Jesteśmy społecznością, która kocha książki

No cóż...jak mówił bohater jednej z polskich komedii..."Ciemność, widzę ciemność". Książka niby jest napisana prostym językiem, ale czasem taki styl wszystko utrudnia bo trąci bylejakością...I trochę taka jest ta książka. Mam wrażenie, że autorka ślizga się po opowieści, nie pokazuje nam tego co usłyszała podczas rozmów z żonami astronautów. A może tam tak naprawdę nie było ciekawej historii? To pytanie wracało do mnie po każdym rozdziale... Bohaterki są naiwne, nie mają "osobowości", wszystkie zlały mi się w jedną czarną dziurę z której nie potrafię wyciągnąć odpowiedzi na proste pytanie jakie były. Oczywiście w książce jest cała masa ciekawych wątków, jednak autorka ich nie rozwija...A szkoda, bo przez to dyplomatycznie powiem, że to najwyżej książka z potencjałem...

No cóż...jak mówił bohater jednej z polskich komedii..."Ciemność, widzę ciemność". Książka niby jest napisana prostym językiem, ale czasem taki styl wszystko utrudnia bo trąci bylejakością...I trochę taka jest ta książka. Mam wrażenie, że autorka ślizga się po opowieści, nie pokazuje nam tego co usłyszała podczas rozmów z żonami astronautów. A może tam tak naprawdę nie było...