Zarzuca się autorowi, że często pomijał w swojej twórczości wątki polskie, a skupiał się na europejskich. Więc proszę bardzo, dla tych wszystkich jest ta powieść, która językiem i barwną fabułą bije na głowę większość powieści historycznych poświęconych I Rzeczpospolitej. Autor nie daje wyrazu kompleksom i nie pisze bezmyślnej apologii polityki polskiej elity stojącej na narodu czele, jak to czyniło wielu przed nim i czyni wielu po nim. Jeske-Choiński ukazuje jak na dłoni liczne patologie i dość popularne w naszym kraju awanturnictwo, które niestety nas nieustannie gubi. Olbracht Łaski wyrusza na wyprawę wojenną, żeby pokazać siłę swojego oręża...

Zarzuca się autorowi, że często pomijał w swojej twórczości wątki polskie, a skupiał się na europejskich. Więc proszę bardzo, dla tych wszystkich jest ta powieść, która językiem i barwną fabułą bije na głowę większość powieści historycznych poświęconych I Rzeczpospolitej. Autor nie daje wyrazu kompleksom i nie pisze bezmyślnej apologii polityki polskiej elity stojącej na...

Bardzo dobra stara szkoła pisarstwa. Rzeczowo, z pomysłem, z emocjami, z barwnymi postaciami. Zwięźle i konkretnie. Polska szlachta podejmuje awanturnicza wyprawę na Wołoszczyznę, dzisiejszą mniej więcej Mołdawię. Jest i polityka XVI wieku, i taktyka wojskowa, miłości i romanse, pojedynki rycerskie, i wielkie czyny. Ale takie czyny tylko dla jednej strony mogą być zwycięskie.
Czyta się bardzo przyjemnie, lekko. Całe napięcie potęguje się wraz z czasem, aż do samego końca. Prawdziwe historycznie zakończenie powieści to przypis na końcu ostatniej strony. Panna Zborowska urodziła tego który wybitnie zasłużył się dla Rzeczypospolitej w walkach na Wołoszczyźnie i Dzikich Polach. Poniekąd pomściła śmierć ukochanego. Romatyczne, pokrzepiające, prawdziwe.

Bardzo dobra stara szkoła pisarstwa. Rzeczowo, z pomysłem, z emocjami, z barwnymi postaciami. Zwięźle i konkretnie. Polska szlachta podejmuje awanturnicza wyprawę na Wołoszczyznę, dzisiejszą mniej więcej Mołdawię. Jest i polityka XVI wieku, i taktyka wojskowa, miłości i romanse, pojedynki rycerskie, i wielkie czyny. Ale takie czyny tylko dla jednej strony mogą być...

Znakomite dialogi i fabuła do tego barwne postacie historyczne. Polecam fanom gatunku.

Znakomite dialogi i fabuła do tego barwne postacie historyczne. Polecam fanom gatunku.

Znakomita powieść historyczna, która w realistyczny sposób przedstawia wyprawę Olbrachta Łaskiego i księcia Heraklidesa w celu zdobycia lenna mołdawskiego.

Znakomita powieść historyczna, która w realistyczny sposób przedstawia wyprawę Olbrachta Łaskiego i księcia Heraklidesa w celu zdobycia lenna mołdawskiego.

Kompletnie nie mam pojęcia, dlaczego książka jest tak nisko oceniona. Moim zdaniem jest bardzo dobra. Nie jest może tych samych lotów, co inna książka tego autora - Tiara i Korona, ale mimo to ciekawa, zgrabnie opisuje życie w Rzeczypospolitej pod koniec XVI wieku. Dużą zaletą pisarza jest to, że fabułę opiera w dużym stopniu na stosunku swoich bohaterów do świata, tj. opisuje ich przemyślenia i uczucia. Wydaje mi się, że odróżnia go to od Sienkiewicza (ani jednego ani drugiego nie stawiam ponad tym drugim, po prostu zwracam uwagę na różnicę). Powieść jest też bardzo realistyczna tzn. nie jest w żaden sposób upiększana ani łagodzona, aby jej wymowa była bardziej optymistyczna.

Kompletnie nie mam pojęcia, dlaczego książka jest tak nisko oceniona. Moim zdaniem jest bardzo dobra. Nie jest może tych samych lotów, co inna książka tego autora - Tiara i Korona, ale mimo to ciekawa, zgrabnie opisuje życie w Rzeczypospolitej pod koniec XVI wieku. Dużą zaletą pisarza jest to, że fabułę opiera w dużym stopniu na stosunku swoich bohaterów do świata, tj....