Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Romantyczny Houllebecq - kto to słyszał.

Jest jakaś magia w tych jego książkach. Też tylko on potrafi tak opisać smutek i bezsens.

Romantyczny Houllebecq - kto to słyszał.

Jest jakaś magia w tych jego książkach. Też tylko on potrafi tak opisać smutek i bezsens.

Książka ta skupia na sobie wszystkie problemy trawiące współczesną literaturę.

Jest infantylna i skrajnie niesubtelna.

Po raz kolejny, tak jak w przypadku Sally Rooney np. widzimy jak wydawca przed napisaniem książki kazał powiedzieć autorowi coś w stylu "na okładce ma się znaleźć wrzutka, zejest to oda do przyrody". No i dlatego w co drugim zdaniu mamy: metaforę, porównanie, epitet, jakikolwiek inny środek stylistyczny nawołujący do przyrody. Przez wieki autorzy próbowali przemycić nacisk na jakieś drugie dno powieści poprzez np. rozbudowany opis jak u Orzeszkowej, ale tutaj mamy doczynienia z jakimś wydawniczo-korporacyjnym targetem na ilość nawiązań do przyrody. Tak, wiem że akcja dzieje się na bagnach, ale czy to jakaś ucieczka czy scena seksu - nie wszystko kręci się wokół Gęsi.

Postacie są płytkie, raz zachowują się tak, raz całkowicie inaczej, ich dynamizm jest opisywany gorzej niż w pierwszych opowiadaniach jakie się pisze w podstawówce - wszystko wiadomo z góry dokąd zmierza.

O logicznych niespójnosciach nie wspominam, bo tłumaczę je sobie magią prozy - jak chociażby to, że dziewczynka wychowana sama na bagnach nagle po zakochaniu się rozumie i marzy o koncepcji tańca na balu w sukni, która jest konstruktem społecznym, czymś całkowicie obcym dla kogoś odizolowanego. To tak jakby Indianina z najgłębszych zakamarków Jungli posądzać o to, że marzy zostać DJem.

Nie wiem co się dzieje z literaturą, jeśli coś takiego jest oceniane tak wysoko na całym świecie, to znaczy że tyle lat wydawania bezwartościowych pozycji przyczyniło się do uwsteczniania czytelników. Co ciężko pojąć jeśli mówimy o czymś takim jak Książka

Książka ta skupia na sobie wszystkie problemy trawiące współczesną literaturę.

Jest infantylna i skrajnie niesubtelna.

Po raz kolejny, tak jak w przypadku Sally Rooney np. widzimy jak wydawca przed napisaniem książki kazał powiedzieć autorowi coś w stylu "na okładce ma się znaleźć wrzutka, zejest to oda do przyrody". No i dlatego w co drugim zdaniu mamy: metaforę,...

Dla polskiego kibica jest to zdecydowanie najlepsza książka o F1 jaka wyszła i jaka jeszcze długo nie wyjdzie.

Wszystko to co najważniejsze w jednym miejscu, piękna pigulka, dzięki której można wiele zrozumieć, nawet jeśli się miało rozbrat z królową motorsportu przez jakiś czas.

Dla polskiego kibica jest to zdecydowanie najlepsza książka o F1 jaka wyszła i jaka jeszcze długo nie wyjdzie.

Wszystko to co najważniejsze w jednym miejscu, piękna pigulka, dzięki której można wiele zrozumieć, nawet jeśli się miało rozbrat z królową motorsportu przez jakiś czas.