Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na plus
Relacja głównych bohaterów, która nie jest taka prosta i oczywista, jak wydawało mi się w pierwszym tomie. Po zakończeniu pierwszej części myślałam, że pewne szybko się pogodzą i że szkoda, bo Az naprawdę dał ciała. No i byłam mile zaskoczona widząc, ze Tari nie wybaczy mu łatwo i widząc jak on sam dochodzi do tego jak wielki błąd popełnił i jak bardzo ją zranił.
Bardzo fajna jest historyczna otoczka i ten cały ten tygiel, w którym gotuje się historia, mitologia, religie, przypowieści i inne... choć przyznam, się zaczęłam się już gubić w tych zawiłościach i osi czasu :D
Set - w zasadzie to nie wiem czy na plus czy na minus... polubiłam faceta, nawet bardzo. Na tyle, że przez 3/4 drugiego tomu miałam ogromną nadzieję, że to właśnie on zostanie love interest głównej bohaterki. Nie ograniczał jej, nie narzucał się, wspierał i towarzyszył. Zakończenie... no wgniotło mnie w kanapę, przyznaję, ale wkurwiłam się nieco. Jestem ciekawa co autorka zrobi z tą postacią w ostatnim tomie.

Na minus
Miałam wrażanie, że autorka pisze czasem niejasno i skupia się na kompletnie innych aspektach, niż ja uważam za stosowne. Dlatego nie rozumiałam niektórych zachowań i motywacji bohaterów. Np. Gdy Az zakwestionował swój powrót na Atlantydę i W KOŃCU wyznał Nefertari, że Neith to przeszłość, ta nie była jakoś szczególnie zaskoczona, nie dopytywała go o nic, ot, przytulili się, pocałowali, bez fajerwerków. Myślałam, że przy kolejnym rozdziale pisanym z jej punktu widzenia będziemy mieli co najmniej akapit wywodu na ten temat, że stara miłość Aza, że tyle czasu myślał, że ją kocha i chce do niej wrócić, ale poczuł teraz to ogromne coś do Tari, jak ona się z tym czuje i.... no i nic takiego nie było. Żadnego wewnętrznego monologu, nic, jakby wzięła to za pewnik, a przecież we wcześniejszych rozdziałach rozmyślała o tym dziwacznym trójkącie Az-Ona-Neith.
Takich wątków było więcej. Wkurzało mnie gadanie Aza, że "już Cię nie zostawię, przy mnie jesteś bezpieczna" tylko po to, żeby ją zostawić jak tylko pojawią się demony i rzucić się w wir walki. No kurde, koleś, jak tak można.

Jak już wspomniałam, głęboko, głęboko w serduszku, przez większość drugiego tomu myślałam sobie "ale to byłby zajebisty plottwist, gdyby Tari zaczęła inaczej patrzeć na Seta, gdyby Korona Popiołów była o trójkącie Set-Az-Tari i finalnie zostałaby z Setem, który mimo paskudnej przeszłości i bycia złolem totalnym, zrozumiał swój błąd, przepracował swoją przeszłość, zmienił się o 180 stopni i daje jej być w pełni sobą, szanując jej człowieczeństwo i słabości. Bardzo mocno się zaskoczyłam i jestem ciekawa jak autorka poprowadzi dalej tę postać.

Na plus
Relacja głównych bohaterów, która nie jest taka prosta i oczywista, jak wydawało mi się w pierwszym tomie. Po zakończeniu pierwszej części myślałam, że pewne szybko się pogodzą i że szkoda, bo Az naprawdę dał ciała. No i byłam mile zaskoczona widząc, ze Tari nie wybaczy mu łatwo i widząc jak on sam dochodzi do tego jak wielki błąd popełnił i jak bardzo ją zranił....

PRETENSJONALNA, PRZEWIDYWALNA - to wg mnie słowa opisujące tę książkę. Wyświechtane pomysły fabularne, nudni, schematyczni bohaterowie... przykro mi to pisać, ale to najgorsza książka jaką czytałam w 2023 :( Da się czytać, ale ostatnią 1/5 to już męczyłam oby skończyć. Nie wiem czy sięgnę po drugi tom, może kiedyś, bo chyba są lepsze od tego, ale raczej nie w bliskiej przyszłości.

PRETENSJONALNA, PRZEWIDYWALNA - to wg mnie słowa opisujące tę książkę. Wyświechtane pomysły fabularne, nudni, schematyczni bohaterowie... przykro mi to pisać, ale to najgorsza książka jaką czytałam w 2023 :( Da się czytać, ale ostatnią 1/5 to już męczyłam oby skończyć. Nie wiem czy sięgnę po drugi tom, może kiedyś, bo chyba są lepsze od tego, ale raczej nie w bliskiej...

Moim zdaniem ten tom był za krótki, ledwo się zaczął, a już skończył :(
No i DAJTA MNIE WINCYJ KEJNEGO! Uwielbiam tę postać, on i Nazeera... o nich powinien być osobny spin-off, bo tu się kryje potencjał. Myślałam, że będzie go tym tomie więcej i owszem, jest, ale nadal za mało.

Moim zdaniem ten tom był za krótki, ledwo się zaczął, a już skończył :(
No i DAJTA MNIE WINCYJ KEJNEGO! Uwielbiam tę postać, on i Nazeera... o nich powinien być osobny spin-off, bo tu się kryje potencjał. Myślałam, że będzie go tym tomie więcej i owszem, jest, ale nadal za mało.