Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I jeśli nawet niektórzy z nas doznawali pokusy, by żyć przyszłością, wyrzekali się tego tak szybko, jak tylko to było możliwe, czując rany, jakimi wyobraźnia karze w końcu tych, co jej ufają.

I jeśli nawet niektórzy z nas doznawali pokusy, by żyć przyszłością, wyrzekali się tego tak szybko, jak tylko to było możliwe, czując rany, jakimi wyobraźnia karze w końcu tych, co jej ufają.

See, there were these two guys in a lunatic asylum... and one night, one night they decide they don't like living in an asylum any more. They decide they're going to escape! So, like, they get up onto the roof, and there, just across this narrow gap, they see the rooftops of the town, stretching away in the moon light... stretching away to freedom. Now, the first guy, he jumps right across with no problem. But his friend, his friend didn't dare make the leap. Y'see... Y'see, he's afraid of falling. So then, the first guy has an idea... He says 'Hey! I have my flashlight with me! I'll shine it across the gap between the buildings. You can walk along the beam and join me!' B-but the second guy just shakes his head. He suh-says... He says 'Wh-what do you think I am? Crazy? You'd turn it off when I was half way across!

See, there were these two guys in a lunatic asylum... and one night, one night they decide they don't like living in an asylum any more. They decide they're going to escape! So, like, they get up onto the roof, and there, just across this narrow gap, they see the rooftops of the town, stretching away in the moon light... stretching away to freedom. Now, the first guy, he jumps ...

Z głową wtuloną w poduszkę, z nogami pod kołdrą, miotany już to śmieszkiem, już to lękiem, czyniłem bilans wejścia pomiędzy dorosłych. Za dużo się milczy o osobistych, wewnętrznych skazach i spaczeniach tego wejścia, na zawsze brzemiennego w konsekwencje.

Z głową wtuloną w poduszkę, z nogami pod kołdrą, miotany już to śmieszkiem, już to lękiem, czyniłem bilans wejścia pomiędzy dorosłych. Za dużo się milczy o osobistych, wewnętrznych skazach i spaczeniach tego wejścia, na zawsze brzemiennego w konsekwencje.

Rozważ to, synu; bo wszystkich jest ludzi Błądzić udziałem i z prostej zejść drogi.

Rozważ to, synu; bo wszystkich jest ludzi Błądzić udziałem i z prostej zejść drogi.

Lecz mąż, co zbłądził, nie jest pozbawiony Czci i rozwagi, jeśli wśród nieszczęść Szuka lekarstwa i nie trwa w uporze.

Lecz mąż, co zbłądził, nie jest pozbawiony Czci i rozwagi, jeśli wśród nieszczęść Szuka lekarstwa i nie trwa w uporze.

Rozumiem was. Ale to już nie dla mnie. Ja już za dużo wiem, zbyt dużo potrzebuję - a zresztą...ja mam naturę niespokojną; i tam bym sobie znalazł bałwana, z którym staczałbym walki.

Rozumiem was. Ale to już nie dla mnie. Ja już za dużo wiem, zbyt dużo potrzebuję - a zresztą...ja mam naturę niespokojną; i tam bym sobie znalazł bałwana, z którym staczałbym walki.

Ja też jestem wyczerpany, ale ponieważ nie jestem tak utalentowany jak pozostali czołowi zawodnicy, muszę pracą przebić ich talent.

Ja też jestem wyczerpany, ale ponieważ nie jestem tak utalentowany jak pozostali czołowi zawodnicy, muszę pracą przebić ich talent.

W pomroce życia, gdzie po omacku błądzi nieszczęsny rodzaj ludzki, gdzie jedni rozbijają się o zawady, inni spadają w otchłań, a pewnej drogi nikt nie zna, gdzie na skrępowanego przesądami człowieka poluje zły przypadek, nędza i nienawiść - po ciemnych manowcach życia również uwijają się latarnicy. Każdy niesie drobny płomyk nad głową, każdy na swojej ścieżce roznieca światło, żyje niepoznany, trudzi się nieoceniony, a potem znika jak cień.

W pomroce życia, gdzie po omacku błądzi nieszczęsny rodzaj ludzki, gdzie jedni rozbijają się o zawady, inni spadają w otchłań, a pewnej drogi nikt nie zna, gdzie na skrępowanego przesądami człowieka poluje zły przypadek, nędza i nienawiść - po ciemnych manowcach życia również uwijają się latarnicy. Każdy niesie drobny płomyk nad głową, każdy na swojej ścieżce roznieca światło, ...

Dla piśmiennictwa niefikcjonalnego ważne jest świadectwo, istotne jest zaangażowanie autora w obietnicę mówienia prawdy - stąd postulowana przeze mnie potrzeba zachowania pewnej gatunkowej czystości.

Dla piśmiennictwa niefikcjonalnego ważne jest świadectwo, istotne jest zaangażowanie autora w obietnicę mówienia prawdy - stąd postulowana przeze mnie potrzeba zachowania pewnej gatunkowej czystości.

Moje zasadnicze pytanie będzie dotyczyło umowy z czytelnikiem: co się stanie, kiedy moja łatwowierność, ufność pokładana w obietnicy, że realna osoba opowiada mi o przeżytej, zbadanej rzeczywistości, zostanie oszukana? Możemy bowiem założyć, że czytelnik literatury niefikcjonalnej jest inaczej aktywny: reaguje najpierw na rodzaj kontaktu ustalonego przez autora.

Moje zasadnicze pytanie będzie dotyczyło umowy z czytelnikiem: co się stanie, kiedy moja łatwowierność, ufność pokładana w obietnicy, że realna osoba opowiada mi o przeżytej, zbadanej rzeczywistości, zostanie oszukana? Możemy bowiem założyć, że czytelnik literatury niefikcjonalnej jest inaczej aktywny: reaguje najpierw na rodzaj kontaktu ustalonego przez autora.

Mimo obiekcji narratywistów, wierzę bowiem w referencjalne możliwości literatury niefikcjonalnej, która wciąż, póki istnieje jako osobny gatunek uprawiany przez pisarzy, promowany przez wydawców i chętnie kupowany przez czytelników, ma obowiązek być jak najbliżej prawdy. Na przekór faktom świadczącym o tym, że coraz częściej dryfuje w stronę bajki.

Mimo obiekcji narratywistów, wierzę bowiem w referencjalne możliwości literatury niefikcjonalnej, która wciąż, póki istnieje jako osobny gatunek uprawiany przez pisarzy, promowany przez wydawców i chętnie kupowany przez czytelników, ma obowiązek być jak najbliżej prawdy. Na przekór faktom świadczącym o tym, że coraz częściej dryfuje w stronę bajki.

Rozdrażniona krytyką "Country of My Skull" autorka pisała, że tłumaczenie, dlaczego coś, co ma być literaturą niefikcjonalną przypomina w swojej formie fikcję, można porównać z "dziwaczną sytuacją, w której oczekuje się od niej odpowiedzi dlaczego widelec nie jest łyżką" (the bizarre position of being called to account why a fork is not a spoon, Krog 2006). Pisarz przywiązujący wagę do etykiety non-fiction powinien jednak wiedzieć co oznacza ona dla czytelnika, jakie budzi oczekiwania i jakie zobowiązania ze sobą niesie. Dążenie autora do weryfikowalnej prawdy (a nie prawdy poetyckiej) jest jednym z elementów paktu. Mogłoby się mylnie wydawać, że jest to kwestia oczywista, tak jak umiejętność posługiwania się...sztućcami.

Rozdrażniona krytyką "Country of My Skull" autorka pisała, że tłumaczenie, dlaczego coś, co ma być literaturą niefikcjonalną przypomina w swojej formie fikcję, można porównać z "dziwaczną sytuacją, w której oczekuje się od niej odpowiedzi dlaczego widelec nie jest łyżką" (the bizarre position of being called to account why a fork is not a spoon, Krog 2006). Pisarz przywiązujący...

Czasami jednak wszystko dobrze się kończy. Czasami naprawdę tak jest.

Czasami jednak wszystko dobrze się kończy. Czasami naprawdę tak jest.