Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardziej refleksja niż recenzja.
Właśnie skończyłam. To nie pierwsze moje spotkanie z powieściami Charlotte Link, ale żadna nie wzbudziła we mnie chęci podzielenia się emocjami, jakie odczuwam po przeczytaniu tej pozycji. Uważam ją za dramat z kryminałem w tle. Dla mnie to obraz tego, co wojna uczyniła z ludźmi i jak wieloletnie ma to skutki. Jako osoba już nie najmłodsza, osobiście znałam ludzi, którzy tę traumę przeżyli. W życiu nie przyszłoby mi do głowy osądzać ich późniejsze postępowanie.
Pomyślcie, gdyby Hitler nie napadł na Polskę, gdyby Anglia nie wypowiedziała Niemcom wojny, gdyby nie było nalotów na Londyn, z powodu których zginęła cała rodzina Briana, a Fiona została siłą ewakuowana z takim balastem, gdyby Arvil nie był autystykiem, gdyby Emma nie umarła... Trudno oczekiwać od małej dziewczynki czy nawet nastoletniego chłopaka - dorosłych zachowań, zwłaszcza w trudnych czasach. A potem było jeszcze trudniej i ciężej, błędne (choć nie do końca zawinione) decyzje obfitowały w brzemienne skutki. I tak do trzeciego pokolenia. Nie każdy potrafił sobie poradzić. Tak odebrałam wydźwięk narracji, a morderstwo to tylko straszny finał.

Bardziej refleksja niż recenzja.
Właśnie skończyłam. To nie pierwsze moje spotkanie z powieściami Charlotte Link, ale żadna nie wzbudziła we mnie chęci podzielenia się emocjami, jakie odczuwam po przeczytaniu tej pozycji. Uważam ją za dramat z kryminałem w tle. Dla mnie to obraz tego, co wojna uczyniła z ludźmi i jak wieloletnie ma to skutki. Jako osoba już nie najmłodsza,...

Wszystkie drogi prowadzą do... donikąd
Chyba to jest najmocniejszy wydźwięk tej książki.
Nie udzieliła mi się rozpacz matki, ani zaangażowanie śledczych - uważam, że te wątki autorka potraktowała za płytko.
Poza tym, jako uważnej czytelniczce, przeszkadzały błędy w treści, np.:
-Dziewczyna w klubie tańczy w białych obcisłych spodniach, by dwa zdania niżej mieć na sobie sukienkę.
-Matka tytułowej bohaterki stoi na rogu ulic, które nie mają ani jednego stycznego punktu lub wsiada do tramwaju na trasie, którą ten nr nie mógł jeździć z powodu remontu.
-Profil psychologiczny Leny to introwertyczka, a kawałek dalej Majewski twierdzi, że jej wybujały ekstrawertyzm w czymś jej przeszkadzał.

Proces wydawniczy książki trwa dłużej, niż gazety codziennej, więc skąd taka niechlujność? Ktoś chyba to czyta przed oddaniem do druku?
Generalnie książka dobra na przejazdy komunikacją, gdyż nie wymaga wiele od czytelnika. I daje szansę parze Burzyński i Majewski w kolejnej części.

Wszystkie drogi prowadzą do... donikąd
Chyba to jest najmocniejszy wydźwięk tej książki.
Nie udzieliła mi się rozpacz matki, ani zaangażowanie śledczych - uważam, że te wątki autorka potraktowała za płytko.
Poza tym, jako uważnej czytelniczce, przeszkadzały błędy w treści, np.:
-Dziewczyna w klubie tańczy w białych obcisłych spodniach, by dwa zdania niżej mieć na sobie...

Wstęp do Nesbo.
"Krew na śniegu" to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Aktualnie czytam 9. część przygód Harry'ego, ale Olav zostawił w mej pamięci pozytywny ślad.
Myślę, że tę książkę trzeba czytać dla niej samej, nie porównywać z kultowym Hole.

Wstęp do Nesbo.
"Krew na śniegu" to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Aktualnie czytam 9. część przygód Harry'ego, ale Olav zostawił w mej pamięci pozytywny ślad.
Myślę, że tę książkę trzeba czytać dla niej samej, nie porównywać z kultowym Hole.