Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka przedstawia historię Pii - pierwszej nieśmiertelnej istoty stanowiącej przyszłość naszej ludzkości. Na pozór banalny, oklepany temat niewnoszący do świata literatury nic nowego, lecz ku mojemu zdziwieniu muszę przyznać, że lektura ta była zaskakująca pod każdym względem.
Wadą lektury było specyficzne nastawienie autorki do scen miłosnych między Pią a Eio. Czytając te fragmenty miałam wrażenie, że mam do czynienia z jakimś kiepskim romansidłem dla przedziału wiekowego 12+. W szczytowych momentach przyprawiało mnie to o mdłości.
Kolejnym minusem była wszechogarniająca monotonia, gdyż akcja rozgrywała się praktycznie tylko w dwóch miejscach, lecz pomimo to autorka potrafiła zainteresować dalszym ciągiem tej historii zwykłego czytelnika.
Jednak polecam tą książkę każdemu czytelnikowi, gdyż stanowi ona przyjemne urozmaicenie od "wampirzej nieśmiertelności" :)

Książka przedstawia historię Pii - pierwszej nieśmiertelnej istoty stanowiącej przyszłość naszej ludzkości. Na pozór banalny, oklepany temat niewnoszący do świata literatury nic nowego, lecz ku mojemu zdziwieniu muszę przyznać, że lektura ta była zaskakująca pod każdym względem.
Wadą lektury było specyficzne nastawienie autorki do scen miłosnych między Pią a Eio....

Zawiodłam się. Bardzo się zawiodłam. Autorka oto tej książki obiecywała mi skłaniające do refleksji dzieło, które miało odmienić moje życie a w zamian dostałam przeciętną książeczkę.
Głównym atutem tej książki miała być jej problematyka, która na pierwszy rzut oka wydaje się dobrze dobrana, lecz z każdą kolejną stroną traciła ona na swojej wartości przeistaczając się w wręcz przerysowaną historię.

Zawiodłam się. Bardzo się zawiodłam. Autorka oto tej książki obiecywała mi skłaniające do refleksji dzieło, które miało odmienić moje życie a w zamian dostałam przeciętną książeczkę.
Głównym atutem tej książki miała być jej problematyka, która na pierwszy rzut oka wydaje się dobrze dobrana, lecz z każdą kolejną stroną traciła ona na swojej wartości przeistaczając się w...

Książkę do ręki wzięłam z przymusu, zachęcana entuzjastycznymi komentarzami na jej temat ze strony przyjaciółki. Obawiam się, że bez jej dłuższej namowy nie skusiłabym się na nią. Do jej przeczytania nie zachęca ani przeciętna okładka czy też pretensjonalny tytuł.
Od pierwszych stron utwierdzona zostałam w przekonaniu, że będę miała do czynienia ze wszechogarniającą sztucznością. Wyidealizowany świat istot nadprzyrodzonych nie sprostał moim oczekiwaniom, co gorsza, wręcz mnie odpychał. Kolejną przerażającą mnie rzeczą jest okropny bałagan. Autorka uświęcona w przekonaniu, że klasyczna powieść o wampirach, zombie czy też wilkołakach nie zdziwi już ani nie zachwyci potencjalnego czytelnika. Zastosowała więc swoistego rodzaju mieszankę tych oto istot z domieszką szczurołaków oraz ghuli uzyskując sztuczną, że aż błyszczącą historię.
Jednym z niewielu plusów jest postać głównej bohaterki, która zachwyciła mnie swoim indywidualizmem oraz nieprzewidywalnością.

Książkę do ręki wzięłam z przymusu, zachęcana entuzjastycznymi komentarzami na jej temat ze strony przyjaciółki. Obawiam się, że bez jej dłuższej namowy nie skusiłabym się na nią. Do jej przeczytania nie zachęca ani przeciętna okładka czy też pretensjonalny tytuł.
Od pierwszych stron utwierdzona zostałam w przekonaniu, że będę miała do czynienia ze wszechogarniającą...

Przechadzając się między regałami w bibliotece, szukając smakowitego kąska literackiego moją uwagę przyciągnęła okładka (piękna okładka) właśnie tej książki. Była to książka z przypadku, więc nie miałam co do niej zbyt wygórowanych oczekiwań. Myślałam, że będzie to kolejna książeczka, która przeczytana przeleci przez mój mózg nie wnosząc do niego nic nowego. I właśnie tak się stało.

Książka ta opowiada o zwykłym życiu niezwykłego chłopca, który posiada wspaniały dar - kradnięcia czyichś cieni. Na pozór ciekawy pomysł na nowy bestseller, jednak smutne jest to, że autor nie wykorzystał jego potencjału. Uczepił się on codziennych, monotonnych sytuacji zamiast skupić się na tym co obiecał czytelnikowi na tylnej okładce książki - ciekawej opowieści o chłopcu wnikającym w ludzkie umysły.


Podsumowując:
Przeciętna książka o dużym potencjale, zwięzłej treści, rozbudowanej tematyce i ładnej okładce.

Przechadzając się między regałami w bibliotece, szukając smakowitego kąska literackiego moją uwagę przyciągnęła okładka (piękna okładka) właśnie tej książki. Była to książka z przypadku, więc nie miałam co do niej zbyt wygórowanych oczekiwań. Myślałam, że będzie to kolejna książeczka, która przeczytana przeleci przez mój mózg nie wnosząc do niego nic nowego. I właśnie tak...

Z góry przepraszam fanów książki za tą kontrowersyjną opinię...




Książka przeciętna, bezwartościowa aczkolwiek interesująca. Autorka nie przekazuje w niej żadnych wartości, wątki są skąpe a postacie dość płytkie . Zbliżając się do końca książki miałam wrażenie, że autorka chciała jak najszybciej ją zakończyć (niestety w sposób znaczący ucierpiała na tym fabuła). Lektura skierowana jest tylko dla przedziału wiekowego 12-14.
Jedynym atutem książki była jej ciekawa forma i w interesujący sposób poruszona problematyka życia rodzinnego zarówno Cabla jak i Janie.

Z góry przepraszam fanów książki za tą kontrowersyjną opinię...




Książka przeciętna, bezwartościowa aczkolwiek interesująca. Autorka nie przekazuje w niej żadnych wartości, wątki są skąpe a postacie dość płytkie . Zbliżając się do końca książki miałam wrażenie, że autorka chciała jak najszybciej ją zakończyć (niestety w sposób znaczący ucierpiała na tym fabuła)....

Ta książka sprawi,że inaczej spojrzysz na swoje życie.

Ta książka sprawi,że inaczej spojrzysz na swoje życie.

Długo zbierałam się aby napisać sensowną obiektywną, opierającą się na konstruktywnej krytyce opinię. Może zacznę od tego, że będąc mniej więcej w połowie książki wydawała mi się ona płyciutką opowieść wykorzystującą znany nam już wątek uwięzionej w wieży Roszpunki. Brak pomysłowości pisarki przerażał mnie do tego stopnia, że nie pozwoliło mi to podejść do lektury w sposób refleksyjny. Jednak brnąc dalej w głąb rozwijającej się historii, której problematyka (NA SZCZĘŚCIE!)nie opierała się tylko na zakazanej miłości, lecz także ukazał nam się wątek religijny, cała książka nabrała sensu. Pretensjonalna "miłość" Roderyka i Roszpunki pokazywała czytelnikowi coś więcej niż tylko chwilę cielesnej słabość, opisy ważnej dla głównej bohaterki przyrody były bardziej klarowne i skłaniające do myślenia.
Wielkim zaskoczeniem było dla mnie zakończenie książki w którym to brutalnie uśmiercono starą Babę. Muszę przyznać, że inaczej to sobie wyobrażałam...
Podsumowując: Książka nie jest arcydziełem pod względem fabularnym, lecz pod względem postrzegania świata.

Długo zbierałam się aby napisać sensowną obiektywną, opierającą się na konstruktywnej krytyce opinię. Może zacznę od tego, że będąc mniej więcej w połowie książki wydawała mi się ona płyciutką opowieść wykorzystującą znany nam już wątek uwięzionej w wieży Roszpunki. Brak pomysłowości pisarki przerażał mnie do tego stopnia, że nie pozwoliło mi to podejść do lektury w sposób...

Najważniejszą cechą utworu literackiego jest odbiór czytelnika- zważywszy na dobre recenzję lektury z chęcią po nią sięgniemy. Jednakże kierując się dawną datą tej książki możemy zadać pytanie "Czy jest to dzieło, które zawiera ponadczasowe wątki?", "Czy miłość ukazana w niej nie jest aby pretensjonalna i zakurzona?", "Czy przypadnie ona do gustu człowiekowi XXI wieku?" Z czystym sumieniem mogę odpowiedzieć twierdząco.
Polecam tą książkę, każdemu kto ceni sobie wzruszające i pełne prawdy powieści oraz posiada kilka łez na zbytku :).

Najważniejszą cechą utworu literackiego jest odbiór czytelnika- zważywszy na dobre recenzję lektury z chęcią po nią sięgniemy. Jednakże kierując się dawną datą tej książki możemy zadać pytanie "Czy jest to dzieło, które zawiera ponadczasowe wątki?", "Czy miłość ukazana w niej nie jest aby pretensjonalna i zakurzona?", "Czy przypadnie ona do gustu człowiekowi XXI wieku?" ...

Książka oczywiści jest jedną z moich ulubionych. Wywołuje u mnie burzę uczuć oraz refleksji. Nie mogę zaprzeczyć, że jest to najlepsza cześć trylogii, lecz jedna rzecz szczególnie przyciągnęła moją uwagę - EPILOG.
Naprawdę nie spodziewałam się tego po autorce. Śmierć Willa była dla mnie wstrząsem, gdyż zazwyczaj po przeczytaniu jakiejkolwiek książki z elementami romansu widnieje mi przed oczami słodkie zadanie "I żyli długo i szczęśliwie". Pani Clare nie dała nam tego luksusu. Ukazała nam kolejność rzeczy w których człowiek rodzi się, żyje i umiera. Mogę się założyć, że zakończenie to było także spowodowanie chęcią uszczęśliwienia wszystkich czytelników - tych których lubili Jema oraz osób kibicujących Willowi.
Podsumowując - GORĄCO POLECAM TĄ LEKTURĘ.

Książka oczywiści jest jedną z moich ulubionych. Wywołuje u mnie burzę uczuć oraz refleksji. Nie mogę zaprzeczyć, że jest to najlepsza cześć trylogii, lecz jedna rzecz szczególnie przyciągnęła moją uwagę - EPILOG.
Naprawdę nie spodziewałam się tego po autorce. Śmierć Willa była dla mnie wstrząsem, gdyż zazwyczaj po przeczytaniu jakiejkolwiek książki z elementami...

Nie chcę się rozpisywać na temat tej książki, ponieważ jest ona już tematem tak oklepanym oraz nieświeżym, że nie mam ochoty go poruszać. Jednak pragnę zaznaczyć że jest ona skierowana do dziewczyn w okresie dojrzewania poszukujących obiektu westchnień. Innym tą książkę odradzam.

Nie chcę się rozpisywać na temat tej książki, ponieważ jest ona już tematem tak oklepanym oraz nieświeżym, że nie mam ochoty go poruszać. Jednak pragnę zaznaczyć że jest ona skierowana do dziewczyn w okresie dojrzewania poszukujących obiektu westchnień. Innym tą książkę odradzam.