Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mogę szczerze powiedzieć, że po ponownym (07.2017) zakończeniu lektury trylogii, jeszcze lepiej rozumiem fenomen, jakim są powieści Tahereh Mafi. Połączenie zapadającego w pamięć stylu autorki, pomysłu na historię Julii i bardzo dobrej kreacji bohaterów dało w rezultacie serię trzech powieści opowiadających o odnajdywaniu samego siebie, walce o wolność i miłość, pokonywaniu barier i brania swojego życia we własne ręce.

Zmiana, jaka zaszła w Julii, naprawdę mnie motywuje. W pierwszym tomie główna bohaterka wydawała mi się zbyt przerażona i niepewna, żeby nadawać się do opowiedzenia własnej historii. Po przeczytaniu całej serii cieszę się jednak, że mogliśmy poznać jej umysł i sposób myślenia. Z Julią może utożsamiać się właściwie każdy. Dziewczyna z tyloma problemami teoretycznie nie powinna dać sobie rady, prawda? Otóż Julia pokazuje, że jeśli tylko pozwoli się sobie na wiarę w możliwość zmiany i zacznie się do niej dążyć, wszystko może się zmienić.

Niewysłowioną satysfakcją napełnia mnie zakończenie powstałego w biegu historii trójkąta miłosnego pomiędzy Julią a Adamem i Warnerem. Choć relacje pomiędzy bohaterami mogły wydawać się na wielu poziomach zbliżone, to właśnie ta pozornie nieistotna różnica okazała się decydująca: Adam pragnął chronić Julię przed całym światem, a Warner chciał stać u jej boku, kiedy świat będzie padał Julii do stóp.

Julia, która wypowiada słowa zamykające trylogię, jest pewna siebie - wierzy, że potrafi naprawić świat i właśnie to chce zrobić. Jestem przekonana, że choć nie będzie to łatwa droga, razem z Warnerem uda jej się uratować to, co ludzka cywilizacja zniszczyła. W swoim notatniku Julia wielokrotnie pisała o nadziei i myślę, że właśnie tym napawa lektura tej trylogii.

Mogę szczerze powiedzieć, że po ponownym (07.2017) zakończeniu lektury trylogii, jeszcze lepiej rozumiem fenomen, jakim są powieści Tahereh Mafi. Połączenie zapadającego w pamięć stylu autorki, pomysłu na historię Julii i bardzo dobrej kreacji bohaterów dało w rezultacie serię trzech powieści opowiadających o odnajdywaniu samego siebie, walce o wolność i miłość, pokonywaniu...

Gdy pierwszy raz czytałam tę książkę, nie potrafiłam napisać o niej nawet kilku sensownych zdań, dlatego zrobię to teraz (07.2017).

Już na pierwszy rzut oka widać, jak wielką przemianę przeszła Julia. A może wcale się nie zmieniła, a jedynie pozwoliła sobie na pokazanie światu prawdziwej siebie? Ta wersja podoba mi się znacznie bardziej. W obliczu zagrożenia ze strony Komitetu Odnowy nie miała na to wiele czasu i choć wiele spraw nie potoczyło się po jej myśli, wydaje mi się, że dopiero teraz Julia dojrzała do walki o coś więcej niż tylko swoje "żyli długo i szczęśliwie".

Nie mogę wyjść z podziwu dla pracy, jaką Tahereh musiała włożyć w wykreowanie postaci Warnera. O ile Adam wydaje mi się, że tak płytko powiem "niekompletny", Warner nie musi walczyć o przychylność czytelnika. Jest idealny w swojej niedoskonałości. Czasami mam dość skrzywdzonych przez życie męskich postaci, które po odkryciu swoich tajemnic przed ukochaną, porzucają dotychczasowe ideały, wartości i cele, ukazujące ich w złym świetle, przez co zamieniają się w postacie zupełnie wyprane z charakteru. Mam niesamowitą nadzieję, że kimś takim Warner nigdy się nie stanie. Jak na razie zdobył moje bezgraniczne uznanie.

Podoba mi się również kierunek, w którym rozwija się historia niezwiązana bezpośrednio z Julią. Wizja świata zniszczonego przez człowieka do tego stopnia wydaje się przerażająco realna, jednak Tahereh nie pozostawia swoich czytelników w rozpaczy, lecz daje im nadzieję - może być lepiej, wiele da się naprawić, jeszcze większej ilości katastrof da się zapobiec, trzeba tylko zacząć wreszcie działać!

Gdy pierwszy raz czytałam tę książkę, nie potrafiłam napisać o niej nawet kilku sensownych zdań, dlatego zrobię to teraz (07.2017).

Już na pierwszy rzut oka widać, jak wielką przemianę przeszła Julia. A może wcale się nie zmieniła, a jedynie pozwoliła sobie na pokazanie światu prawdziwej siebie? Ta wersja podoba mi się znacznie bardziej. W obliczu zagrożenia ze strony...

Postać Mare Barrow zdecydowanie jest jednym z bardziej udanych projektów Victorii Aveyard. Nie jest schematyczna, nie boi się przyznawać sama przed sobą do własnych uczuć i słabości, a przede wszystkim nie czuje potrzeby zdobycia serca czytelnika - ona po prostu to robi.

"Czerwoną Królową" przeczytałam ponownie po dwóch latach i muszę przyznać, że nadal robi na mnie wrażenie. Podoba mi się nie tylko kreacja bohaterów, lecz również sama akcja. "Każdy może zdradzić każdego." Ten cytat zdecydowanie znajduje zastosowanie na pełnym niedopowiedzeń, niepisanych umów i intryg dworze królewskim. Ogromnym plusem jest tempo zdarzeń, zmuszające czytelnika do ciągłego zaangażowania w lekturę.

Spodobało mi się również ukazanie pozytywnych cech postaci antagonistycznych. Zwykle autorzy, tworząc czarne charaktery, zapominają o ich ludzkiej naturze i opisują wcielenie zła, okrucieństwa i wszystkiego, co najgorsze. W "Czerwonej Królowej" każda postać ma swoje własne wartości, dla których może poświęcić całe swoje życie i chyba właśnie to sprawia, że tak dobrze czytało mi się tę książkę. W tej powieści dobro nie walczy ze złem - do pojedynku stają dwie złożone z wielu emocji, uczuć i motywów strony, każda pragnąca czegoś, co uważa za dobre dla siebie i ludzi, których kocha.

Postać Mare Barrow zdecydowanie jest jednym z bardziej udanych projektów Victorii Aveyard. Nie jest schematyczna, nie boi się przyznawać sama przed sobą do własnych uczuć i słabości, a przede wszystkim nie czuje potrzeby zdobycia serca czytelnika - ona po prostu to robi.

"Czerwoną Królową" przeczytałam ponownie po dwóch latach i muszę przyznać, że nadal robi na mnie...