Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najnowsza książka Marcina Wójcika niewątpliwie porusza kontrowersyjny temat i może wywoływać skrajne emocje wśród czytelników, jednak w żadnym wypadku nie odbieram jej jako paszkwil na Kościół. Bo kto się powinien bardziej wstydzić – ksiądz, który żyje niezgodnie z przykazaniami, czy dziennikarz, który to opisuje? Odpowiedź nasuwa się sama. Również autor zaznacza w posłowiu, że nie jest to atak na instytucję Kościoła, a jedynie pokazanie pewnego problemu panującego w środowisku księży: „Napisałem tę książkę na podstawie opowieści ludzi, których spotkałem. Zdaję sobie sprawę, że pokazuje ona tylko pewną część Kościoła.”

Cała recenzja: http://www.nowyfolder.com/tajemnica-kosciola/
Zapraszam! :)

Najnowsza książka Marcina Wójcika niewątpliwie porusza kontrowersyjny temat i może wywoływać skrajne emocje wśród czytelników, jednak w żadnym wypadku nie odbieram jej jako paszkwil na Kościół. Bo kto się powinien bardziej wstydzić – ksiądz, który żyje niezgodnie z przykazaniami, czy dziennikarz, który to opisuje? Odpowiedź nasuwa się sama. Również autor zaznacza w...

– Wyruszałem w podróże i wracałem z nich, robiłem notatki, tony notatek. Kartony nadal stoją w pracowni – napisał Grzela na swoim blogu. Ciężka i konsekwentna praca przyniosła efekty – stworzył wiarygodny i autentyczny portret kobiet, które na zawsze wpisały się w historię dziennikarstwa. Więc, jeśli wciąż macie wątpliwości, czy sięgnąć po „Podwójne życie reporterki” to te trzy nazwiska powinny je rozwiać: Fallaci, Torańska, Grzela.

Cała recenzja: http://www.nowyfolder.com/portret-podwojny/
Zapraszam! :)

– Wyruszałem w podróże i wracałem z nich, robiłem notatki, tony notatek. Kartony nadal stoją w pracowni – napisał Grzela na swoim blogu. Ciężka i konsekwentna praca przyniosła efekty – stworzył wiarygodny i autentyczny portret kobiet, które na zawsze wpisały się w historię dziennikarstwa. Więc, jeśli wciąż macie wątpliwości, czy sięgnąć po „Podwójne życie reporterki” to te...

Aleksijewicz prowadzi wnikliwe rozmowy z bohaterami książki. Jednak, co najważniejsze, uważnie ich słucha i bez względu na stan materialny czy pozycję społeczną traktuje, jak równych sobie. ­„U nas pisarz to więcej niż pisarz. To nauczyciel. Spowiednik” – tłumaczy. Może właśnie dlatego, potrafi wydobyć z rozmówcy to, co dla innych jest ukryte?

Podobno tylko człowiek radziecki może zrozumieć człowieka radzieckiego. Jednak reporterka, wbrew tej zasadzie, próbuje pokazać nam, laikom, istotę radzieckiej duszy. I może my, ludzie Zachodu, wcale tak bardzo się od nich nie różnimy?

Cała recenzja: http://zksiazkaprzezwarszawe.blogspot.com/2017/05/czasy-secondhand-koniec-czerwonego.html
Zapraszam! :)

Aleksijewicz prowadzi wnikliwe rozmowy z bohaterami książki. Jednak, co najważniejsze, uważnie ich słucha i bez względu na stan materialny czy pozycję społeczną traktuje, jak równych sobie. ­„U nas pisarz to więcej niż pisarz. To nauczyciel. Spowiednik” – tłumaczy. Może właśnie dlatego, potrafi wydobyć z rozmówcy to, co dla innych jest ukryte?

Podobno tylko człowiek...