrygująca okładka, z...

Skusiła mnie prześliczna okładka z gejszą w tle... i na tym koniec. Książka napisana bardzo lekko, z humorem i zręcznością. Jednak już od początku zawiódł mnie sposób przedstawienia zwykłego, szarego życia głównych bohaterów. Najważniejsza postać, która próbuje rozwiązać zagadkę tajemniczych drzeworytów, jest ograniczona.. Jej życie prywatne obraca się w obrębie kilku osób. Będąc do końca szczerą: JAK GŁÓWNY BOHATER MOŻE MIEĆ TAK MAŁO BARWNE ŻYCIE PRYWATNE, ŻEBY ZROBIĆ Z NIEGO MISTYCZNEGO I SUPER CIEKAWEGO DETEKTYWA?! Przyznam się, że nie doczytałam tej książki do końca, bo się za bardzo nie dało.

Skusiła mnie prześliczna okładka z gejszą w tle... i na tym koniec. Książka napisana bardzo lekko, z humorem i zręcznością. Jednak już od początku zawiódł mnie sposób przedstawienia zwykłego, szarego życia głównych bohaterów. Najważniejsza postać, która próbuje rozwiązać zagadkę tajemniczych drzeworytów, jest ograniczona.. Jej życie prywatne obraca się w obrębie kilku osób....

Książka bardzo przeciętna. Jeśli mam być szczera to spodziewałam się po niej dużo, dużo więcej! Akcja robi się ciekawsza dopiero po połowie, do tego czasu jest to lanie wody, z lekką wojskowością w tle, tzw. niemieckie strony, strach przed rządową policją. Sam urok tajemniczych ksiąg, jest przytłoczony całą lawiną zdarzeń, bez znaczenia. Wydaje mi się, że główny wątek jest bardzo ciekawy i może rzeczywiście wprowadza odczucia tamtych lat, ale jednak czegoś jej brakuje! ;( Główni bohaterowi niby mają swoje zarysowane charaktery, ale jednak żyją w wiecznej obawie, przy braku wyrażenia głębiej swojego zdania i pragnień.

Książka bardzo przeciętna. Jeśli mam być szczera to spodziewałam się po niej dużo, dużo więcej! Akcja robi się ciekawsza dopiero po połowie, do tego czasu jest to lanie wody, z lekką wojskowością w tle, tzw. niemieckie strony, strach przed rządową policją. Sam urok tajemniczych ksiąg, jest przytłoczony całą lawiną zdarzeń, bez znaczenia. Wydaje mi się, że główny wątek jest...

Romans z wartką fabułą i kilkoma splecionymi w misterną, pajęczą sieć intrygami. Nie jest to zwykła kobieca literatura, której kolejne punkty treści łatwo przewidzieć. Następna książka z tego cyklu doskonale uzupełnia poprzednie części, które już przeczytałam. Jest moim zdaniem warta polecenia ;)

Romans z wartką fabułą i kilkoma splecionymi w misterną, pajęczą sieć intrygami. Nie jest to zwykła kobieca literatura, której kolejne punkty treści łatwo przewidzieć. Następna książka z tego cyklu doskonale uzupełnia poprzednie części, które już przeczytałam. Jest moim zdaniem warta polecenia ;)

"Lato w Toskanii" to rzeczywiście MÓJ bestseller tego lata. Dzięki tej książce spojrzałam zupełnie inaczej na otaczającą mnie rzeczywistość, nawołuje do tego ten szczególny fragment, w którym Gemma poddaje się rozmyślaniom na temat staruszka, którego widzi i jego puchatego kota. W tej scenie ukryta jest główna przesłanka tej powieści. Nie jest to zwykły przewidywalny romans, lecz opowieść, o tym, co sprawia, że Toskania jest tak niepowtarzalną krainą, każdy włoski posiłek opisany do końca, każdy jeden widok na złociste słoneczniki i obfitujące w słoneczniki pola, każdy podmuch delikatnego włoskiego powietrza... Każdy szczegół zawiera inną barwę, a dzięki tym barwom książka jest najbardziej okazałym motylem! Opowiada także o prostych ludzkich uczuciach i namiętnościach, którym ulegają. Co sprawiło, że Gemma Jericho postanowiła na zawsze zostać w starej willi? No cóż, pewnie to, że był z nią ukochany mężczyzna jej życia, ale pamiętajmy, że najpierw zakochała się w cudownej Toskanii i przepięknym starym domu, a dopiero później w Benie... Zachęcam do przeczytania tego mojego małego "odkrycia wakacyjnego" wszystkich którzy szczerze kochają Toskanię, bo książka daje czytelnikowi ten "urok", który czasami tak pragniemy znaleźć w innych małych dziełach :)

"Lato w Toskanii" to rzeczywiście MÓJ bestseller tego lata. Dzięki tej książce spojrzałam zupełnie inaczej na otaczającą mnie rzeczywistość, nawołuje do tego ten szczególny fragment, w którym Gemma poddaje się rozmyślaniom na temat staruszka, którego widzi i jego puchatego kota. W tej scenie ukryta jest główna przesłanka tej powieści. Nie jest to zwykły przewidywalny...

Powodem, który namówił mnie do wybrania tej właśnie książki z pośród wielu innych była na pewno okładka! Mówi się, aby nie sądzić książki po okładce, ale która kobieta nie zostałaby skuszona po tak delikatnej i uroczej zapowiedzi? ;) Pierwszy raz natknęłam się na Katarzynę Michalak, a już po przeczytaniu pierwszej książki, wiem że na tym razie nie skończę! Już oglądam się za innymi tomami po bibliotekach. Opowieść o kobietach, zdecydowanie silnych i walczących o swoje szczęście w życiu, napisana prosto, by domyślać się, co może się zaraz wydarzyć, jednak zakończenie ma w sobie pierwiastek zaskoczenia. To do czego mogę się przyczepić to jedna z głównych bohaterek - lekko irytująca, a to dlatego, że nie mogę zbytnio uwierzyć w jej jakże ogromną przemianę. Z osoby mającej problemy psychiczne, spowodowane wypadkiem zamienia się w kusicielkę, która z upływem tak krótkiego czasu staje się otwarta na większość nowych zdarzeń i relacji. Dodajmy, że przez osiem lat, nie potrafiła zrobić żadnego kroku naprzód, podajmy przykład, hymmm... choćby wyjście do sklepu. Podsumowując i nie męcząc już tak biednej Gosi - owej bohaterki, to naprawdę spokojna książka, idealna na dni, kiedy każdy z nas potrzebuje wewnętrznego ukojenia.

Powodem, który namówił mnie do wybrania tej właśnie książki z pośród wielu innych była na pewno okładka! Mówi się, aby nie sądzić książki po okładce, ale która kobieta nie zostałaby skuszona po tak delikatnej i uroczej zapowiedzi? ;) Pierwszy raz natknęłam się na Katarzynę Michalak, a już po przeczytaniu pierwszej książki, wiem że na tym razie nie skończę! Już oglądam się...

Książka "Bibliotekarki", autorstwa Teresy Moniki Rudzkiej jest szczególną zachętą dla tych, którzy pragną poznać życie biblioteczne "od wewnątrz" oraz są ciekawi, tego jakie intrygi mogą wyniknąć, gdy w pracy mamy do czynienia z praktycznie samymi kobietami. Jestem z tych, których od zawsze intryguje praca wiecznie zajętych pań układających książki, więc chętnie sięgnęłam po właśnie ten dziennik ;)
Prawdę powiedziawszy pierwszy raz usłyszałam o tej autorce, pomimo to spróbowałam czegoś nowego i się nie rozczarowałam! Ta krótka opowieść jest pisana tak lekko, że starczy na 2, góra 3 wieczory, tak było w moim przypadku. Sama fabuła nie jest tak uzależniająca, ale sam styl czcionki i podział na rozdziały sprzyja szybkiemu czytaniu.
Nie mogę zrozumieć w pewnym aspekcie, jedynie głównej bohaterki - pani Żywii, która jest tak bardzo zdystansowana do swoich współpracowników, jak i reszty bohaterów. Pisarka opisuje, że Żywia zaczęła płakać, ale nawet ten moment jest dla mnie pozbawiony emocji. Porównując do bohaterów drugoplanowych, innych bibliotekarek, które wciąż snują intrygi i patrzą jakby ustawić się najlepiej, ona jest po prostu anemiczna i nie ma co tu dodawać. Moją ulubioną postacią jest stanowczo pani Ala, sangwinik w pełnej krasie :)
Najzabawniejsze są momenty, gdzie dochodzi do bójki, pomiędzy szefową filii nr 37, a pracownicami. A to jedna z wielu akcji, na jakie stać kobiety, które za wszelką cenę chcą utrzymać posadę lub zdobyć awans, albo po prostu podkreślić, że są lepsze od innych.
Cały dziennik został napisany kilka lat temu, a na pierwszy rzut oka, widać jak realia życia codziennego się zmieniają. Warto zwrócić na niektóre szczegóły swoją uwagę.
Zachęcam do przeczytania tych, którzy po prostu się interesują sprawami bibliotecznymi, bo cała książka jest o bibliotece. Mi się bardzo podobała i myślę, że Wam też się spodoba, o ile zachęcę Was tym do przeczytania :)

Książka "Bibliotekarki", autorstwa Teresy Moniki Rudzkiej jest szczególną zachętą dla tych, którzy pragną poznać życie biblioteczne "od wewnątrz" oraz są ciekawi, tego jakie intrygi mogą wyniknąć, gdy w pracy mamy do czynienia z praktycznie samymi kobietami. Jestem z tych, których od zawsze intryguje praca wiecznie zajętych pań układających książki, więc chętnie sięgnęłam...

Wypożyczyłam ten kryminał, ponieważ uwielbiam czytać książki, gdzie akcja rozgrywa się w aptece, a truciciele to moja słabostka. W tym aspekcie nie rozczarowałam się nią. Nigdy wcześniej nie czytałam żadnego dzieła Ingrid Noll, to pierwszy raz i myślę, że nie ostatni, bo książka jest lekka, miło nią się czyta, po prostu ma swój delikatny powab, mimo, że jest tam sporo wątków kryminalnych. Sama treść jest bardzo przyjemna, a przede wszystkim nie nudziłam się podczas czytania. Nie jest jakoś specjalnie długa, ale za to bardzo rzeczowa.

Wypożyczyłam ten kryminał, ponieważ uwielbiam czytać książki, gdzie akcja rozgrywa się w aptece, a truciciele to moja słabostka. W tym aspekcie nie rozczarowałam się nią. Nigdy wcześniej nie czytałam żadnego dzieła Ingrid Noll, to pierwszy raz i myślę, że nie ostatni, bo książka jest lekka, miło nią się czyta, po prostu ma swój delikatny powab, mimo, że jest tam sporo...

Opowieść o ogromnej przyjazni i poświęceniu... tak wielkim, że wystarczyłoby go dla całego kraju. Co tu dodawać? Film, po którym ciarki przechodzą po plecach, a pózniej chęć sięgnięcia po książkę... Mimo, że znałam fabułę i wątki postanowiłam spojrzeć na to opowiadanie z innej perspektywy. Emocje, które dostarczyła mi książka, były nagrodą, za moje chęci przeczytania jej. Czyta się ją bardzo szybko, z kamienną twarzą... Nie mogę tu nic więcej napisać, bo doprawdy nie starczyłoby chyba miejsca, by oddać wyraz temu wszystkiemu, co się wydarzyło, w tak niedługiej książce. Zachęcam, by poczuć tą pokorę, która daje ona czytelnikowi...

Opowieść o ogromnej przyjazni i poświęceniu... tak wielkim, że wystarczyłoby go dla całego kraju. Co tu dodawać? Film, po którym ciarki przechodzą po plecach, a pózniej chęć sięgnięcia po książkę... Mimo, że znałam fabułę i wątki postanowiłam spojrzeć na to opowiadanie z innej perspektywy. Emocje, które dostarczyła mi książka, były nagrodą, za moje chęci przeczytania jej....

Hymmm... książkę zapragnęłam przeczytać, tuż po obejrzeniu zwiastunu filmu. Mała dziewczynka, Briony - z przestraszonymi oczami i wątek gwałtu na nieletniej, niewinnie skazany mężczyzna, a za nim kobieta, która pała ogromną miłością do niego. Któż po tym, pozostałby niewzruszony i nie sięgnąłby po to? Ian McEvan starannie opisuje każdego z bohaterów, lecz popełnia jeden błąd - oczywiście dla mnie, książka staje się w pewnym momencie przynudnawa, gdy zmienia się narrator i zaczyna opisywać Robbie. Realia wojenne, brak sposobności powrotu do domu, to wszystko ma swoją wartość, ale niesteyty ja jej nie odnalazłam w środku książki :( Jednak wysoko ją oceniam, bo jako całokształt jest świetnym dziełem, które zasługuje na uznanie. Muszę się przyznać, że przy końcu popłakałam się, a to dlatego, że ma ten swój dołujący, wojenny urok ;) Gorąco zachęcam do lektury!

Hymmm... książkę zapragnęłam przeczytać, tuż po obejrzeniu zwiastunu filmu. Mała dziewczynka, Briony - z przestraszonymi oczami i wątek gwałtu na nieletniej, niewinnie skazany mężczyzna, a za nim kobieta, która pała ogromną miłością do niego. Któż po tym, pozostałby niewzruszony i nie sięgnąłby po to? Ian McEvan starannie opisuje każdego z bohaterów, lecz popełnia jeden...

Tak naprawdę ta książka wpadła mi do rąk przypadkiem, podana przez bibliotekarkę, jednak to, co kryło się pod dosyć intrygującą okładką (jak na modelu wyżej) można było nazwać wybuchowym zaskoczeniem. Riley doskonale odwzorowała klimat XVII - wiecznego Paryża, co liczy się, jako jeden z ważniejszych elementów. Książka napisana prostym językiem, idealna dla tych "wytrwalszych", ponieważ fabuła jest tak zajmująca, że aż trudno się oderwać do codziennych obowiązków, a dodajmy, że jest naprawdę "opasła". Jest to powieść, która pomimo, że jej bohaterowie są fantastyczni, to jednak można nauczyć się od nich pewnych zachowań i śledzić przenikliwość ich umysłu, tak więc główne postacie i ich charaktery są kolejną zachętą dla przyszłych czytelników. Odejmuję 2 gwiazdki z 2 powodów, po 1-sze naprawdę tak długie dzieło "oderwało mnie od życia" ;) A po drugie niektóre sytuacje mogłyby być bardziej życiowe, ludzkie. Gorąco zachęcam wszystkich, bo od dłuższego czasu to jedyna z książek, która mnie głębiej poruszyła. POLECAM :)

Tak naprawdę ta książka wpadła mi do rąk przypadkiem, podana przez bibliotekarkę, jednak to, co kryło się pod dosyć intrygującą okładką (jak na modelu wyżej) można było nazwać wybuchowym zaskoczeniem. Riley doskonale odwzorowała klimat XVII - wiecznego Paryża, co liczy się, jako jeden z ważniejszych elementów. Książka napisana prostym językiem, idealna dla tych...

Zdecydowanie jedna z moich najulubieńszych książek. W każdy gorszy dzień, warto po nią sięgnąć by przeczytać chociaż fragment, by podziwiać hart ducha i niezwykły charakter Scarlett O'Hary.

Zdecydowanie jedna z moich najulubieńszych książek. W każdy gorszy dzień, warto po nią sięgnąć by przeczytać chociaż fragment, by podziwiać hart ducha i niezwykły charakter Scarlett O'Hary.