Jesteśmy społecznością, która kocha książki

BARDZO polecam, jeśli ktoś lubi opowieści, w których ciągle coś się dzieje, ale w specyficznym, powolnym stylu - zupełnie innym niż w młodzieżowych powieściach przygodowych.

Jak to jest, kiedy człowiek chce umrzeć, ale świat dookoła go notorycznie od tego odciąga swoim nieogarnięciem? W końcu ciężko się umiera, gdy nikt nie umie należycie załatać dachu, pilnować porządku na osiedlu lub zwyczajnie otaczają nas sami gamonie.

Bardzo ciekawa książka o życiu, stracie i ostrzeganiu świata osoby (moim zdaniem; diagnoza nie jest fragmentem książki) nieneuronormatywnej. O tym, jak życie można sobie utrudniać lub ułatwiać. O tym, co jest naprawdę ważne i cenne. A to wszystko okraszone sarkastycznym humorem, ironią i "kiedyś to było".

BARDZO polecam, jeśli ktoś lubi opowieści, w których ciągle coś się dzieje, ale w specyficznym, powolnym stylu - zupełnie innym niż w młodzieżowych powieściach przygodowych.

Jak to jest, kiedy człowiek chce umrzeć, ale świat dookoła go notorycznie od tego odciąga swoim nieogarnięciem? W końcu ciężko się umiera, gdy nikt nie umie należycie załatać dachu, pilnować porządku...

Piąty tom - akcja rozwinęła się dla mnie zupełnie niespodziewanie! Od akcji z tomu 4 upłynęło sporo wody. Nasz bohater jest już starszy, bardziej dojrzały. Akcja mnie porwała, intryga urzekła. Jeden mały spoiler? Jeśli wypożyczycie ten tom, bierzcie od razu kolejny, żeby nie czekać na kontynuację! Jak dla mnie do tej pory najlepszy. Fajnie wiedzieć, że autor rozwijał swoje umiejętności i pomysł na kolejne tomy jest bardziej złożony. Już wyciągam łapki po kolejny!

Piąty tom - akcja rozwinęła się dla mnie zupełnie niespodziewanie! Od akcji z tomu 4 upłynęło sporo wody. Nasz bohater jest już starszy, bardziej dojrzały. Akcja mnie porwała, intryga urzekła. Jeden mały spoiler? Jeśli wypożyczycie ten tom, bierzcie od razu kolejny, żeby nie czekać na kontynuację! Jak dla mnie do tej pory najlepszy. Fajnie wiedzieć, że autor rozwijał swoje...

Cóż poradzić, lubię czytać Jadowską. Poza Dorą Wilk (która po 5 tomie po prostu zrobiła się dość nużąca) przeczytałam wydane serie i jestem na bieżąco. Bardzo polubiłam rodzinę Koźlaczek i książki o nich.
Polecam fankom i fanom innych sag autorki, mitologii słowiańskiej i tym, które lubią sięgać po książki Pauliny Hendel. Jest ciekawa akcja, bez zbędnego obudowywania w słowa. Pierwszoplanowa narracja i Zielony Jar, do którego aż chce się przyjechać. Lekkostrawne i ciepłe opowieści.
Dlaczego 9 na 10? Bo mimo korekty i redakcji w tym wydaniu jest sporo błędów. Całe linie znaków bez spacji, zjedzone literki, wdowy i bękarty. Wydanie przyjemne: kremowy papier i duże litery, estetyczna oprawa i okładka w sam raz dla srok okładkowych ;)

Cóż poradzić, lubię czytać Jadowską. Poza Dorą Wilk (która po 5 tomie po prostu zrobiła się dość nużąca) przeczytałam wydane serie i jestem na bieżąco. Bardzo polubiłam rodzinę Koźlaczek i książki o nich.
Polecam fankom i fanom innych sag autorki, mitologii słowiańskiej i tym, które lubią sięgać po książki Pauliny Hendel. Jest ciekawa akcja, bez zbędnego obudowywania w...