Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest dużo lepsza i bardziej wartościowa niż myślałam na początku. Wciągnęła mnie tak, jak od bardzo, bardzo dawna żadna książka mnie nie wciągnęła. Dzięki niej przypomniałam sobie dlaczego twierdzę, że kocham czytać, bo zaczęłam już zapominać dlaczego. Nigdy nie zgadzałam się z powiedzeniem, że "dobrą książkę poznaje się po godzinie, o której idzie się spać". Jednak tym razem muszę się z tym zgodzić, nie spodziewałam się że mogę jeszcze zarwać noc z powodu jakiejś książki. Od lat nie umiałam usiąść i przeczytać na raz więcej niż 30 stron... a tu nagle siadam i gdy się obejrzę jestem 150 stron dalej, a zegar pokazuje 2 w nocy. Jestem pod ogromnym wrażeniem, że ta zwykło-niezwykła historia tak mnie wciągnęła.
Bardzo podoba mi się również styl pisarki, to że całą książkę prowadzi w formie tajemnicy, co jakiś czas dając wskazówki co się wydarzyło wcześniej i dopiero pod koniec to ujawnia. Powieść skłania do myślenia często na tematy, o których nawet byśmy nie pomyśleli. Próbuje zmienić nasz stosunek do tego kim jesteśmy i co mamy pokazując nam, że moglibyśmy tego nie mieć i musielibyśmy mierzyć się z problemami, których nawet sobie nie wyobrażamy. Ból, cierpienie... to nieodłączne elementy głównych bohaterów.
Podoba mi się także podziękowanie na końcu książki, to że autorka przede wszystkim dziękuje Bogu. Cała powieść skłania do tego żeby docenić to co się ma oraz pokazuje że nie warto tracić wiary, bo po każdej burzy zawsze wychodzi SŁONECZKO, nawet jak się go nie chce. :)

P.S. Polecam gorąco każdemu, w każdym wieku! Takie książki powinny być szkolnymi lekturami. :P

Książka jest dużo lepsza i bardziej wartościowa niż myślałam na początku. Wciągnęła mnie tak, jak od bardzo, bardzo dawna żadna książka mnie nie wciągnęła. Dzięki niej przypomniałam sobie dlaczego twierdzę, że kocham czytać, bo zaczęłam już zapominać dlaczego. Nigdy nie zgadzałam się z powiedzeniem, że "dobrą książkę poznaje się po godzinie, o której idzie się spać"....

Przeczytałam prawktycznie w jeden dzień a teraz nie jestem wstanie myśleć o niczym innym oprócz następnej części. :D

Przeczytałam prawktycznie w jeden dzień a teraz nie jestem wstanie myśleć o niczym innym oprócz następnej części. :D

Powieść bardzo fajna, przyjemnie się czyta, wciągająca, bardzo pomysłowa, z nutką humoru. Bohaterowie też od razu przypadają do gustu, przedstawiając różne typy charakteru. Miło się czyta relacje między nimi, od konfliktów po przyjaźnie. Jest to opisane w sposób jak najbardziej realny, a nie podkoloryzowany jak w niektórych utworach. Autor nie skupił się tylko na jednym celu, jakim było zrobienie z Willa zwiadowcy, ale pokazywał też inne ważne aspekty, przez co historia nie kręci się tylko wokół jednego, a rozwija też inne wątki, które się ze sobą przeplatają, by na koniec się połączyć. Bardzo mi się to podoba. Podoba mi się też sposób w jaki autor opisuje wydarzenia, a mianowicie nie opisuje wszystkiego krok po kroku, tylko jeśli coś jest istotne to się na tym skupi, a jeśli nie to przejdzie do innej sceny a końcówkę poprzedniej dokończy kilkoma zdaniami. Nie pomija przy tym jednak żadnych elementów, bez których powieść mogłaby zostać uznana za banalną. Podsumowując uwidacznia się tutaj talent pisarski John'a Flanagan'a.
Niestety mimo moich starań nie umiałam się jednak wczuć w tą książkę tak jak w inne. Nie utożsamiłam się z głównym bohaterem. Może przyczyną jest nadmiar obowiązków i mało czasu na czytanie. Albo fakt, że tutaj główną postacią jest chłopak, a w większości czytanych przeze mnie lektur ta rola przypada kobiecie, co naturalnie jest dla mnie łatwiejsze do wczucia się.
Jednak nic straconego, przede mną jeszcze pozostałe 11 części serii i jestem święcie przekonana, że jeszcze uda mi się utożsamić z Willem i przeżywać z nim kolejne przygody.

Powieść bardzo fajna, przyjemnie się czyta, wciągająca, bardzo pomysłowa, z nutką humoru. Bohaterowie też od razu przypadają do gustu, przedstawiając różne typy charakteru. Miło się czyta relacje między nimi, od konfliktów po przyjaźnie. Jest to opisane w sposób jak najbardziej realny, a nie podkoloryzowany jak w niektórych utworach. Autor nie skupił się tylko na jednym...