Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W dekadzie lat 90. w Polsce nastąpił olbrzymi wzrost przestępstw dokonanych przez młodzież. W roku 2000 liczba czynów karalnych popełnionych przez osoby nieletnie w porównaniu z rokiem 1990 wzrosła o 250% (por. Rocznik Statystyczny RP 2001, s. 80, tabl. 18 (94)). Zjawisko to powiązane jest z transformacją społeczną, jaką przechodzi Polska, ale może łączyć się także z niedostatecznym uczestnictwem ojców w procesie wychowania. Badania naukowe potwierdziły psychologiczną i społeczną rangę ojcostwa w rodzinie oraz jego wpływ na rozwój młodego pokolenia. Rolę ojca w wychowaniu chłopca akcentuje między innymi Elizabeth Badinter (1993) w książce XY: tożsamość mężczyzny. Twierdzi ona, że rozluźnienie kontaktów i zarysowanie obcości między synami i ojcami pociąga za sobą wiele niepokojących następstw. Synowie często nie mają pozytywnego wzoru męskości, z którym mogliby się identyfikować.

W dekadzie lat 90. w Polsce nastąpił olbrzymi wzrost przestępstw dokonanych przez młodzież. W roku 2000 liczba czynów karalnych popełnionych...

Z dialektycznego punktu widzenia problemy można interpretować jako trudności w kreowaniu nowych ról w nowych sytuacjach. Każdy system znajduje się w stanie ciągłej zmiany i dlatego potrzebne są w nim coraz to nowe reguły. Według podejścia dialektycznego, źródłem problemu może być przekonanie, że rozwiązaniem danej trudności jest zastosowanie przeciwieństwa tej trudności. Postrzeganie rzeczywistości w kategoriach „albo-albo" stanowi pułapkę, która uniemożliwia nam korzystanie z różnych układów odniesienia, z wielości opcji. Nie można hipostazować rzeczywistości, ponieważ zmienia się ona razem z nami. I wreszcie, myślenie dialektyczne polega na dostrzeganiu zarówno negatywnych, jak i pozytywnych znaczeń objawu, jeśli chodzi o jego źródła i konsekwencje. Musimy zdawać sobie sprawę z pozytywnych funkcji symptomu. Terapeuta powinien ponadto myśleć w sposób paradoksalny. Na poziomie teoretycznym oznacza to postrzeganie problemu w kategoriach opisywanego wcześniej podwójnego związania. Na poziomie praktycznym polega to na obmyśleniu terapeutycznego podwójnego związania, stanowiącego metodę leczenia. Po zinterpretowaniu problemu zgodnie z perspektywą systemową/ paradoksalną terapeuta może zacząć działać. W terapii paradoksalnej obowiązuje pięć podstawowych zasad. Mogą one być wykorzystywane w obrębie pojedynczej sesji lub na przestrzeni całego procesu leczenia, czy to w terapii indywidualnej, czy małżeńskiej bądź rodzinnej. Metody interwencji, o których tu wspominamy, zostaną szczegółowo opisane w następnym rozdziale. Pierwsza zasada to wykorzystanie symptomu jako sprzymierzeńca. Zasada pierwsza: Nowe objawy powinny otrzymać pozytywną etykietkę; przeformułowanie konotacji (znaczenia). Druga zasada stosuje się do wszystkich objawów występujących w kontekście społecznym. (Jeśli symptom nie pełni żadnej funkcji społecznej, należy przejść do następnego kroku). Jest ona niezwykle ważna w terapii małżeńskiej i rodzinnej.

Z dialektycznego punktu widzenia problemy można interpretować jako trudności w kreowaniu nowych ról w nowych sytuacjach. Każdy system znajdu...

Maslow (1943) opisał, jak to nazywał, szczególny typ osobowości skojarzony z chronicznym motywem władzy, okrucieństwa i wyolbrzymionego patriotyzmu. patriotism). Uważano, że ten zestaw motywów chronicznych służy jako podstawa budowania indywidualnych ram oceny i interpretowania świata i że wywodzi się on z doświadczeń w dzieciństwie, na których podstawie dziecko uczy się głęboko chować niemoralne impulsy. Surowe style rodzicielskie powodują, że dziecko uniknąć kary za poddawanie się podstawowym impulsom. Rozwijające się motywy chroniczne, dzięki którym taka ochrona jest możliwa, podkreślają surowość kar za jakiekolwiek przekroczenie norm społecznych, obyczajów i wartości. Wywołuj pragnienie podporządkowania się liderowi, który ochroni jednostkę przed panoszącą się niemoralnością, który narzuci silną kontrolę. Taki hierarchiczny obraz świata (pan karzący grzeszników) daje początek potrzebie dominacji i bycia zdominowanym, co - w zależności od zajmowanej pozycji (osoby dominującej zdominowanej) - prowadzi do tendencji sadystycznych bądź masochistyczna. Dla takiej osoby władza, porządek, stanowczość, moralność i nacjonalizm to najlepszy sposób na ochronę przed innymi. W rzeczywistości jednak owe motywy chroniczne są swego rodzaju zasłoną dymną, chroniącą człowieka przed jego "niepożądanymi" impulsami.

Maslow (1943) opisał, jak to nazywał, szczególny typ osobowości skojarzony z chronicznym motywem władzy, okrucieństwa i wyolbrzymionego patr...