Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kluczem do popularności autora "Uwikłania" jest, chyba, łatwość odbioru... Fabuła jest prosta, żeby nie powiedzieć nużąca. Część opisów i dopowiedzeń jest zbędna, niczego nie wnoszą poza banalnym opisem. Czytając można odnieść wrażenie, że ogląda się serial... Do tego, jednym z kluczowych elementów jest pseudonaukowa "teoria", co - respektując prawo autora do fikcji - sprawia, że całość jest jeszcze bardziej "plastikowa". Wątek romansowy/erotyczny jest bodajże szczytem braku pomysłu na fabułę. Czarę goryczy przelewa jednak nieskrywane, wręcz ostentacyjne, uwikłanie w sympatie i antypatie polityczne. Nie ma tu miejsca na wątpliwości, przemyślenia, autor wykłada na tacy "to, co jest rozsądne" i "to, co irracjonalne". Podaje też tytuły medialne, z których – w domyśle – warto czerpać "wiedzę" o świecie, a które uwikłane są w bieżące spory światopoglądowe. To tania agitka, a nie powieść.

Kluczem do popularności autora "Uwikłania" jest, chyba, łatwość odbioru... Fabuła jest prosta, żeby nie powiedzieć nużąca. Część opisów i dopowiedzeń jest zbędna, niczego nie wnoszą poza banalnym opisem. Czytając można odnieść wrażenie, że ogląda się serial... Do tego, jednym z kluczowych elementów jest pseudonaukowa "teoria", co - respektując prawo autora do fikcji -...

Świetny tytuł, kiepski środek. Szyta grubą nicią: drętwa fabuła, prymitywna ideologizacja pod pozorem moralizatorstwa i skłaniania do refleksji. Od pierwszych stron opowiadań można bez trudu domyśleć się, jaki "grzech/odstępstwo od poprawności politycznej" popełniają współcześni ludzie Zachodu.

Świetny tytuł, kiepski środek. Szyta grubą nicią: drętwa fabuła, prymitywna ideologizacja pod pozorem moralizatorstwa i skłaniania do refleksji. Od pierwszych stron opowiadań można bez trudu domyśleć się, jaki "grzech/odstępstwo od poprawności politycznej" popełniają współcześni ludzie Zachodu.