Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzień dobry kochani! Jeśli macie już plany czytelnicze na majówkę, to bardzo mi przykro, ale musicie je porzucić. Bo oto przedstawiam wam kontynuację najlepszej dylogii jaką kiedykolwiek przeczytacie! Pamiętam jak na początku mojej czytelniczej kariery, gardziłam polskimi autorami, a teraz jestem jak: Maja pisz więcej, bo ja potrzebuje twoich powieści na wczoraj!

Poza tym, bożeeeeee Gabrieeeeel! My sweet boy ❤

Jak tę książkę się cudownie czytało, matko kochana. Nie sądziłam, że będę aż tak zachwycona kontynuacją Śladów, zwłaszcza, że końcówka tomu pierwszego miała w sobie pewien chaos. Jednak ten tom to istnie arcydzieło. Nie tylko fabularnie, ale również pod względem języka, kreacji bohaterów, łączenia wszystkich wątków czy dynamiki.

Przez tę historię dosłownie płynęłam. Za każdym razem jak siadałam by przeczytać „tylko jeden rozdział”, kończyłam o wiele dalej. Nawet świadome dawkowanie było bolesne, ponieważ tak poprowadzona fabuła pochłaniała do reszty. Bardzo podobał mi się podział na „perspektywy” i prawdopodobnie właśnie takiego wyodrębnienia brakowało mi pod końcówką tomu pierwszego.

Wydarzenia są świetnie rozmieszczone w czasie, bohaterowie mają czas na analizę, wnioski i rozwój. Bardzo przyjemnie obserwowało mi się jak dojrzewają w nich pewne emocje, jak dostrzegają nowe możliwości i sposoby radzenia sobie w trudnych warunkach. Relacja Gabriela i Vincenta to moja nowa ulubiona braterska więź.

Nigdy nie byłam fanką lat osiemdziesiątych, ale zdecydowanie już nią jestem. A przynajmniej dla tej dylogii, w której odnalazłam swoje miejsce. Niezaprzeczalnie powrócę do tej historii. Czuję się związana z bohaterami i ich otoczeniem. To tego rodzaju powieść, gdzie macie ochotę wsiąść w samolot i podążać śladami bohaterów! (Poważnie mówię, jedźmy na wycieczkę!)

Współpraca reklamowa @wydawnictwoale

Dzień dobry kochani! Jeśli macie już plany czytelnicze na majówkę, to bardzo mi przykro, ale musicie je porzucić. Bo oto przedstawiam wam kontynuację najlepszej dylogii jaką kiedykolwiek przeczytacie! Pamiętam jak na początku mojej czytelniczej kariery, gardziłam polskimi autorami, a teraz jestem jak: Maja pisz więcej, bo ja potrzebuje twoich powieści na wczoraj!

Poza tym,...

"Babcia zawsze była dla mnie jak matka"

„Nie zapomnij mnie” to przepiękna powieść graficzna o niezadanych pytaniach, milczących odpowiedziach. Tęsknocie i ciekawości. Powrocie do miejsc dzieciństwa i wspomnieniach, które już nigdy nie zostaną odnowione. O niewykorzystanych chwilach i spontanicznych decyzjach mających długotrwałe konsekwencje.

W głowie każdego człowieka kołacze się wiele pytań, znaczna część już na zawsze pozostanie bez odpowiedzi. Niektóre z nich chcielibyśmy zadać naszym bliskim, ale wydają się niewłaściwe. No bo, jak zapytać rodzica o to "jaki był twój pierwszy raz?", "Z czym się zmagałxś przez całe życie?". Tego typu rozmowy dalej są tematem tabu.

Ludzie z natury oceniają to co widzą, nie analizują czyjegoś zachowania na podstawie dawnych schematów, przeżyć i doświadczeń. Łatwiej jest w takim razie zapytać o mało istotne sprawy zamiast zapytać „Hej, jesteś szczęśliwy/a?”. Nikt też nie spojrzy i nie zastanowi się dlaczego szklą wam się oczy na widok z pozoru błahych rzeczy.

Nigdy nie miałam bezpośredniego kontaktu z osobą chorą na alzheimera. I jestem za to wdzięczna, bo chyba nie ma nic gorszego niż niepamięć. Zdawałam sobie sprawę, że ta historia otworzy z trudem zamknięte drzwi. Czułam, że ta przeprawa będzie bolesna i pewnie długo nie będę mogła się po niej pozbierać i poniekąd właśnie tak było. Jednak znalazłam w niej ukojenie, bezpieczną przystań i cóż… Uwielbiam tę powieść. Jest przepiękna i chwytająca za serce. Miewa zabawne, rozczulające momenty. Na pewno jeszcze nie raz do niej wrócę.

Współpraca reklamowa @mlodybook

"Babcia zawsze była dla mnie jak matka"

„Nie zapomnij mnie” to przepiękna powieść graficzna o niezadanych pytaniach, milczących odpowiedziach. Tęsknocie i ciekawości. Powrocie do miejsc dzieciństwa i wspomnieniach, które już nigdy nie zostaną odnowione. O niewykorzystanych chwilach i spontanicznych decyzjach mających długotrwałe konsekwencje.

W głowie każdego człowieka...