Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Właśnie przeczytałem tę książkę. Jestem nią wstrząśnięty! Jak dla mnie arcydzieło. Co prawda nie wiem, na ile autorka oddała realia pierwszej połowy XVII wieku, jednak nie to jest w tej powieści najważniejsze. A co jest w niej najważniejsze? No właśnie sam jeszcze do końca nie wiem. Czekają mnie jeszcze długie przemyślenia nad tą książką. W sumie dzieli się ona na dwie części. Pierwsza to typowa powieść historyczna, która opisuje odsiecz smoleńską i zdarzenia z nią związane. Jest to bardzo bardzo dobry fragment, ale nie rewelacyjny. Druga część to studium nędzy bohatera spod Smoleńska, który najpierw jest do tej nędzy przymuszony, a potem sam ją dobrowolnie wybiera. To ten fragment powieści mną wstrząsnął.

Właśnie przeczytałem tę książkę. Jestem nią wstrząśnięty! Jak dla mnie arcydzieło. Co prawda nie wiem, na ile autorka oddała realia pierwszej połowy XVII wieku, jednak nie to jest w tej powieści najważniejsze. A co jest w niej najważniejsze? No właśnie sam jeszcze do końca nie wiem. Czekają mnie jeszcze długie przemyślenia nad tą książką. W sumie dzieli się ona na dwie...

Ta książka jest genialna! Gorąco polecam! Bardzo ciekawy temat, bardzo dobrze opisany!

Ta książka jest genialna! Gorąco polecam! Bardzo ciekawy temat, bardzo dobrze opisany!

Książkę uważam za arcydzieło. Autor tą powieścią wybił się na wyżyny polskiej literatury. Co ciekawe książka powinna się spodobać i gorliwym katolikom oraz antyklerykałom, a to dlatego, że jej kanwą jest spór pomiędzy królem Niemiec Henrykiem IV, a papieżem Grzegorzem VII, a autor relacjonując go nie staje po żadnej ze stron. Wydaje się, że za zadanie stawia sobie, jak najbardziej realne przedstawienie postaw, uczuć i myśli różnych osób podczas tego XI-wiecznego zatargu pomiędzy najbardziej wpływowymi osobami ówczesnej Europy. Udaje mu się to znakomicie.

Książkę uważam za arcydzieło. Autor tą powieścią wybił się na wyżyny polskiej literatury. Co ciekawe książka powinna się spodobać i gorliwym katolikom oraz antyklerykałom, a to dlatego, że jej kanwą jest spór pomiędzy królem Niemiec Henrykiem IV, a papieżem Grzegorzem VII, a autor relacjonując go nie staje po żadnej ze stron. Wydaje się, że za zadanie stawia sobie, jak...

Pozycja bardzo dobra, jeśli ktoś chce pobieżnie zapoznać się z dziejami Kościoła Katolickiego. Jednak dla kogoś, kto chciałby historię wiary katolickiej zgłębić bardziej, książka okaże się zbyt krótka, zbyt lakoniczna. Niewątpliwy atutem podręcznika jest to, że został napisany przed wojną. Toteż narracja w nim jest wolna od wielu mitów, które współcześnie są uważane za niezbite fakty. Na koniec dodajmy, że książka została napisana z perspektywy czysto katolickiej, więc jest raczej apologetyczna wobec kościoła. Przy tym autor nie naciąga faktów, tylko pisze po prostu jak było.

Pozycja bardzo dobra, jeśli ktoś chce pobieżnie zapoznać się z dziejami Kościoła Katolickiego. Jednak dla kogoś, kto chciałby historię wiary katolickiej zgłębić bardziej, książka okaże się zbyt krótka, zbyt lakoniczna. Niewątpliwy atutem podręcznika jest to, że został napisany przed wojną. Toteż narracja w nim jest wolna od wielu mitów, które współcześnie są uważane za...

Arcybiskup w typowy dla siebie sposób opisuje, co się dzieje podczas Mszy Świętej (w rycie wszech czasów). Toteż otrzymujemy bardzo plastyczne wizje i subiektywne wizje ukrzyżowanego Zbawiciela, które realizują się podczas liturgii. Podkreślę to jeszcze raz, jest to subiektywna wizja ekscelencji. Do niektórych te obrazy przemawiają do mnie nie do końca. Jednak książka warta przeczytania dla katolika integralnego.

Arcybiskup w typowy dla siebie sposób opisuje, co się dzieje podczas Mszy Świętej (w rycie wszech czasów). Toteż otrzymujemy bardzo plastyczne wizje i subiektywne wizje ukrzyżowanego Zbawiciela, które realizują się podczas liturgii. Podkreślę to jeszcze raz, jest to subiektywna wizja ekscelencji. Do niektórych te obrazy przemawiają do mnie nie do końca. Jednak książka warta...

Autor, jak to autor, drobiazgowo analizuje pojęcie demokracji. Śledzi dzieje tej formy ustrojowej - gdzie po raz pierwszy się pojawiła, którzy intelektualiści się do niej odwoływali oraz jak doszło do jej mariażu z innymi ideologiami.
Jest to bardzo solidna i rzetelna praca. Nic dodać, nic ująć.

Autor, jak to autor, drobiazgowo analizuje pojęcie demokracji. Śledzi dzieje tej formy ustrojowej - gdzie po raz pierwszy się pojawiła, którzy intelektualiści się do niej odwoływali oraz jak doszło do jej mariażu z innymi ideologiami.
Jest to bardzo solidna i rzetelna praca. Nic dodać, nic ująć.

Kompletnie nie mam pojęcia, dlaczego książka jest tak nisko oceniona. Moim zdaniem jest bardzo dobra. Nie jest może tych samych lotów, co inna książka tego autora - Tiara i Korona, ale mimo to ciekawa, zgrabnie opisuje życie w Rzeczypospolitej pod koniec XVI wieku. Dużą zaletą pisarza jest to, że fabułę opiera w dużym stopniu na stosunku swoich bohaterów do świata, tj. opisuje ich przemyślenia i uczucia. Wydaje mi się, że odróżnia go to od Sienkiewicza (ani jednego ani drugiego nie stawiam ponad tym drugim, po prostu zwracam uwagę na różnicę). Powieść jest też bardzo realistyczna tzn. nie jest w żaden sposób upiększana ani łagodzona, aby jej wymowa była bardziej optymistyczna.

Kompletnie nie mam pojęcia, dlaczego książka jest tak nisko oceniona. Moim zdaniem jest bardzo dobra. Nie jest może tych samych lotów, co inna książka tego autora - Tiara i Korona, ale mimo to ciekawa, zgrabnie opisuje życie w Rzeczypospolitej pod koniec XVI wieku. Dużą zaletą pisarza jest to, że fabułę opiera w dużym stopniu na stosunku swoich bohaterów do świata, tj....

Duże znaczenie ma fakt, że książka to zbiór wystąpień, wygłoszonych w radiu. Każde z nich jest poświęcone innemu grzechowi głównemu. Inne rzeczy mówi się w kazaniu, a inne pisze w książce. Stąd myśli zawarte w tomiku sprawiają niekiedy wrażenie nie do końca precyzyjnie wyrażonych czy ślizgających się tylko po powierzchni danego zagadnienia. Często towarzyszy czytelnikowi wrażenie, że autor, jeśliby pisał dany tekst do książki, a nie do wystąpienia miedialnego, wyraziłby wiele rzeczy w zupełnie inny sposób. Niemniej omawiany zbiór kazań zawiera wiele myśli, które są warte refleksji, które zdecydowanie mogą pogłębić wiedzę o siedmiu grzechach głównych, a co za tym idzie, bardziej skrystalizować system moralny czytelnika.

Duże znaczenie ma fakt, że książka to zbiór wystąpień, wygłoszonych w radiu. Każde z nich jest poświęcone innemu grzechowi głównemu. Inne rzeczy mówi się w kazaniu, a inne pisze w książce. Stąd myśli zawarte w tomiku sprawiają niekiedy wrażenie nie do końca precyzyjnie wyrażonych czy ślizgających się tylko po powierzchni danego zagadnienia. Często towarzyszy czytelnikowi...

Książka jest genialna! Napisana prostym językiem - jakby ojciec Cozel siedział przede mną i tłumaczył mi krok po kroku, czym jest spowiedź, dlaczego jest ważna, dlaczego trzeba się do niej dobrze przygotować i jak to zrobić. Zawiera ona też pewne elementy humorystyczne (można by rzec). Na pewno niezamierzone - po prostu pewne stwierdzenia w niej są tak kategorycznie wyrażone, dobitnie, prostolinijnie że nie sposób się nie uśmiechnąć. Niemniej człowiek wie cały czas, że jest mowa o rzeczach śmiertelnie poważnych i mimowolna radość nie przysłania tego faktu.

Książka bardzo mi pomogła w należytym spowiadaniu się.

Książka jest genialna! Napisana prostym językiem - jakby ojciec Cozel siedział przede mną i tłumaczył mi krok po kroku, czym jest spowiedź, dlaczego jest ważna, dlaczego trzeba się do niej dobrze przygotować i jak to zrobić. Zawiera ona też pewne elementy humorystyczne (można by rzec). Na pewno niezamierzone - po prostu pewne stwierdzenia w niej są tak kategorycznie...

Zawiodłem się na tej książce. Spodziewałem się skrupulatnej analizy pojęcia wolność. Oczekiwałem, że w książce znajdę genezę tego pojęcia, jego historię, jak było rozumiane na przestrzeni wieków, jakie przemiany przechodziło i co te zmiany powodowało. Te rzeczy w sumie w książce się znajdują, ale pomieszane i przykryte różnymi refleksjami autora. I tym w zasadzie jest ta praca-rozmyślaniem autora na temat wolności, opartym na pracach różnych myślicieli.

Dla mnie jednak wzorem, jeśli chodzi o opracowanie różnych pojęć, jest prof. Jacek Bartyzel, który przedstawia rodowód przedstawianej rzeczy, a potem ukazuje, jak jej rozumienie się zmieniało. Profesorowi Legutce brakuje jednak tej przejrzystości i logiki wywodu. Może też być oczywiście tak, że w swoich pracach kieruje się on innymi celami niż przedstawienie czytelnikowi historii danego terminu.

Zawiodłem się na tej książce. Spodziewałem się skrupulatnej analizy pojęcia wolność. Oczekiwałem, że w książce znajdę genezę tego pojęcia, jego historię, jak było rozumiane na przestrzeni wieków, jakie przemiany przechodziło i co te zmiany powodowało. Te rzeczy w sumie w książce się znajdują, ale pomieszane i przykryte różnymi refleksjami autora. I tym w zasadzie jest ta...

Moja ocena nie dotyczy tego klasycznego tekstu, do którego oceny nie czuję się powołany. Dotyczy ona komentarza, który uważam (o ile opinia skromnego amatora filozofii ma jakieś znaczenie) za genialny. Mocno rozjaśnia on, o co chodzi w Apologii. Pozwala zobaczyć takie rzeczy, które samemu ciężko byłoby wyłapać. Moja ostatnia uwaga dotyczy wydania, które jest pierwszorzędne - kupując książkę dostajemy ładny tomik w twardej okładce za dość niewielką cenę. Natomiast dobrze byłoby, aby spisie treści znalazły się poszczególne części komentarza, który jest podzielony na różne sekcje, a w spisie treści mamy tylko dwie pozycje: Komentarz oraz Obrona Sokratesa.

Moja ocena nie dotyczy tego klasycznego tekstu, do którego oceny nie czuję się powołany. Dotyczy ona komentarza, który uważam (o ile opinia skromnego amatora filozofii ma jakieś znaczenie) za genialny. Mocno rozjaśnia on, o co chodzi w Apologii. Pozwala zobaczyć takie rzeczy, które samemu ciężko byłoby wyłapać. Moja ostatnia uwaga dotyczy wydania, które jest pierwszorzędne...

Książka jest kapitalna, czyta się ją bardzo dobrze, szkoda, że taka krótka. Jedna z lepszych książek Cata. Opisuje w niej swoje spostrzeżenia nt. Anglików, jakie poczynił podczas 17-letniego mieszkania w Londynie. Są one zaskakujące, diametralnie różne od tych, jakie my mamy o mieszkańcach Wysp Brytyjskich, ale także Anglicy jawią się w nich, jako naród nie do końca, można by rzec, zdrowy na umyśle (w myśl kryteriów uznawanych w Polsce). Wszystko to opisane dobrym językiem i z humorem, chociaż może niezamierzonym.

Książka jest kapitalna, czyta się ją bardzo dobrze, szkoda, że taka krótka. Jedna z lepszych książek Cata. Opisuje w niej swoje spostrzeżenia nt. Anglików, jakie poczynił podczas 17-letniego mieszkania w Londynie. Są one zaskakujące, diametralnie różne od tych, jakie my mamy o mieszkańcach Wysp Brytyjskich, ale także Anglicy jawią się w nich, jako naród nie do końca, można...

Książkę przeczytałem w oryginale. Autor w książce rozpatruje zagadnienia geopolityczne w różnych częściach świata. Znajdują się wśród nich kluczowe dla ogólnoświatowego ładu oraz trochę mniej znaczące.

Autor w swojej analizie zwraca uwagę na rzeczy, które samemu, bez odpowiedniego przygotowania, trudno byłoby zrozumieć. Stąd książka jest dobrym wstępem do tego, aby patrząc na politykę, zwracać też uwagę na geografię. Jednak momentami autor rozwleka się z opisami rzeczy, które każdy może zobaczyć na mapie, bez sięgania po opisywaną pozycję. Np. Marshall poświęca na opis geografii danego terenu, ale niekiedy te opisy niczemu nie służą - autor nie pisze, jakie są stąd wnioski dla polityki.

Książkę przeczytałem w oryginale. Autor w książce rozpatruje zagadnienia geopolityczne w różnych częściach świata. Znajdują się wśród nich kluczowe dla ogólnoświatowego ładu oraz trochę mniej znaczące.

Autor w swojej analizie zwraca uwagę na rzeczy, które samemu, bez odpowiedniego przygotowania, trudno byłoby zrozumieć. Stąd książka jest dobrym wstępem do tego, aby patrząc...

Bardzo dobra książka. Profesor Bartyzel swoją typową erudycją i logiką wywodu przekazuje swoje myśli na temat demokracji - jej rodowód - historyczny oraz ideowy. Książka zawiera mnóstwo odniesień do prac różnych filozofów, do tych klasycznych, jak i mniej znanych.

Bardzo dobra książka. Profesor Bartyzel swoją typową erudycją i logiką wywodu przekazuje swoje myśli na temat demokracji - jej rodowód - historyczny oraz ideowy. Książka zawiera mnóstwo odniesień do prac różnych filozofów, do tych klasycznych, jak i mniej znanych.

Bardzo cenna książka. Warto żeby przeczytał ją każdy, komu los Polski leży na sercu. Sądzę, że można w niej odczytać pewne wskazówki, jaka Polska powinna być, aby Polacy realizowali się w niej jako naród, ale także aby Polska była czynnikiem pozytywnym dla całej cywilizacji łacińskiej. Co ważne, autor w swojej publikacji wyzbywa się przesadnych zachwytów nad Polską i Polakami. Stwierdza, że owszem kiedyś byliśmy mocarstwa, ale teraz nie jesteśmy i czeka nas dużo pracy, jeśli chcemy w ogóle zachować swój byt, nie mówiąc już o odzyskaniu statusu mocartswowości. Ponadto pisze np. że mamy, co prawda jakieś osiągnięcia w nauce, ale na tle innych państw europejskich wypadamy nie tak okazale, jak mogłoby się wydawać.

Bardzo cenna książka. Warto żeby przeczytał ją każdy, komu los Polski leży na sercu. Sądzę, że można w niej odczytać pewne wskazówki, jaka Polska powinna być, aby Polacy realizowali się w niej jako naród, ale także aby Polska była czynnikiem pozytywnym dla całej cywilizacji łacińskiej. Co ważne, autor w swojej publikacji wyzbywa się przesadnych zachwytów nad Polską i...

Książka dobra w swojej klasie - książek przygodowych o pewnym podniosłym zabarwieniu, ale jednak rozrywkowych. Książkę czyta się dobrze i z zaciekawieniem. Jak dla mnie jej zaletą jest jej naturalizm tj. brutalne opisy, wulgarny język. Jednak rzeczy te są stosowane w sposób wyważony, wtedy gdy potrzeba, bez zbędnego epatowania. Natomiast według mnie wadą powieści jest sposób przedstawienia jej bohaterów. Wszyscy są w zasadzie tacy sami, niewiele się różnią. Nic dowiadujemy się o ich motywacji, uczuciach czy przemyśleniach. Wyjątkiem tutaj może być, co najwyżej, oficer SS, Gessler. Wada ta w moim mniemaniu powoduje, że książka jest jedynie jedną z wielu książek o podobnej tematyce, opartych na kanwie historii Polski, ale nie ma żadnych szans przy zestawieniu jej np. z takim arcydziełem jak Trylogia Sienkiewicza.

Książka dobra w swojej klasie - książek przygodowych o pewnym podniosłym zabarwieniu, ale jednak rozrywkowych. Książkę czyta się dobrze i z zaciekawieniem. Jak dla mnie jej zaletą jest jej naturalizm tj. brutalne opisy, wulgarny język. Jednak rzeczy te są stosowane w sposób wyważony, wtedy gdy potrzeba, bez zbędnego epatowania. Natomiast według mnie wadą powieści jest...

Autor (w może nie do końca ścisły sposób, co sam na początku przyznaje) dzieli się swoimi przemyśleniami na temat obecnego stanu (tj. z roku 1989) i przyszłości konserwatyzmu. Wskazuje główne fundamenty światopoglądu konserwatywnego, cytuje głównych autorów konserwatywnych. Całość tworzy barwną kompozycję różnych myśli o tym, jak człowiekowi w świecie przywrócić jego pierwotne, przeznaczone mu, miejsce. W którym to miejscu, przebywając, ma funkcjonować w sposób najbardziej zgodny ze swoją naturą, najmniej konfliktowy z przyrodą i innymi ludźmi.

Autor (w może nie do końca ścisły sposób, co sam na początku przyznaje) dzieli się swoimi przemyśleniami na temat obecnego stanu (tj. z roku 1989) i przyszłości konserwatyzmu. Wskazuje główne fundamenty światopoglądu konserwatywnego, cytuje głównych autorów konserwatywnych. Całość tworzy barwną kompozycję różnych myśli o tym, jak człowiekowi w świecie przywrócić jego...

Swoimi polemikami (jak dla mnie) prof. Bartyzel dowodzi, że jest jednym z najbardziej precyzyjnych szermierzy słowa we współczesnej publicystyce, a także jednym z największych erudytów w tejże. Ogrom wiedzy i jej dokładne ułożenie u pana profesora powalają - profesor zna języki, głowę ma pełną wysublimowanych pojęć. Dodatkowo, profesor Bartyzel ma pewien zmysł dydaktyczny i często nawet skomplikowane sprawy wykłada w taki sposób, że są one (o ile mogą być !) zrozumiałe dla laika.

W omawianej książce profesor Bartyzel jawi się jako rycerz idei, wierny klasycznej filozofii (Platonowi i Arystotelesowi oraz czerpiącymi z nich filozofom chrześcijańskim), mający ułożone wszystko konsekwentnie i logicznie w głowie, i "ruszający na krucjatą przeciw poganom". Robi to w sposób kulturalny i co najważniejsze skuteczny tj. swoim przeciwnikom wytyka błędy i obszernie tłumaczy dlaczego są takimi, a ponadto nie bardzo zostawia pole manewru dla jakichś kontrargumentów.

Swoimi polemikami (jak dla mnie) prof. Bartyzel dowodzi, że jest jednym z najbardziej precyzyjnych szermierzy słowa we współczesnej publicystyce, a także jednym z największych erudytów w tejże. Ogrom wiedzy i jej dokładne ułożenie u pana profesora powalają - profesor zna języki, głowę ma pełną wysublimowanych pojęć. Dodatkowo, profesor Bartyzel ma pewien zmysł dydaktyczny i...

Książka bardzo ciekawa. Św. Tomasz tłumaczy w niej w sposób rozumowy i logiczny podstawy wiary katolickiej. Niektóre jej fragmenty muszę uznać za ciężkie, trudne do zrozumienia. Trzeba je czytać po wiele razy, w dużym skupieniu. Jednak gdy się już przez nie przebrnie, to zdecydowanie otwierają oczy. Atoli argumenty na rzecz pewnych spraw wydają mi się bardziej trafione u C. S. Lewisa, chociaż św. Akwinata naświetla owe kwestie z innej strony i dlatego też uważam za wartościowe fragmenty, poruszające je.

Książka bardzo ciekawa. Św. Tomasz tłumaczy w niej w sposób rozumowy i logiczny podstawy wiary katolickiej. Niektóre jej fragmenty muszę uznać za ciężkie, trudne do zrozumienia. Trzeba je czytać po wiele razy, w dużym skupieniu. Jednak gdy się już przez nie przebrnie, to zdecydowanie otwierają oczy. Atoli argumenty na rzecz pewnych spraw wydają mi się bardziej trafione u...

Spodziewałem się trochę czegoś innego. Mianowicie, drobiazgowej analizy "duszy polskiej": przedstawienia jej wad, zalet, planu jak ją zmieniać by umożliwiła ona osiągnięcie celów, jakie Polacy sobie stawiają przed sobą, jak uleczyć Polaków na tyle, by znów tworzyli spójny naród. Zamiast tego książka jest w zasadzie historią duszy polskiej, jej ewolucji od początku II wojny światowej do czasów współczesnych (roku 2012). Oczywiście przez takie przedstawienie sprawy autor w jakiś sposób zdiagnozował duszę polską, ale czuję pewien niedosyt, zabrakło mi bardziej obszernego odniesienia do teraźniejszości.

Spodziewałem się trochę czegoś innego. Mianowicie, drobiazgowej analizy "duszy polskiej": przedstawienia jej wad, zalet, planu jak ją zmieniać by umożliwiła ona osiągnięcie celów, jakie Polacy sobie stawiają przed sobą, jak uleczyć Polaków na tyle, by znów tworzyli spójny naród. Zamiast tego książka jest w zasadzie historią duszy polskiej, jej ewolucji od początku II wojny...