Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy dostałam tą książkę w swoje ręce nie mogłam oderwać oczu od okładki. Nie powinno się oceniać książki po okładce, ale ja to zrobiłam i nie zawiodłam się.
Tomasz Kopecki był mi autorem zupełnie obcym. Nie wiem jakim sposobem mogłam jeszcze nigdy o nim nie słyszeć! Autor ten ma talent do budowania napięcia i 'zabawy' z akcją. Ani przez moment się nie nudziłam, choć niektóre momenty dłużyły mi się w nieskończoność (tak bardzo chciałam dowiedzieć się co będzie dalej).
Uwielbiam książki w których bohaterowie są tak rozbudowani jak w "Świecie bez granic". Każdy z nich był unikatowy, oryginalny oraz wyjątkowy. Nawet Hammer, choć był czarnym charakterem, wzbudził moją sympatię. Najbardziej jednak podobała mi się postać Vanessy. Twarda i silna pani kapitan oraz wrażliwa kobieta w jednym. Idealne połączenie.
W książce tej jest również coś co dla jednych będzie plusem, a dla drugich dużym minusem. Akcja książki toczy się głównie na morzu gdzie żądzą żaglowce, fregaty oraz jachty. Nie brakuje w niej słownictwa związanego z żeglugą.
Zakończenie książki pozwala nam mieć nadzieję na jakiś ciąg dalszy, więc mam nadzieję, że pan Kopecki zaszczyci nas kolejną częścią tej świetnej historii! ;)

Kiedy dostałam tą książkę w swoje ręce nie mogłam oderwać oczu od okładki. Nie powinno się oceniać książki po okładce, ale ja to zrobiłam i nie zawiodłam się.
Tomasz Kopecki był mi autorem zupełnie obcym. Nie wiem jakim sposobem mogłam jeszcze nigdy o nim nie słyszeć! Autor ten ma talent do budowania napięcia i 'zabawy' z akcją. Ani przez moment się nie nudziłam, choć...

Seria książek „Dary Anioła” znajduje w moim sercu bardzo dużo miejsca. Czytałam książki lepsze, mądrzejsze i bardziej wciągające, ale z tymi wiąże mnie coś więcej niż piękne słowa. „Miasto Kości” (pierwsza część „Darów Anioła”) to dzieło, które zafascynowało mój młody umysł fantastyką. Pokazało mi, że magii możemy szukać wszędzie, a to, że chwilowo jej nie zauważamy, wcale nie oznacza, że jej z nami nie ma. Taki sposób myślenia pozwala pobudzić wyobraźnię do działania. Nie oczekuję oczywiście, że skrzaty czy wróżki istnieją naprawdę, jednak przeniesienie się na moment do ich świata poprzez wyobraźnię jest naprawdę fascynującym przeżyciem. „Dary Anioła” nie ograniczają się jednak tylko do samej fantastyki. Ukazują losy dwójki nastolatków zakochanych w sobie, a z różnych przyczyn nie mogących być razem. Nie jest to jednak jedyny wątek poświęcony miłości. Mamy tam miłość matki do córki, przyjaźń, miłość ojcowską… Czytając tą serię nie ma kiedy się nudzić, a nauki, które z niej wynosimy, przydają się w naszym codziennym życiu, co dla mnie jest bezcenne.

Seria książek „Dary Anioła” znajduje w moim sercu bardzo dużo miejsca. Czytałam książki lepsze, mądrzejsze i bardziej wciągające, ale z tymi wiąże mnie coś więcej niż piękne słowa. „Miasto Kości” (pierwsza część „Darów Anioła”) to dzieło, które zafascynowało mój młody umysł fantastyką. Pokazało mi, że magii możemy szukać wszędzie, a to, że chwilowo jej nie zauważamy, wcale...

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia.
Tekst nie jest rewelacyjny(chwilami miałam ochotę wziąć w dłoń ołówek i poprawiać błędy po swojemu), a niektóre sytuacje są tak banalne, że chce się aż płakać. Seth jest zbyt idealny, Ash nieco denerwująca(choć w ostatnich rozdziałach rozkręciła się). Zakończenia - przewidywalne.
Z drugiej jednak strony pomysłowość autorki jest naprawdę godna szacunku. Postać Doni jest chyba najciekawsza i najbardziej rozbudowana co ratuje honor bohaterów. Na dodatek jest to pierwsza książka jaką czytałam gdzie istotami magicznymi są wróżki (nie wampiry i nie wilkołaki na które teraz panuje moda).
Świat w jaki przeniosła mnie ta książka był cudowny... Wróżki, które wcale nie są takie jakie znamy z bajek. Przeznaczenie z którym trzeba mieć odwagę walczyć.
Brakowało mi jednak rozbudowanych opisów i przemyśleń bohaterki. Książka przez to zdecydowanie traci na wartości, a wielka szkoda!
Myślę jednak, że czasami warto przeczytać coś równie lekkiego i przyjemnego jak "Królowa Lata". ;)

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia.
Tekst nie jest rewelacyjny(chwilami miałam ochotę wziąć w dłoń ołówek i poprawiać błędy po swojemu), a niektóre sytuacje są tak banalne, że chce się aż płakać. Seth jest zbyt idealny, Ash nieco denerwująca(choć w ostatnich rozdziałach rozkręciła się). Zakończenia - przewidywalne.
Z drugiej jednak strony pomysłowość autorki...