Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Ja, diablica" mogłaby być naprawdę świetną książką, pełną zwrotów akcji i barwnych postaci. Bardzo podobało mi się to "zwariowanie" w książce i spotkanie Kleopatry, Elvisa Presley'a itp., jednak to wszystko zostało zepsute przeźroczystymi postaciami, takimi jak Beleth, Piotruś, a co najgorsze, główna bohaterka, Wiktoria. Zazwyczaj potrafię się utożsamić z głównymi bohaterkami, jednak w tym wypadku po prostu niesamowicie mnie irytowała. Jej sposób mówienia, jej zachowanie, jej powolne układanie kawałków łamigłówki w całość i naiwność. Dawała się manipulować na każdym kroku, ślepo zakochana w Piotrusiu (który nagle odwzajemnia jej uczucia, pewnie wyłącznie na potrzeby trójkąta miłosnego, który będzie uwielbiany przez dziewczyny - nie, to nie wyszło).
Tak samo zachowanie Beletha niezwykle mnie irytowało. Od razu wiadomo, że miał to być typowy "niegrzeczny chłopiec", jednak według mnie był po prostu nachalny i - powiedzmy to sobie wprost - bardzo słabo wykreowany.
Muszę jeszcze koniecznie wspomnieć o stylu pisania autorki. Gdy piszemy źle, nawet najciekawsza historia wychodzi po prostu okropnie i nie da się jej czytać. Owszem, niektóre sceny czytało mi się naprawdę przyjemnie, jednak większość sprawiała, że strasznie się irytowałam. Np. nadużywanie słowa "niemniej", nawet podczas scen walki. W ogóle sceny walki po prostu omijałam, bo i tak nic ciekawego nie wnosiły do książki, tylko "wysysały moją wyobraźnię". Naprawdę nie potrafiłam sobie wyobrazić nikogo walczącego podczas tej walki, a nie narzekam na brak umiejętności wyobrażania sobie scen podczas czytania książek.
Podsumowując moją chaotyczną i przepełnioną irytacją wypowiedź: myślę, że ocena 4/10 jest adekwatna. Zastanawiałam się co do oceny "3", jednak pomysł jest naprawdę dobry i chętnie przeczytałabym tą książkę jeszcze raz, po obróbce doświadczonego pisarza.

PS Osoba zmarła przecież nie powinna mieć możliwości powrotu na Ziemię? A przynajmniej nie pod postacią żywej osoby, która może rozmawiać z innymi, dotykać ich itp. To po prostu nie miało sensu...

"Ja, diablica" mogłaby być naprawdę świetną książką, pełną zwrotów akcji i barwnych postaci. Bardzo podobało mi się to "zwariowanie" w książce i spotkanie Kleopatry, Elvisa Presley'a itp., jednak to wszystko zostało zepsute przeźroczystymi postaciami, takimi jak Beleth, Piotruś, a co najgorsze, główna bohaterka, Wiktoria. Zazwyczaj potrafię się utożsamić z głównymi...

Pomiędzy Światami może nie jest zbyt oryginalną powieścią. Ma jednak w sobie "to coś" co zmusza nas do czytania dalej...
Wciągnęłam się od kilku pierwszych stron i nie mogłam się oderwać. Może i była lekko przewidywalna, co jest dość dużym minusem książki, ale absolutnie kocham styl pisania autorki.
Wątek z przebywaniem "gdzieś tu" i jednocześnie mozliwością podglądania naszych bliskich, przewijał się tyle razy, że chyba nie da się tego zliczyć. Jednak tym razem podczas lektury nie zastanawiałam się nad tym. Po prostu przerzucałam kartki z zawrotną prędkością.
Serdecznie polecam :)

Pomiędzy Światami może nie jest zbyt oryginalną powieścią. Ma jednak w sobie "to coś" co zmusza nas do czytania dalej...
Wciągnęłam się od kilku pierwszych stron i nie mogłam się oderwać. Może i była lekko przewidywalna, co jest dość dużym minusem książki, ale absolutnie kocham styl pisania autorki.
Wątek z przebywaniem "gdzieś tu" i jednocześnie mozliwością podglądania...

Ocalona na początku wydawała mi się kolejną głupią książką z przewidywalnym zakończeniem.
I w sumie...
Fabuła jest dość prosta: Tavia jako jedyna ocalała z katastrofy samolotu. Ląduje u swojego wujostwa, gdzie ma wrócić do normalnego życia. Niestety, to chyba nigdy więcej się nie stanie. Dziewczyna zaczyna widzieć dziwne rzeczy, jak np. tajemniczy chłopak widmo. Okazuje się, że nie jest wcale zwykłą nastolatką...
No i tu pojawia się motyw z 120390932084 książek - "och, naprawdę mam nadprzyrodzone moce?!". To jest takie irytujące.
Bohaterowie mi się podobali - postępowanie głównej bohaterki jest dość logiczne i normalne. Benson był moim ulubieńcem od początku. Co do drugoplanowych postaci, takich jak np. Quinn, Jay itd... Są jak dla mnie trochę zbyt bezpłciowi. Jasne, niby coś o nich wiemy, ale tak naprawdę w ogóle się z nimi nie zżywamy. A chyba powinniśmy, bo niektórzy z nich giną. I tu nic, w ogóle mnie to nie ruszyło. Tak samo jak nadprzyrodzone moce Tave - nic oryginalnego. Widać, że autorka chciała połączyć kilkanaście książek w jedną. Jest tu coś o nieśmiertelności, mocy tworzenia przedmiotów, miłości bez której można zginąć, fałszywości, dwóch wrogich sobie organizacji... Ale zero oryginalności. Może tylko jeśli chodzi o Przyziemców. Ale zaraz, czy ja to słowo skądś znam? Przecież to oczywiste, że z Darów Anioła (Przyziemni). Więc jak tylko to przeczytałam, to trochę się zirytowałam.
Naprawdę, jeśli macie do przeczytania lepsze książki, to po nie sięgnijcie. Nie warto męczyć się nad czytaniem tej książki.
Ja przeczytałam ją głównie ze względu na moją koleżankę, która mało czyta i chciałam ją w ten sposób zachęcić do czytania lepszych, ciekawszych pozycji.
I chyba mi się udało, bo zabrała się do czytania książek John'a Green'a :)

Ocalona na początku wydawała mi się kolejną głupią książką z przewidywalnym zakończeniem.
I w sumie...
Fabuła jest dość prosta: Tavia jako jedyna ocalała z katastrofy samolotu. Ląduje u swojego wujostwa, gdzie ma wrócić do normalnego życia. Niestety, to chyba nigdy więcej się nie stanie. Dziewczyna zaczyna widzieć dziwne rzeczy, jak np. tajemniczy chłopak widmo. Okazuje...