Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzisiaj przychodzę do was z polecajką książkową.
Niektórzy z was być może kojarzą Simona Becketta. Tak, to ten brytyjski pisarz , który napisał cykl książek o antropologu sądowym Dawidzie Hunterze. Przyznam, że jest to jedyny cykl z gatunku kryminałopodobnych, który przeczytałem w całości i oczywiście polecam, bo jest spójny, ciekawy i potrafi zaskoczyć swoimi zwrotami akcji.
Ale w tym wpisie nie będę pisał o poprzedniej serii a nieco o "Zagubionym" - czyli o zupełnie nowej postaci i historii do zgłębienia. Niewiele napiszę o fabule, bo tę jeśli zechcesz, odkryjesz sam lub sama.
Zatem.
Głównym bohaterem jest Policjant po życiowych perturbacjach, niejaki Jonah Colley.
Zostaje on wplątany w zagadkę, która z każdym kolejnym rozdziałem odkrywa jego przeszłość a nam jako czytelnikowi, dostarcza znajomego syndromu o nazwie "jeszcze nie idę spać, jeszcze jeden rozdział".
Co prawda z początku akcja toczy się narracyjnie nieco wolniej, za to mniej więcej od połowy książki, przyspiesza tak, że ja nie mogłem się oderwać i połknąłem ją praktycznie na raz, kończąc ostatni rozdział około 2:37. Przecież człowiek wyśpi się po śmierci. Czyli w końcu kiedyś. Kiedyś...kiedyś...
W książce znajdziemy pokręcone wątki, które każdy normalny śmiertelnik wolałby zapomnieć lub umieć zostawić za sobą. Jest rodzinna tragedia. Strata. Poczucie winy oraz brak sensu życia. Znajdziesz tu także kryminalną zagadkę ze zwrotami akcji, opisaną lekkim i przystępnym językiem. Są tu także wątki imigracyjne, niebezpieczne ulice oraz zwykła proza życia. Książka nie jest długa. Aż albo tylko 384 strony. Dla wprawionego czytacza na jedno, góra dwa dobre podejścia przy dobrej kawie, herbacie lub innym płynnym specyfiku.
Jeżeli miałbym ocenić w jakiejkolwiek skali "Zagubionego", to byłoby mi ciężko, bo książka ma słabsze momenty, ma wiele niezłych, kilka bardzo dobrych. Nie ma tu ani niczego beznadziejnego, ani niczego wyjątkowego. Średnią lub przeciętną jej również nie nazwę, raczej postawię ją na nieco wyższej półce. Tylko teraz pytanie, czy to dlatego, że lubię Becketta ? A może dlatego, że długo nie czytałem żadnej z jego książek ? A może po prostu jest zwyczajnie dobra, może dobra+.
Nie wiem.
Polecam każdemu, kto lubi thrillery napisane nieco ambitniej niż te od Harlana Cobena, ale nie szuka ultra głębi i liczy się dla niego akcja i sposób prowadzenia narracji, bo w tym Beckett poniżej pewnego poziomu nie schodzi.

Dzisiaj przychodzę do was z polecajką książkową.
Niektórzy z was być może kojarzą Simona Becketta. Tak, to ten brytyjski pisarz , który napisał cykl książek o antropologu sądowym Dawidzie Hunterze. Przyznam, że jest to jedyny cykl z gatunku kryminałopodobnych, który przeczytałem w całości i oczywiście polecam, bo jest spójny, ciekawy i potrafi zaskoczyć swoimi zwrotami...

Od ponad miesiąca jestem na 30 %. Tak nudno i tak nieciekawie u O.S.C jeszcze nie było. Zastanawiam się gdzie się podział klimat tego świata, co się stało z bohaterami.
Widocznie rozwlekanie książki do takich rozmiarów nie było dobrym pomysłem.

Po ostatnia część (o ile kiedykolwiek wyjdzie) z całą pewnością nie sięgnę. Saga mnie wynudziła i mam odruch wymiotny, starając się wizualizować siebie czytającego dalej.

Nuda, nuda, nuda.

Koniec z O.S.C

W końcu można spokojnie wziąć się za coś innego.

Od ponad miesiąca jestem na 30 %. Tak nudno i tak nieciekawie u O.S.C jeszcze nie było. Zastanawiam się gdzie się podział klimat tego świata, co się stało z bohaterami.
Widocznie rozwlekanie książki do takich rozmiarów nie było dobrym pomysłem.

Po ostatnia część (o ile kiedykolwiek wyjdzie) z całą pewnością nie sięgnę. Saga mnie wynudziła i mam odruch wymiotny, starając...

Tę część czytałem zdecydowanie najdłużej. Powody były dwa. Pierwsza część książki była dla mnie nudna i nie wciągała tak jak poprzednie. Drugim powodem były zawirowania prywatne. Jednak gdy w końcu miałem nieco więcej czasu na czytanie, okazało się, że książka znowu stała się interesująca i spokojnie mogę jej dać 6,5 gwiazdki. Czas na tom szósty.

Tę część czytałem zdecydowanie najdłużej. Powody były dwa. Pierwsza część książki była dla mnie nudna i nie wciągała tak jak poprzednie. Drugim powodem były zawirowania prywatne. Jednak gdy w końcu miałem nieco więcej czasu na czytanie, okazało się, że książka znowu stała się interesująca i spokojnie mogę jej dać 6,5 gwiazdki. Czas na tom szósty.